Akrobatka karliczka
Acrobates pygmaeus | |||
(G. Shaw, 1794) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
akrobatka karliczka | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
Zasięg występowania | |||
Akrobatka karliczka[6] (Acrobates pygmaeus) – gatunek ssaka z rodziny akrobatkowatych (Acrobatidae).
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1794 roku brytyjski zoolog George Shaw nadając mu nazwę Didelphis pygmaea[1]. Miejsce typowe według oryginalnego opisu to „Nowa Holandia”[1], tj. Sydney, Nowa Południowa Walia, Australia[7][8][9]. Okaz typowy (lektotyp) to samiec o sygnaturze BMNH 83.3.17.1 z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[10].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Acrobates: gr. ακροβατoς akrobatos „idąc w górę”, od ακροβατεω akrobateō „wspinać się do góry”[11].
- pygmaeus: łac. pygmaeus „liliput”, od gr. πυγμαιος pugmaios „liliput, wielkości pięści”, od πυγμη pugmē „pięść”[12].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Akrobatka karliczka występuje w południowo-wschodniej Australii, od McPherson Range i Border w południowo-wschodnim Queensland, na południe do Wiktorii i południowo-wschodniej Australii Południowej; nieobecna w przybrzeżnych obszarach zlewiskowych Wielkich Gór Wododziałowych, przynajmniej na południe od rzeki Wallamba River i na zachód od Wielkich Gór Wododziałowych w Nowej Południowej Walii (ale prawdopodobnie występuje do granicy wzrostu drzew w Southern Tableland), oraz w śródlądowych zlewniach odwadniających dorzeczy Murray w Wiktorii[13][8].
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 5-7,7 cm, ogona 6-8,1 cm, masa 8-18,5 g[13][14]. Wierzch ciała szarobrązowy, na spodzie ciała biała. Ogon ma dwa rzędy włosów, co nadaje mu wygląd pióra. Jest to przystosowanie do lotu ślizgowego. Błona lotna, rozpięta pomiędzy kończynami jest wąska i gruba. Umożliwia loty ślizgowe na odległość 20 metrów. Opuszki palców mają strukturę pozwalającą na utrzymywanie się na gładkiej powierzchni.
Środowisko życia
[edytuj | edytuj kod]Lasy eukaliptusowe na wschodnim wybrzeżu, w głębi kontynentu również lasy twardolistne i inne obszary leśne.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten jest aktywny nocą. Odżywia się nektarem, bogatymi w cukier sokami drzew oraz małymi owadami. Gniazda zbudowane z liści eukaliptusa umieszcza głównie w dziuplach drzew. Akrobatki są zwierzętami socjalnymi – w jednym gnieździe może znajdować się do 16 zwierząt, a do 40 – na jednym drzewie.
Status zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern ‘najmniejszej troski’)[5].
Hodowla
[edytuj | edytuj kod]W 1999 roku okazy z Taronga Zoo w Sydney trafiły do Nowego Zoo w Poznaniu. Po wdrożeniu programu rozrodczego placówka doczekała się potomstwa, które z Poznania przekazywane było do innych europejskich ogrodów zoologicznych[15].
Konotacje w kulturze
[edytuj | edytuj kod]Do 1991 roku akrobatka karliczka widniała na rewersie australijskiej monety jednocentowej, do momentu, kiedy Australia zaprzestała bić monety o takim nominale[16].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kombinacja nazw; niepoprawna późniejsza pisownia Didelphis pygmaea G. Shaw, 1794.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c G. Shaw: Zoology of New Holland. Cz. 1. London: J. Sowerby, 1794, s. 5. (ang.).
- ↑ J.M. Bechstein: Allgemeine Uebersicht der vierfüßigen Thiere: Mit Kupfertafeln. T. 1. Weimar: Verlag des Industrie-Comptoirs, 1799, s. 352 (przypis). (niem.).
- ↑ G. Perry: Arcana, or, The museum of natural history: containing the most recent discovered objects: embellished with coloured plates, and corresponding descriptions: with extracts relating to animals, and remarks of celebrated travellers; combining a general survey of nature. London: Printed by George Smeeton for James Stratford, 1811, s. sygn. R1. (ang.).
- ↑ W. Rothschild. Descriptions of two new mammals from New Guinea. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1892, s. 546, 1892. (ang.).
- ↑ a b C. Dickman , N. McKenzie , P. Menkhorst , Acrobates pygmaeus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-06-11] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 14. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Acrobates pygmaeus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-06-11].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 90. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Acrobates pygmaeus (G. Shaw, 1794). [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
- ↑ O. Thomas. A selection of lectotypes of the typical Australian marsupials in the British Museum Collection. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 10 (55), s. 128, 1922. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 75, 1904. (ang.).
- ↑ pygmaeus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-08-06] (ang.).
- ↑ a b K. Aplin: Family Acrobatidae (Feather-tailed Gliders and Feather-tailed Possum). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 590. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 61. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Naomi Russo: Successful breeding of the world’s smallest gliders. australiangeographic.com.au, 2015-06-29. [dostęp 2024-01-08]. (ang.).
- ↑ One Cent. ramint.gov.au. [dostęp 2024-01-08]. (ang.).