Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Andriej Rublow (tenisista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Rublow
Андрей Андреевич Рублёв
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Andriej Andriejewicz Rublow

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

20 października 1997
Moskwa

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2014

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Fernando Vicente, Alberto Martín

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

16

Najwyżej w rankingu

5 (13 września 2021)

Australian Open

QF (2021, 2023, 2024)

Roland Garros

QF (2020, 2022)

Wimbledon

QF (2023)

US Open

QF (2017, 2020, 2022, 2023)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

44 (6 listopada 2023)

Australian Open

2R (2019)

US Open

3R (2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosyjski Komitet Olimpijski
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 tenis ziemny
(gra mieszana)
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie młodzieży
srebro Nankin 2014 gra podwójna
brąz Nankin 2014 gra pojedyncza
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Andriej Andriejewicz Rublow, ros. Андрей Андреевич Рублёв (ur. 20 października 1997 w Moskwie) – rosyjski tenisista, złoty medalista igrzysk olimpijskich z Tokio (2020) w grze mieszanej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.

Startując w gronie juniorów, zwyciężył we French Open 2014 w grze pojedynczej chłopców. Został także finalistą gry podwójnej chłopców na Wimbledonie 2014 wspólnie ze Stefanem Kozlovem.

Zawodowym tenisistą jest od 2014 roku.

W cyklu ATP Tour zwyciężył w szesnastu singlowych turniejach z dwudziestu sześciu rozegranych finałów. Ponadto wygrał cztery deblowe turnieje tej rangi.

Od 2014 roku reprezentant Rosji w Pucharze Davisa. W 2021 roku zwyciężył razem z drużyną w turnieju ATP Cup.

Srebrny medalista gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Nankin (2014), razem z Karenem Chaczanowem. Brązowy medalista turnieju singlowego.

W rankingu gry pojedynczej Rublow najwyżej był na 5. miejscu (13 września 2021), a w klasyfikacji gry podwójnej na 44. pozycji (6 listopada 2023).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

2014–2016: Pierwsze sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Andriej Rublow (2016)

Pierwszy wielki sukces odniósł w 2014 roku, wygrywając juniorski French Open pokonując w finale Jaume Munara[1]. W tym samym roku został najwyżej rozstawionym graczem zarówno w singlu, jak i deblu na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Nankin. Po półfinałowej porażce z Kamilem Majchrzakiem zdobył brąz w singlu, a także z Karenem Chaczanowem srebro w deblu.

Rublow zadebiutował w singlu i deblu podczas ATP World Tour w październiku 2014 roku podczas Kremlin Cup w Moskwie. W singlu przegrał w pierwszej rundzie z Samuelem Grothem w dwóch setach, natomiast w deblu wygrał dwa mecze razem z Jewgienijem Donskojem. Na początku 2015 roku wygrał po raz pierwszy z zawodnikiem z pierwszej 100 rankingu – Dudi Selą w Delray Beach. Na turnieju w Miami pokonał w pierwszej rundzie – jako 389. w światowym rankingu, tenisistę z 54. miejsca Pablo Carreño Bustę w trzech setach. Na US Open zagrał po udanych kwalifikacjach, jednak odpadł w pierwszej rundzie przegrywając z 14. rakietą świata Kevinem Andersonem. Na koniec roku Andriej był na 185. miejscu w indywidualnym rankingu ATP.

Rok później Rosjanin nie zagrał w żadnym wielkoszlemowym turnieju. Zagrał kilka turniejów ATP World Tour w kwalifikacjach i odniósł tylko dwa zwycięstwa w pierwszej rundzie. Po słabych występach zdecydował się rozstać ze swoim ówczesnym trenerem Siergiejem Tarasewiczem. Niedługo później wygrał swojego pierwszego Challengera w singlu, pokonując Paul-Henri Mathieu w Quimper we Francji. W kwietniu dołączył do 4Slam Academy w Barcelonie, prowadzonej przez Galo Blanco, Jairo Velasco Jr i Fernando Vicente[2].

2017–2019: Dwa tytuły ATP

[edytuj | edytuj kod]
Andriej Rublow (2018)

Rublow na początku roku wystartował jako kwalifikant w Australian Open, jednak już w drugiej rundzie musiał uznać wyższość Andy’ego Murraya. Po turnieju w Australii wziął udział w kilku zawodach Challengera. Na kortach trawiastych zaczął radzić sobie coraz lepiej, odnosząc pewne sukcesy. Dotarł do ćwierćfinału Gerry Weber Open jako uczestnik z dziką kartą, przegrywając ze swoim rodakiem Karenem Chaczanowem. W wielkoszlemowym Wimbledonie dotarł do drugiej rundy, przegrywając z Albertem Ramosem. Na turnieju rangi ATP World Tour 250 w Umag pokonał w ćwierćfinale obrońcę tytułu Fabio Fogniniego. W finale zmierzył się z Paolo Lorenzim – 34. tenisistą rankingu i zdobył swój pierwszy tytuł[3].

Rosjanin zakwalifikował się bezpośrednio do US Open. Dotarł aż do ćwierćfinału, pokonując po drodze między innymi 9. rakietę świata Grigora Dimitrowa. W ćwierćfinale musiał jednak uznać wyższość późniejszego mistrza Rafaela Nadala. Po tym turnieju został sklasyfikowany po raz w pierwszy w czołowej pięćdziesiątce zawodników – na 49. miejscu na świecie. Na finałach Next Genaration w Mediolanie, które odbyły się po raz pierwszy w historii, Rublow był najwyżej sklasyfikowanym graczem, jednak w finale przegrał z Chung Hyeonem[4].

Rok 2018 rozpoczął się dla Andrieja bardzo dobrze od finału turnieju Dausze[5], trzeciej rundy Australian Open oraz ćwierćfinału w Montpellier i Rotterdamie. Z powodu kontuzji pleców, której doznał na Monte Carlo Masters, gdzie przegrał w trzeciej rundzie z Dominicem Thiemem musiał zrobić przerwę na około trzy miesiące i przegrał zarówno we French Open, jak i w Wimbledonie. W dalszej części sezonu po powrocie do aktywnej gry przegrał z Jérémym Chardym w pierwszej rundzie US Open. Na listopadowych finałach Next Genaration został pokonany w półfinale przez ostatecznego zwycięzcę turnieju Stefanosa Tsitsipasa, ale udało mu się wygrać mecz o trzecie miejsce.

Andriej Rublow (2019)

Rok 2019 Rosjanin zakończył z jednym singlowym tytułem wywalczonym w drugiej połowie października w Moskwie, pokonując w ostatnim meczu w dwóch setach Adriana Mannarino[6]. W lipcu Rublow został finalistą zawodów ATP Tour 500 w Hamburgu, ponosząc porażkę z Nikolozem Basilaszwilim. Na początku listopada osiągnął finał debla w Paryżu partnerując Karenowi Chaczanowowi.

W zawodach Wielkiego Szlema najdalej awansował do 4. rundy US Open, rozpoczynając rywalizację od zwycięstwa ze Stefanosem Tsitsipasem (nr 8. ATP). Następnie wyeliminował Gillesa Simona i Nicka Kyrgiosa, natomiast odpadł w trzech setach z Matteo Berrettinim.

Startując w turniejach ATP Tour Masters 1000 najlepszy wynik uzyskał w Cincinnati, przechodząc najpierw przez eliminacje. W 3. rundzie wyeliminował Rogera Federera (nr 3. ATP)[7], by w kolejnym meczu przegrać z Daniiłem Miedwiediewem.

Przez uraz nadgarstka nie zagrał we French Open[8]. Powrócił pod koniec czerwca na turniej w Eastbourne, przegrywając w 2. rundzie eliminacji. Na US Open nierozstawiony Rublow pokonał 8. zawodnika w rankingu Stefanosa Tsitsipasa w pierwszej rundzie. Po raz drugi w karierze awansował do 1/8 finału turnieju wielkoszlemowego i tam przegrał z Matteo Berrettinim. W swoje 22. urodziny zdobył swój drugi tytuł ATP na Kremlu, pokonując w finale Adriana Mannarino.

Sezon Rublow zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji ATP i bilansem 38 zwycięstw i 19 porażek.

2020: Pięć tytułów oraz debiut w ATP Finals

[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2020 roku Rublow nie zakwalifikował się do gry w Pucharze ATP, ponieważ był dopiero trzecim najlepszym Rosjaninem w światowych rankingach. Zamiast tego zagrał w równoległych turniejach ATP Tour 250, z których dwa udało mu się wygrać. Po raz pierwszy znalazł się także w pierwszej dwudziestce tenisistów na świecie. Na Australian Open dotarł do czwartej rundy, gdzie w trzech setach został pokonany przez Alexandra Zvereva. Dotarł także do ćwierćfinału turniejów w Rotterdamie i Dubaju w lutym.

Po przerwie sezonu spowodowanej pandemią COVID-19, Rublow spotkał się w drugiej rundzie US Open ponownie z Matteo Berrettinim. Ostatecznie podobnie jak trzy lata wcześniej – po raz drugi dotarł do ćwierćfinału turnieju, przegrywając ze swoim rodakiem Daniiłem Miedwiediewem. Począwszy od turnieju ATP Tour 500 w Hamburgu[9], Rosjanin miał zwycięską passę 20 wygranych meczów, na 21 rozegranych. Zwycięstwo w Hamburgu było jego pierwszym tytułem ATP 500 i trzecim tytułem w sezonie. Na przełożonym na jesień French Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie ponownie spotkał się z Tsitsipasem zaledwie dwa tygodnie po finale w Hamburgu. Tym razem to Grek okazał się zwycięzcą, ale Andriej po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce światowego rankingu. Następnie zdobył swój czwarty tytuł w roku na turnieju Petersburgu, pokonując w równych setach siódmego zawodnika w rankingu Bornę Ćorić[10]. Tym samym osiągnął status 8. zawodnika świata. Rublow zdobył swój trzeci z rzędu tytuł ATP 500 i piąty tytuł w sezonie dwa tygodnie później w Wiedniu, gdzie pokonał Lorenzo Sonego w finale[11]. W trakcie całego turnieju nie przegrał ani jednego seta. W połowie listopada znalazł się w gronie najlepszych tenisistów, występując w turnieju finałowym sezonu – ATP Finals, wygrywając jeden mecz przeciwko Dominicowi Thiemowi.

Andriej Rublow wygrał pięć turniejów 2020 roku, wyprzedzając światowego lidera Novaka Đokovicia (cztery tytuły).

2021: Mistrzostwo olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu Rublow wygrał Puchar ATP z drużyną Rosji, pokonując w finale Włochów. W turnieju wygrał wszystkie swoje cztery indywidualne mecze. W Australian Open dotarł do ćwierćfinału bez straty seta, ale ostatecznie przegrał w trzech setach z Daniiłem Miedwiediewem. W rozgrywkach w Rotterdamie pokonał Mártona Fucsovicsa – wygrywając czwarty z rzędu turniej ATP 500[12]. Ustanowił nowy rekord w tej kategorii turniejowej. W następnym tygodniu wraz z Asłanem Karacewem wygrał turniej debla na turnieju w Katarze.

Na pierwszym w tym roku turnieju Masters w Miami Rosjanin wszedł do półfinału nie przegrywając seta, gdzie został pokonany przez ostatecznego zwycięzcę Huberta Hurkacza w dwóch setach. Na turnieju w Monte Carlo po raz pierwszy dotarł do finału tej kategorii, jednak przegrał w dwóch setach ze Stefanosem Tsitsipasem. Wcześniej pokonał między innymi po raz pierwszy w karierze Rafaela Nadala. Po dwóch ćwierćfinałach w Barcelonie i Rzymie Andriej odpadł z French Open już w pierwszej rundzie, a także odpadł w czwartej rundzie Wimbledonu.

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio pod koniec lipca Rublow odpadł w grze pojedynczej i podwójnej w pierwszej rundzie. W grze mieszanej został mistrzem olimpijskim ze swoją partnerką Anastasiją Pawluczenkową[13]. Wygrali wszystkie cztery mecze, w finale pokonując parę Jelena Wiesnina/Asłan Karacew.

Niedługo po turnieju olimpijskim dotarł do finału turnieju z kategorii Masters w Cincinnati, przegrywając po równym meczu z Alexandrem Zverevem[14]. W US Open był rozstawiony z numerem 5. i dotarł do trzeciej rundy, przegrywając z Frances Tiafoe. 13 września osiągnął swój najwyższy wynik w rankingu ATP singlistów – 5. miejsce. Końcem września zadebiutował w Pucharze Lavera, zostając powołanym do drużyny europejskiej przez Björna Borga[15]. Rozegrał jeden mecz indywidualny oraz dwa deblowe, z których wszystkie trzy okazały się zwycięskie. W połowie listopada ponownie wystąpił w turnieju ATP Finals rozgrywanym w Turynie. Niedługo później z reprezentacją Rosji wygrał Puchar Davisa[16] oraz został uznany za najbardziej wartościowego gracza turnieju.

Historia występów wielkoszlemowych w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się


Turniej 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R 3R 1R 4R QF 3R QF QF 0 / 8 20 – 8
French Open A A Q2 1R A A QF 1R QF 3R 3R 0 / 6 12 – 6
Wimbledon A Q2 Q2 2R A 2R NH 4R A[a] QF 1R 0 / 5 9 – 5
US Open A 1R Q1 QF 1R 4R QF 3R QF QF 4R 0 / 9 24 – 9
Bilans spotkań 0–0 0–1 0–0 6–4 2–2 4–3 11–3 9–4 10–3 14–4 9–4 0 / 28 65 – 28

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (16–10)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 23 lipca 2017 Umag Ceglana Włochy Paolo Lorenzi 6:4, 6:2
Finalista 1. 6 stycznia 2018 Doha Twarda Francja Gaël Monfils 2:6, 3:6
Finalista 2. 28 lipca 2019 Hamburg Ceglana Gruzja Nikoloz Basilaszwili 5:7, 6:4, 3:6
Zwycięzca 2. 20 października 2019 Moskwa Twarda (hala) Francja Adrian Mannarino 6:4, 6:0
Zwycięzca 3. 11 stycznia 2020 Doha Twarda Francja Corentin Moutet 6:2, 7:6(3)
Zwycięzca 4. 18 stycznia 2020 Adelaide Twarda Południowa Afryka Lloyd Harris 6:3, 6:0
Zwycięzca 5. 27 września 2020 Hamburg Ceglana Grecja Stefanos Tsitsipas 6:4, 3:6, 7:5
Zwycięzca 6. 18 października 2020 Petersburg Twarda (hala) Chorwacja Borna Ćorić 7:6(5), 6:4
Zwycięzca 7. 1 listopada 2020 Wiedeń Twarda (hala) Włochy Lorenzo Sonego 6:4, 6:4
Zwycięzca 8. 7 marca 2021 Rotterdam Twarda (hala) Węgry Márton Fucsovics 7:6(4), 6:4
Finalista 3. 18 kwietnia 2021 Monte Carlo Ceglana Grecja Stefanos Tsitsipas 3:6, 3:6
Finalista 4. 20 czerwca 2021 Halle Trawiasta Francja Ugo Humbert 3:6, 6:7(4)
Finalista 5. 22 sierpnia 2021 Cincinnati Twarda Niemcy Alexander Zverev 2:6, 3:6
Zwycięzca 9. 20 lutego 2022 Marsylia Twarda (hala) Kanada Félix Auger-Aliassime 7:5, 7:6(4)
Zwycięzca 10. 26 lutego 2022 Dubaj Twarda Czechy Jiří Veselý 6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 24 kwietnia 2022 Belgrad Ceglana Serbia Novak Đoković 6:2, 6:7(4), 6:0
Zwycięzca 12. 16 października 2022 Gijón Twarda (hala) Stany Zjednoczone Sebastian Korda 6:2, 6:3
Finalista 6. 4 marca 2023 Dubaj Twarda Daniił Miedwiediew 2:6, 2:6
Zwycięzca 13. 16 kwietnia 2023 Monte Carlo Ceglana Dania Holger Rune 5:7, 6:2, 7:5
Finalista 7. 23 kwietnia 2023 Banja Luka Ceglana Serbia Dušan Lajović 3:6, 6:4, 4:6
Finalista 8. 25 czerwca 2023 Halle Trawiasta Kazachstan Aleksandr Bublik 3:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 14. 23 lipca 2023 Båstad Ceglana Norwegia Casper Ruud 7:6(3), 6:0
Finalista 9. 15 października 2023 Szanghaj Twarda (hala) Polska Hubert Hurkacz 3:6, 6:3, 6:7(8)
Zwycięzca 15. 7 stycznia 2024 Hongkong Twarda Finlandia Emil Ruusuvuori 6:4, 6:4
Zwycięzca 16. 5 maja 2024 Madryt Ceglana Kanada Félix Auger-Aliassime 4:6, 7:5, 7:5
Finalista 10. 12 sierpnia 2024 Montreal Twarda Australia Alexei Popyrin 2:6, 4:6

Gra podwójna (4–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 25 października 2015 Moskwa Twarda (hala) Rosja Dmitrij Tursunow Mołdawia Radu Albot
Czechy František Čermák 		2:6, 6:1, 10–6
Finalista 1. 31 marca 2018 Miami Twarda Rosja Karen Chaczanow Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan 		6:4, 6:7(5), 4–10
Finalista 2. 3 listopada 2019 Paryż Twarda (hala) Rosja Karen Chaczanow Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut 		4:6, 1:6
Zwycięzca 2. 12 marca 2021 Doha Twarda Rosja Asłan Karacew Nowa Zelandia Marcus Daniell
Austria Philipp Oswald 		7:5, 6:4
Finalista 3. 16 października 2021 Indian Wells Twarda Rosja Asłan Karacew Australia John Peers
Słowacja Filip Polášek 		3:6, 6:7(5)
Zwycięzca 3. 20 lutego 2022 Marsylia Twarda (hala) Ukraina Denys Mołczanow Południowa Afryka Raven Klaasen
Japonia Ben McLachlan 		4:6, 7:5, 10–7
Zwycięzca 4. 6 maja 2023 Madryt Ceglana Karen Chaczanow Indie Rohan Bopanna
Australia Matthew Ebden 		6:3, 3:6, 10–3

Gra mieszana (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1 sierpnia 2021 Tokio Twarda Anastasija Pawluczenkowa Jelena Wiesnina
Asłan Karacew 		6:3, 6:7(5), 13–11

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Decyzją All England Lawn Tennis and Croquet Club tenisiści z Rosji i Białorusi zostali wykluczeni z udziału w turnieju w związku z rosyjską inwazją na Ukrainę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Russia’s Andrey Rublev, Darya Kasatkina win junior titles at French Open. s. ctvnews.ca. [dostęp 2021-12-15]. (ang.).
  2. ↑ Jovica Ilic: Andrey Rublev will work at Galo Blanco´s 4Slam Academy from April. s. tennisworldusa.org. [dostęp 2021-12-15]. (ang.).
  3. ↑ ATP Staff: Rublev Beats Lorenzi For First Title In Uma. s. atptour.com. [dostęp 2021-12-15]. (ang.).
  4. ↑ Jonathan Braden: Chung Crowned First Next en Champ!. [w:] ATPTour.com [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  5. ↑ ATP Staff: Bautista Agut Stops Rublev To Reach Doha Final. [w:] ATPTour.com [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  6. ↑ ATP Moscow: Andrey Rublev takes the title [online], tennisnet.com, 20 października 2019 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
  7. ↑ Uche Amako, Roger Federer crashes out of Cincinnati Masters after sensational Andrey Rublev win [online], Express.co.uk, 16 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
  8. ↑ Dhruv George, Twitter in Shock as Andrey Rublev Stuns Roger Federer in Straight Sets [online], EssentiallySports, 15 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
  9. ↑ Rublev roars to Rothenbaum title. [w:] Hamburg-Open [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  10. ↑ The Associated Press: Andrey Rublev wins St. Petersburg Open for 4th title of season. [w:] Cbc.ca [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  11. ↑ ATP Staff: Rublev Claims Fifth Title Of 2020 In Vienna. [w:] ATPTour.com [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  12. ↑ ATP Staff: ATP 500 King Rublev Reigns In Rotterdam. [w:] ATPTour.com [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  13. ↑ Anastasia Pavlyuchenkova and Andrey Rublev win gold in thrilling all-ROC mixed doubles final. [w:] Olympics.com [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  14. ↑ ATP w Cincinnati: Zwycięstwo Alexandra Zvereva. [w:] PolsatSport.pl [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (pol.).
  15. ↑ ATP Staff: Team Europe & Team World Ready For Laver Cup In Boston. [w:] ATPTour.com [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  16. ↑ Puchar Davisa: Rosjanie zdobyli swoje trzecie trofeum. [w:] Sport.onet.pl [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Medaliści igrzysk olimpijskich w tenisie ziemnym w grze mieszanej
Złoci medaliści
Srebrni medaliści
Brązowi medaliści
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andriej_Rublow_(tenisista)&oldid=74996845”