Andrzej Krajewski
Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1949 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dziennikarz, publicysta |
Odznaczenia | |
Andrzej Jan Krajewski (ur. 24 listopada 1949 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, prezes zarządu Forum Obywatelskiego Rozwoju (2010–2011).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z wykształcenia ekonomista, ukończył w 1971 studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W okresie PRL pracował jako dziennikarz „Expressu Wieczornego”, „Razem”, „Przeglądu Technicznego” i „Firmy”. W drugiej połowie lat 70. krótko należał do PZPR. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był członkiem zarządu Regionu Mazowsze i delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. Od 1980 do 1982 publikował w „Niezależności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego związany z czasopismami drugiego obiegu („Tygodnikiem Wojennym”, „CDN”, „Wyzwoleniem”, „Vacatem”, „Praworządnością”)[1]. Wydawał publikacje książkowe w podziemiu, jest autorem pozycji Cicerone (1987), Region USA (1989) i Kiedy Polska (1989). W latach 1986–1987 przebywał na University of Michigan jako stypendysta Programu Fulbrighta[2]. Pod koniec lat 80. był redaktorem nowojorskiego „Nowego Dziennika”.
Przez rok był doradcą ministra finansów Leszka Balcerowicza. Pracował następnie m.in. jako korespondent TVP i Polskiego Radia w Waszyngtonie (1990–1994), był pierwszym redaktorem naczelnym „Przeglądu Reader’s Digest” (1994–2001). Prowadził także zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2001 do 2003 był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Forum”. W latach 2003–2005 był wiceprezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i dyrektorem Centrum Monitoringu Wolności Prasy.
W 2004 bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej[3]. Od 2005 freelancer, jest autorem polskiego rozdziału raportu Nations in Transition 2006 fundacji Freedom House. Należy do Stowarzyszenia Wolnego Słowa[4]. W latach 2010–2011 był prezesem zarządu Forum Obywatelskiego Rozwoju[5].
Od września 2020 do lutego 2021 prowadził autorską audycję w internetowej rozgłośni Halo.Radio[6][7]. W 2023 nakładem wydawnictwa Nieoczywiste ukazała się jego książka zatytułowana Ulicznicy 2015–2023.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2014, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Andrzej Krajewski w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–89”. [dostęp 2011-08-20].
- ↑ Andrzej Krajewski. fulbrightscholars.org. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2004. [dostęp 2011-08-20].
- ↑ Lista członków SWS. sws.org.pl. [dostęp 2011-08-20].
- ↑ Paweł Dobrowolski prezesem Fundacji FOR. for.org.pl, 20 czerwca 2011. [dostęp 2023-02-09].
- ↑ Nowe audycje i nowi prowadzący w jesiennej ramówce Halo.Radia. press.pl, 26 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-29)].
- ↑ Andrzej Krajewski odchodzi z Halo.Radia, Mariusz Gzyl zawieszony. wirtualnemedia.pl, 18 lutego 2021. [dostęp 2021-02-18].
- ↑ Odznaczenia w 33. rocznicę stanu wojennego. prezydent.pl, 2014-12-13. [dostęp 2014-12-13].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2011-08-20].
- Absolwenci Szkoły Głównej Handlowej
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Członkowie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
- Członkowie Stowarzyszenia Wolnego Słowa
- Członkowie władz regionalnych Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Delegaci na I Krajowy Zjazd Delegatów Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy stypendyści Fulbrighta
- Dziennikarze Halo.Radio
- Urodzeni w 1949