Anita Kucharska-Dziedzic

Anita Kucharska-Dziedzic

Anita Kucharska-Dziedzic (2022)
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1972 Wołczyn
Zawód, zajęcie	literaturoznawczyni, nauczycielka akademicka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	posłanka na Sejm IX i X kadencji (od 2019)
Partia	Wiosna (2019–2021) Nowa Lewica (od 2021)
Odznaczenia

Anita Kucharska-Dziedzic, Gabriela Morawska-Stanecka oraz Jolanta Danielak w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Zielonej Górze, 2020

Anita Agnieszka Kucharska-Dziedzic (ur. 21 stycznia 1972 w Wołczynie) – polska literaturoznawczyni, nauczycielka akademicka, działaczka społeczna i polityczna, doktor nauk humanistycznych, posłanka na Sejm IX i X kadencji (od 2019), wiceprzewodnicząca Nowej Lewicy (od 2021).

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1996 ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2006 na tej samej uczelni uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy zatytułowanej Powiedz prawdę, do tego służysz. O literaturę niezależną i pełną wolność słowa (1968–1989). Została zatrudniona w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego jako adiunkt. Specjalizuje się w zakresie literaturoznawstwa polskiego i współczesnej literaturze polskiej.

Jest autorką publikacji naukowych i popularnonaukowych oraz poradników dla dzieci i dorosłych, pracowników pomocy społecznej i nauczycieli.

Działalność społeczna i polityczna

Działaczka na rzecz praw kobiet, przeciwdziałania przemocy oraz równego traktowania. W 1999 założyła i została prezeską Lubuskiego Stowarzyszenia na Rzecz Kobiet Baba. Dołączyła do Rady Programowej Kongresu Kobiet. Współorganizatorka wydarzeń związanych z czarnym protestem.

W wyborach samorządowych w 2018 została wybrana do rady miejskiej w Zielonej Górze, zdobywając 1121 głosów (10,70% głosów ważnych w okręgu wyborczym). Ponadto w tych samych wyborach bezskutecznie kandydowała na urząd prezydenta miasta z ramienia Komitetu Wyborczego Ruch Miejski Zielona Góra. Otrzymała wówczas 6235 głosów (10,49% głosów ważnych).

W 2019 została koordynatorką okręgową Wiosny Roberta Biedronia. W wyborach w tym samym roku z ramienia tego ugrupowania bezskutecznie kandydowała do Parlamentu Europejskiego, zdobywając 35 288 głosów w lubusko-zachodniopomorskim okręgu wyborczym.

W wyborach w tym samym roku z listy SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych, jako przedstawicielka Wiosny) uzyskała mandat posłanki IX kadencji, otrzymując 30 581 głosów, co było drugim w tych wyborach najwyższym indywidualnym wynikiem w okręgu lubuskim. W Sejmie została wiceprzewodniczącą Komisji Ustawodawczej, wiceprzewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Organizacji Pozarządowych i Społeczeństwa Obywatelskiego oraz członkinią m.in. Parlamentarnej Grupy Kobiet, Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ i Parlamentarnego Zespołu ds. Miast. W czerwcu 2021, po rozwiązaniu Wiosny, została członkinią Nowej Lewicy. W październiku tegoż roku wybrana na wiceprzewodniczącą partii.

W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (z wynikiem 23 051 głosów). Ponownie objęła funkcję wiceprzewodniczącej Komisji Ustawodawczej. W grudniu 2023 powołana w skład sejmowej komisji śledczej ds. wyborów korespondencyjnych. W 2024 z ramienia Lewicy bezskutecznie startowała w kolejnych wyborach europejskich.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2019		Wiosna	Parlament Europejski IX kadencji	nr 13	35 288 (4,01%)
2019		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm IX kadencji	nr 8	30 581 (6,98%)
2023		Nowa Lewica	Sejm X kadencji		23 051 (4,46%)
2024		Lewica	Parlament Europejski X kadencji	nr 13	10 380 (1,37%)

Życie prywatne

Żona Piotra Dziedzica, który został dyrektorem Lubuskiego Muzeum Wojskowego; ma syna.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi (2011)
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Lubuskiego (2016)
• Nagroda im. Jana Wejcherta przyznawana przez Polską Radę Biznesu (2016)

Publikacje

• Kucharska-Dziedzic A., Między służbą a „opus magnum” (pierwszy tom Dziennika pisanego nocą Gustawa Herlinga-Grudzińskiego), [w:] Jan Pacławski (red.), O Gustawie Herlingu-Grudzińskim, T. 3, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Jana Kochanowskiego, Kielce 1999.
• Kucharska-Dziedzic A., Pokolenie 68 wobec twórczości i postawy Zbigniewa Herberta, [w:] Elżbieta Felisiak, Mariusz Leś, Elżbieta Sidoruk (red.), Herbert i znaki czasu: Colloquia Herbertiana (I), Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Białystok 2001.
• Kucharska-Dziedzic A., Stan wojenny w literaturze polskiej, [w:] Karol Smużniak (red.), Między słowem a obrazem, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2007.
• Kucharska-Dziedzic A., Violence against Polish women – life and literature, [w:] Felipe Centelles, Rubén Torres (red.), La Fractura social de género en la Unión Europea. Los casos de Polonia y Espana, Editorial Azacanes, Toledo 2008.
• Kucharska-Dziedzic A., Wracać? Współpracować? Drukować? Pisarze emigracyjni wobec odwilży w Polsce, [w:] Maria Januszewicz, Tomasz Ratajczak (red.), Wokół tekstów kultury: Literatura – Język – Teatr – Internet, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009.
• Kucharska-Dziedzic A., O przemocy seksualnej wobec kobiet w Polsce z perspektywy kobiecego NGO-su, [w:] Magdalena Musiał-Karg (red.), Kobiety we współczesnej Europie: rola i miejsce kobiet na rynku pracy, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009.
• Jazownik M., Kucharska-Dziedzic A. (red.), Pamięć czasu Zagłady 1939–2009, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2011.
• Kucharska-Dziedzic A., Między profetyzmem a projektowaniem przyszłości. Krystalizowanie się idei współpracy w Europie Wschodniej w środowisku paryskiej „Kultury”, [w:] Katarzyna Węgorowska, Katarzyna Grabias-Banaszewska (red.), Studia Kresowe. Literatura – język – kulturologia, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2018.