Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Artur Siódmiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Siódmiak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 października 1975
Wągrowiec

Wzrost

192 cm

Pozycja

obrotowy

Informacje klubowe
Klub

kariera zakończona

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1994–1996 Nielba Wągrowiec
1996–2003 Wybrzeże Gdańsk
2003 Warszawianka
2004 HBC Bascharage
2004–2005 Saint-Raphaël Var
2005–2006 Pfadi Winterthur
2006–2008 Kadetten Schaffhausen
2008–2012 TuS Nettelstedt-Lubeka
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–2011  Polska 133 (102)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro Niemcy 2007 drużynowo
brąz Chorwacja 2009 drużynowo
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Artur Piotr Siódmiak (ur. 7 października 1975 w Wągrowcu) – były polski piłkarz ręczny, grający na pozycji obrotowego, reprezentant Polski (133 oficjalne mecze międzypaństwowe i 102 zdobyte gole), uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007 i brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009. W 2012, po zakończeniu czynnej kariery zawodniczej, założył działalność gospodarczą, zajmującą się organizowaniem różnych wydarzeń (głównie sportu dziecięcego) oraz fundację i Akademię Piłki Ręcznej własnego imienia (co roku organizuje obozy sportowe dla młodzieży). Współpracownik fundacji MG13 Marcina Gortata. Komentator i ekspert piłki ręcznej na antenach grupy Polsat. Pseudonim sportowy - "Siódym"[1].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W czasach licealnych występował w drużynach młodzieżowych w swym rodzinnym mieście, a jego pierwszym trenerem był Stanisław Gąsiorek. W 1994 rozpoczął studia na poznańskiej AWF. Swój pierwszy kontrakt podpisał w 1994 z Nielbą Wągrowiec, grającą w ówczesnej II lidze. W 1996 przeszedł do ekstraklasowego Wybrzeża Gdańsk, w barwach którego wywalczył dwa mistrzostwa Polski (w sezonach 1999/2000 i 2000/2001). W 2003 drużyna piłki ręcznej w Wybrzeżu została rozwiązana, wobec czego Siódmiak przeniósł się do Warszawianki, która tuż po jego przyjściu również upadła. Artur myślał wówczas o skończeniu czynnego uprawiania sportu, planując podjęcie innej pracy zarobkowej w branży bankowej, bądź ubezpieczeniowej. Ostatecznie jednak wyjechał do Luksemburga, w 2004 rozpoczynając grę w amatorskim HBC Bascharage. Błyskawicznie stał się czołowym zawodnikiem ligi luksemburskiej, więc mimo podpisania dwuletniego kontraktu, po roku przeszedł do francuskiego pierwszoligowca Saint-Raphaël Var Handball. W pierwszym sezonie (2004/2005) drużyna zajęła 14 miejsce, spadając do II ligi. W 2005 Siódmiak przeszedł do szwajcarskiego pierwszoligowca Pfadi Winterthur, a po roku do drużyny mistrza kraju Kadetten Schaffhausen, z którą w edycji 2006/2007 wywalczył tytuł mistrza Szwajcarii, a rok później wicemistrzostwo. W 2008 trafił do TuS Nettelstedt-Lübbecke, z którą po roku wywalczył awans do wymarzonej Bundesligi. I tym klubie po sezonie 2011/2012 zakończył karierę zawodniczą.

Reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W połowie lat 90. był powoływany do kadr juniorskich i młodzieżowych. W reprezentacji seniorskiej zadebiutował mając niespełna 23 lata – 18 sierpnia 1998 w wygranym 23:20 towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Szczecinie. Do 2001 rozegrał w niej niespełna 30 oficjalnych spotkań, po czym przez kolejne 3,5 roku nie został powołany ani razu. Dopiero objęcie funkcji selekcjonera przez Bogdana Wentę spowodowało, że w 2005 powrócił do kadry. W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata w Niemczech, za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[2] oraz Superpuchar. W lutym 2008 zajął 7. miejsce Mistrzostw Europy w Norwegii, a w maju – podczas wrocławskiego turnieju kwalifikacyjnego – wywalczył przepustkę do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (przegrana w ćwierćfinale z Islandią i ostatecznie 5. miejsce). W lutym 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji.

Z tą ostatnią imprezą związane jest najważniejsze wydarzenie w karierze Siódmiaka. Pod koniec spotkania z Norwegią przechwycił piłkę od grających w przewadze (wycofanie bramkarza) rywali i na 5 sekund przed końcem meczu – z własnej połowy – trafił do pustej bramki przeciwników, ustalając wynik pojedynku na 31:30 dla Polski, co zagwarantowało jej awans do półfinału turnieju (awans dawało, zarówno jednej, jak i drugiej drużynie, tylko zwycięstwo, w przypadku remisu odpadały oba zespoły). [1]. Od tego czasu zaczęło w Polsce funkcjonować określenie "rzut Siódmiaka" oznaczające rzut z bardzo dużej odległości do pustej bramki. W styczniu 2010 Siódmiak przyczynił się do wywalczenia 4. miejsca Mistrzostw Europy w Austrii.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ma dwóch braci: Tomasza i Marcina, którzy również uprawiali piłkę ręczną. Żonaty z Magdaleną, z którą ma dwójkę dzieci: syna Filipa oraz córkę Lenę. Jego bratową jest Karolina Siódmiak (żona Marcina).

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[3]. Jest ekspertem serwisu streamingowego Viaplay Polska podczas Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn, odbywających się w styczniu 2023 w Polsce i w Szwecji[4].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Siódmiak w trakcie ataku

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000, 2001: złoto Mistrzostwo Polski
  • 2007: złoto Mistrzostwo Szwajcarii
  • 2008: srebro wicemistrzostwo Szwajcarii
  • 2007, 2008: złoto Puchar Szwajcarii
  • 2007: złoto Superpuchar Szwajcarii

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • 2007: srebro wicemistrzostwo świata
  • 2009: brąz brązowy medal Mistrzostw Świata

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 297-298.
  2. prezydent.pl: Prezydent odznaczył polską reprezentację piłkarzy ręcznych. [dostęp 2007-02-05].
  3. Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
  4. Na Viaplay mundial piłkarzy ręcznych skomentują także dziennikarze TVP Sport [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-01-13] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]