Arturo Tabera Araoz

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	5 maja 1946
Konsekrator	Leopoldo Eijo y Garay
Współkonsekratorzy	Enrique Delgado y Gómez; Santos Moro Briz
Konsekrowani biskupi
Francisco Gómez Marijuán	1958
José Delicado Baeza	1969
Javier Azagra Labiano	1970
José María Larrauri Lafuente	1970
Współkonsekrowani biskupi
Pedro Cantero Cuadrado	1952
Anastasio Granados García	1960
Ireneo García Alonso	1969
Ricardo Blanco Granda	1969
Ramón Echarren Istúriz	1969
Damián Iguacén Borau	1970

Arturo Tabera Araoz
	Kardynał prezbiter
	Donec formetur Christus in vobis; Dopóki nie ukształtuje się Chrystus w was
	Donec formetur Christus in vobis; Dopóki nie ukształtuje się Chrystus w was
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	29 października 1903 ; Barco de Avila
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1975 ; Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika Niepokalanego Serca Maryi w Rzymie
	Prefekt Kongregacji ds. Zakonników i Instytutów Świeckich
Okres sprawowania	1973–1975
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	klaretyni
Prezbiterat	22 grudnia 1928
Nominacja biskupia	16 lutego 1946
Sakra biskupia	5 maja 1946
Kreacja kardynalska	28 kwietnia 1969; Paweł VI
Kościół tytularny	San Pietro in Montorio
	Odznaczenia

Arturo Tabera Araoz CMF, (ur. 29 października 1903 w Barco de Avila w diecezji Ávila, zm. 13 czerwca 1975 w Rzymie), hiszpański duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Pampeluny, prefekt kongregacji ds. Zakonników i Instytutów Świeckich.

Życiorys

15 sierpnia 1920 roku złożył śluby zakonne w zgromadzeniu misjonarzy klaretynów. Doktorat z prawa kanonicznego uzyskał na Papieskim Rzymskim Ateneum Św. Apolinarego. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1928 roku w Jerez de los Caballeros. 16 lutego 1946 roku Pius XII mianował go biskupem tytularny Lirbe i administratorem apostolskim diecezji Barbastro, sakrę biskupią otrzymał 5 maja 1946 roku w Madrycie. 2 lutego 1950 roku mianowany biskupem ordynariuszem diecezji Barbastro. 13 maja 1950 roku przeniesiony na stolicę diecezji Albacete. Uczestnik Soboru Watykańskiego II. 23 lipca 1968 roku przeniesiony na stolicę metropolitalną w Pampeluna. Paweł VI na konsystorzu 28 kwietnia 1969 roku wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Pietro in Montorio. 20 lutego 1971 roku został prefektem Kongregacji ds. Kultu Bożego. Złożył rezygnację z zarządzania archidiecezją Pampeluna 4 grudnia 1971 roku. 8 września 1973 roku powierzono mu funkcję prefekta Kongregacji ds. Zakonników i Instytutów Świeckich. Zmarł 13 czerwca 1975 roku w klinice Piusa XI w Rzymie.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
Sylwetka na stronie Davida M. Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)