Augustyn (Winogradski)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6/7 lutego 1804
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Ławra Aleksandra Newskiego
Konsekrowani biskupi
Jonasz (Pawinski)	22 lipca 1817
Eugeniusz (Kazancew)	14 lipca 1818

Augustyn
	Aleksiej Winogradski
	Arcybiskup moskiewski i kołomieński
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1766 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	3 marca 1819 ; Moskwa
	Arcybiskup moskiewski i kołomieński
Okres sprawowania	1818–1819
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	17 stycznia 1794
Prezbiterat	1794
Chirotonia biskupia	6/7 lutego 1804
	Multimedia w Wikimedia Commons

Augustyn, imię świeckie Aleksiej Wasiljewicz Winogradski (ur. 23 lutego^?/6 marca 1766 w Moskwie, zm. 19 lutego^?/3 marca 1819 tamże) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego, zajmującego się ponadto pisaniem ikon. W 1787 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną. Od 1787 do 1788 nauczał w pierierwinskim seminarium duchownym, następnie od 1788 do 1792 był wykładowcą gramatyki i retoryki w seminarium przy Ławrze Troicko-Siergijewskiej. W 1792 został jego prefektem i wykładowcą filozofii. 17 stycznia 1794 złożył wieczyste śluby mnisze; jeszcze w tym samym roku został wyświęcony na hieromnicha. W 1795 mianowano go rektorem seminarium przy Ławrze.

W 1798 otrzymał godność archimandryty i został przełożonym Łużeckiego Terapontowskiego Monasteru Narodzenia Matki Bożej w Możajsku, pozostając rektorem seminarium. W 1801 oficjalnie przeniesiony do monasteru Objawienia Pańskiego w Moskwie, faktycznie żył jednak nadal w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, w rezydencji metropolity moskiewskiego Platona. W grudniu 1801 został przełożonym Monasteru Zaikonospasskiego i rektorem Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1802 był ponadto cenzorem literatury cerkiewnej drukowanej w Moskwie. Od 1803 do 1804 służył w różnych cerkwiach Petersburga.

6 lub 7 lutego 1804 miała miejsce jego chirotonia na biskupa dmitrowskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Ceremonia odbyła się w cerkwi Zwiastowania w ławrze św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu. Tradycyjnie łączył urząd z obowiązkami przełożonego monasteru św. Sawy Storożewskiego^[1]. Od 1811 był faktycznym administratorem eparchii moskiewskiej w związku z chorobą metropolity Platona; po jego śmierci w 1812 objął jej zarząd jako ordynariusz.

Był znakomitym kaznodzieją, pisał również wiersze. W 1812, w czasie inwazji Napoleona na Rosję wzywał mieszkańców Moskwy do obrony kraju. W czasie bitwy pod Borodino prowadził w mieście procesje ze szczególnie czczonymi ikonami Matki Bożej. Przed ewakuacją Moskwy polecił przewieźć najcenniejsze wyposażenie cerkwi starej stolicy Rosji, szaty patriarsze i bibliotekę synodalną do Wołogdy. Sam przewiózł do Włodzimierza przechowywaną w Moskwie kopię Iwerskiej Ikony Matki Bożej.

W 1814 został podniesiony do godności arcybiskupa. Od 1818 posługiwał się tytułem arcybiskupa moskiewskiego i kołomieńskiego. Zmarł na gruźlicę w roku następnym i został pochowany w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Ławrze Troicko-Siergijewskiej.

Przypisy

↑ Настоятели и наместники

Bibliografia

Августин (Виноградский) [online], Архиереи [dostęp 2011-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ros.).

[1] Настоятели и наместники

[lt-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j p.o. zast. locum tenens

[1]

[A]

Metropolici Moskwy (1448–1589)	Jonasz (1448–1461) Teodozjusz (1461–1464) Filip I (1464–1473) Geronty (1473–1489) Zozym (1490–1494) Szymon (1495–1511) Warłam (1511–1521) Daniel (1522–1539) Joazaf (1539–1542) Makary (1542–1563) Atanazy (1564–1566) Filip II (1566–1568) Cyryl (1568–1572) Antoni (1572–1581) Dionizy II (1581–1587) Hiob (1587–1589)
Patriarchowie Moskwy (Pierwszy okres funkcjonowania) (1589–1700)	Hiob (1589–1605) Ignacy (1605–1606) (wykreślony pośmiertnie) Hermogen (1606–1612) Efrem (1612–1613^[A]) Jonasz (1613–1619^[A]) Filaret (1619–1633) Joazaf I (1634–1640) Józef (1642–1652) Nikon (1652–1666) Joazaf II (1667–1672) Pitirim (1672–1673) Joachim (1674–1690) Adrian (1690–1700) Stefan (Jaworski) (1700–1721^[A]) Świątobliwy Synod Rządzący (1721–1917)
Arcybiskupi i metropolici w okresie synodalnym (1742–1917)	Józef (Wołczański) (1742–1745) Platon (Malinowski) (1745–1754) Tymoteusz (Szczerbacki) (1757–1767) Ambroży (Zertis-Kamienski) (1768–1771) Platon (Lewszyn) (1775–1811) Augustyn (Winogradski) (1811–1819) Serafin (Głagolewski) (1819–1821) Filaret (Drozdow) (1821–1867) Innocenty (Wieniaminow-Popow) (1868–1879) Makary (Bułgakow) (1879–1882) Joannicjusz (Rudniew) (1882–1891) Leoncjusz (Lebiedinski) (1891–1893) Sergiusz (Lapidiewski) (1893–1898) Włodzimierz (Bogojawleński) (1898–1912) Makary (Niewski) (1912–1917)
Patriarchowie Moskwy (Drugi okres funkcjonowania) (od 1917)	Tichon (1917–1925) Piotr (1925^[A]) Sergiusz (1925–1926^[A]) Józef (1926^[A]) Serafin (1926–1927^[A]) Sergiusz (1927–1943^[A]) Sergiusz (1943–1944) Aleksy I (1945–1970) Pimen (1971–1990) Filaret (1990^[A]) Aleksy II (1990–2008) Cyryl I (2008–2009^[A]; od 2009)