Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Badr al-Mu’tadidi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Badr al-Mu’tadidi
‏بدر المعديدي‎
Abu’l-Najm Badr
komandor porucznik
Pełne imię i nazwisko

Abu’l-Najm Badr al-Mu’tadidi

Miejsce urodzenia

Kalifat Abbasydów

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 902
Kalifat Abbasydów

Przebieg służby
Lata służby

892-902

Siły zbrojne

Armia Abbasydów

Abu'l-Najm Badr al-Mu’tadidi (arab. ‏بدر المعديدي‎; zm. 14 sierpnia 902 roku) – komandor porucznik kalifatu Abbasydów podczas panowania kalifa Al-Mu’tadida (892-902).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Khurr lub Khayr, czyli ojciec Badra, był jednym z wyzwolonych niewolników kalifa Al-Mutawakkila[1]. Badr był początkowo niewolnikiem wojskowym i służył przyszłemu kalifowi Al-Mu’tadidowi[1].

Badr był jednym z najbardziej zaufanych sług Mu’tadida i stał się wszechmocny pod jego patronatem. Już po sukcesji ojca przez Mu’tadida jako regenta kalifatu w czerwcu 891 roku, Badr został mianowany szefem bezpieczeństwa (arab. ‏sahib al-szurta‎) Bagdadu[2][3]. Kiedy Mu’tadid objął tron, Badr został głównodowodzącym armii. Był zaprzyjaźniony z wezyrem, Ubajdem Allahem ibn Sulejmanem. Ich płynna współpraca odegrała kluczową rolę w negowaniu tarć między wojskiem a biurokracją cywilną, które nękały wcześniejszych władców[4]. Zbudował pałac dla siebie w nowej dzielnicy pałacowej w części miasta na wschód od Tygrysu , po czym pobliska brama Bab al-Khassa (Brama Tajna) stała się znana jako Bab Badr[5].

Po tym jak wezyr Al-Kasim nakazał egzekucję uwięzionego władcy Saffarydów, Amra ibn Lajs as-Saffara, Badr został zdyskredytowany[6]. Zmuszono go do ucieczki z Bagdadu, ale poddał się po obietnicy ułaskawienia od agentów wezyra, tylko po to, by zostać straconym 14 sierpnia[6].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Badr miał jedną córkę, Hurra bint Badr, która była żoną osiemnastego kalifa Al-Muktadira[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bowen 1928 ↓, s. 43.
  2. Pellat 2004 ↓, s. 117.
  3. Fields 1987 ↓, s. 168.
  4. Bowen 1928 ↓, s. 44.
  5. Le Stange 1900 ↓, s. 270.
  6. a b Rosenthal 1985 ↓, s. 103-104.
  7. Massignon 1994 ↓, s. 182, 394.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]