Bernold z Utrechtu

Święty
Bernold z Utrechtu
	biskup
Data śmierci	19 lipca 1054
Czczony przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	19 lipca
Atrybuty	szaty biskupie, model kościoła
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bernold z Utrechtu (również Bernulf^[1]^[2], Benno^[1]) (zm. 19 lipca 1054) – święty katolicki, książę-biskup utrechcki w latach 1027–1054^[1].

Życiorys

Bernold przypuszczalnie był urzędnikiem na dworze cesarza Konrada II^[3], przez którego został mianowany biskupem Utrechtu prawdopodobnie latem 1027 roku^[1]. Było to stanowisko o znaczeniu nie tylko religijnym, ale również politycznym – od 1024 roku biskup Utrechtu był księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Bernold popierał Konrada II, jak również jego następcę na tronie cesarskim Henryka III (z którym się przyjaźnił)^[3]. Dzięki przychylności cesarza zostały powiększone włości znajdujące się pod kontrolą biskupa Bernolda^[1]^[3].

Bernold był aktywnym reformatorem życia kościelnego^[1], pomagał zmniejszyć władzę biskupią nad zakonami mniszymi, popierał wprowadzanie reformy kluniackiej w swoich domenach, dążył do osłabienia kontroli ze strony świeckich panów nad kościołami^[3]. Biskup Bernold wybudował w swojej diecezji kilka kościołów^[1], m.in. w Utrechcie kościół kolegiacki św. Jana (Janskerk) (1040 rok)^[4], kościół św. Piotra (Pieterskerk) (1040-1049)^[5] oraz opactwo św. Pawła wraz z kościołem (Pauluskerk)^[3] (poświęconym w 1050 roku^[6]). Kościoły te razem z Mariakerk (rozpoczętym w 1090 roku) tworzą tzw. Kerkenkruis w Utrechcie (w centrum którego zlokalizowana jest katedra)^[7].

Bernold zmarł 19 lipca 1054 roku. Został pochowany w kościele św. Piotra w Utrechcie^[5].

Kult

Kult Bernolda sięga co najmniej do XIV wieku^[3]. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 19 lipca^[3]^[2].

Ikonografia

Bernold przedstawiany jest w szatach biskupich, z modelem kościoła w rękach.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gisela Vollmer: Bernulf. W: Neue Deutsche Biographie. T. 2: Behaim - Bürkel. Berlin: Duncker & Humblot, 1955, s. 143. ISBN 3-428-00183-4. (niem.).
↑ ^a ^b Bernulf von Utrecht. heiligenlexikon. [dostęp 2019-06-02]. (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Willibrord Lampen: San Bernoldo di Utrecht Vescovo. Santi e beati. [dostęp 2019-06-02]. (wł.).
↑ Janskerk. [dostęp 2019-06-02]. (niderl.).
↑ ^a ^b Pieterskerk. [dostęp 2019-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-30)]. (niderl.).
↑ Het grote plan van Bernold. hetutrechtsarchief.nl. [dostęp 2019-06-05]. (niderl.).
↑ Het kerkenkruis. [dostęp 2019-06-02]. (niderl.).

[ndb-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gisela Vollmer: Bernulf. W: Neue Deutsche Biographie. T. 2: Behaim - Bürkel. Berlin: Duncker & Humblot, 1955, s. 143. ISBN 3-428-00183-4. (niem.).

[hei-2] Bernulf von Utrecht. heiligenlexikon. [dostęp 2019-06-02]. (niem.).

[seb-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Willibrord Lampen: San Bernoldo di Utrecht Vescovo. Santi e beati. [dostęp 2019-06-02]. (wł.).

[Jans-4] Janskerk. [dostęp 2019-06-02]. (niderl.).

[Pieter-5] Pieterskerk. [dostęp 2019-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-30)]. (niderl.).

[hua-6] Het grote plan van Bernold. hetutrechtsarchief.nl. [dostęp 2019-06-05]. (niderl.).

[ker-7] Het kerkenkruis. [dostęp 2019-06-02]. (niderl.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Biskupi utrechccy (695–1595)	Wilibrord (695–739) Bonifacy (739–754) Gregorius (754–775) Alberyk I (ok. 776–784) Theodard (ok. 784-ok. 790) Hamacar (ok. 790–806) Ricfried (806–815/816) Frederik I (815/816–835/837) Alberyk II (838–844) Ludger (ok. 848-ok. 854) Hunger (ok. 854–866) Adelbold I (867/879–898) Egilbert (899) Radboud (899–917) Balderik (918–975) Folcmar (976–990) Boudewijn I (990–995) Ansfried (995–1010 (?)) Adelbold II (1010–1026) Bernold (1027–1054) Willem I van Gelre (1054–1076) Koenraad (1076–1099) Burchard (1100–1112) Godebald (1114–1127) Andries van Cuijk (1128–1139) Hartbert van Bierum (1139–1150) Herman z Horn (1150–1156) Godfried van Rhenen (1156–1178) Boudewijn II (van Holland) (1178–1196) Arnold I (1196–1197) Dirk I (1196–1197) Dirk II van Are (1197–1212) Otto I z Geldrii (1212–1215) Otto II z Lippe (1216–1227) Wilbrand van Oldenburg (1227–1233) Otto III z Holandii (1233–1249) Gozewijn van Randerath (1249–1250) Henryk I van Viande (1249–1267) Jan I z Nassau (1268–1290) Jan II van Sierck (1291–1296) Willem II Berthout (1296–1301) Gwidon z Avesnes (1301–1317) Frederik II van Sierck (1317–1322) Jacob van Oudshoorn (1322) Jan III van Diest (1322–1340) Nicolaas Capocci (1341) Jan IV van Arkel (1342–1364) Jan V van Virneburg (1364–1371) Arnold II van Horne (1371–1378) Reinoud van Vianen (1378–1380) Floris van Wevelinkhoven (1378–1393) Frederik III van Blankenheim (1393–1423) Zweder van Culemborg (1423–1432) Rudolf z Diepholz (1423–1455) Walraven van Meurs (1434–1448) Gijsbrecht van Brederode (1455–1456) David van Bourgondië (1456–1496) Fryderyk IV z Badenii (1496–1516) Filips van Bourgondië (1517–1524) Henryk II z Bawarii (1524–1529) Willem III van Enckenvoirt (1529–1534) George van Egmond (1534–1559)
Arcybiskupi utrechccy (1559–1600)	Frederik V Schenck van Toutenburg (1561–1580)
Wikariusze Apostolscy Batawii (1601–1727)	Sasbout Vosmeer (1602–1614) Philippus Rovenius (1614–1651) Jacobus de la Torre (1651–1661) Boudewijn Catz (1662–1663) Johannes van Neercassel (1663–1686) Petrus Codde (1688–1702) Theodorus de Kock (1702–1704) Gerhard Potcamp (1705) Adam Daemen (1707–1717) Johannes van Bijlevelt (1717–1727)
Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w Brukseli (1727–1828)	Joseph Spinelli (1727–1731) Vincentius Montalto (1731–1732) Silvester Valenti Gonzaga (1732–1736) Franciscus Goddard (1736–1737) Lucas Melchior Tempi (1737–1743) Petrus Paulus Testa (1744) Ignatius Crivelli (1744–1755) Carolus Molinari (1755–1763) Bartholomeus Soffredmi (1763) Thomas Maria Ghilini (1763–1775) Joannes Antonius Maggiora (1775–1776) Ignatius Busca (1776–1785) Michael Causati (1785–1786) Antonius Felix Zondadari (1786–1790) Caesar di Brancadoro (1792–1794) Ludovicus Ciamberlani (1794–1828)
Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w 's-Gravenhage (1829–1853)	Franciscus Capaccini (1829–1831) Antonius Antonucci (1831–1841) Innocentius Ferrieri (1841–1847) Joannes Zwijsen (1847–1848) Carolus Belgrado (1848–1853)
Arcybiskupi utrechccy (od 1853), prymasi Holandii	Joannes Zwijsen (1853–1868) Andreas Ignatius Schaepman (1868–1882) Petrus Matthias Snickers (1883–1895) Henricus van de Wetering (1895–1929) Joannes Henricus Gerardus Jansen (1930–1936) Johannes de Jong (1936–1955) Bernardus Johannes Alfrink (1955–1975) Johannes Willebrands (1975–1983) Adrianus Simonis (1983–2007) Willem Jacobus Eijk (od 2008)