Bruno Tobback

Bruno Tobback
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1969 ; Leuven
	Minister środowiska Belgii
Okres	od 2004; do 2007
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Freya Van den Bossche
Następca	Paul Magnette
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bruno Tobback (ur. 22 sierpnia 1969 w Leuven) – belgijski i flamandzki polityk, prawnik oraz samorządowiec, w latach 2004–2007 minister środowiska i emerytur, minister na szczeblu krajowym, parlamentarzysta krajowy i regionalny, przewodniczący Partii Socjalistycznej (2011–2015), deputowany do Parlamentu Europejskiego X kadencji.

Życiorys

Z wykształcenia prawnik, absolwent Vrije Universiteit Brussel z 1992 i Uniwersytetu w Gandawie z 1994. Odbył staż w Komisji Europejskiej u boku Karela Van Mierta. Przez kilka lat do 2001 praktykował w zawodzie adwokata.

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach flamandzkiej Partii Socjalistycznej, której w latach 90. przewodniczył jego ojciec Louis Tobback. W 1995 został radnym prowincjonalnym w Brabancji Flamandzkiej. W tym samym roku uzyskał mandat posła do Parlamentu Flamandzkiego, w którym zasiadał do 2004. W 2004, po rekonstrukcji drugiego gabinetu Guya Verhofstadta, objął stanowisko ministra środowiska i emerytur, które zajmował do 2007.

W 2007 i 2010 wybierany do federalnej Izby Reprezentantów. W 2011 stanął na czele Partii Socjalistycznej, którą kierował do 2015. W 2014 wybrany do regionalnego parlamentu (reelekcja w 2019^[1]). W 2019 został również radnym miejskim w Leuven^[2]. W 2024 uzyskał mandat posła do Europarlamentu X kadencji^[3].

Przypisy

↑ Informacje na stronie polling2019.belgium.be. [dostęp 2022-09-12]. (ang.).
↑ Profil na stronie Parlamentu Flamandzkiego. [dostęp 2023-12-01]. (niderl.).
↑ Maria Udrescu, Olivier le Bussy: Élections européennes: quels sont les gagnants et les perdants du scrutin en Belgique?. lalibre.be, 10 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-11]. (fr.).

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2022-09-12]. (niderl.).
Profil na stronie Izby Reprezentantów. [dostęp 2022-09-12]. (fr.).

[1] Informacje na stronie polling2019.belgium.be. [dostęp 2022-09-12]. (ang.).

[2] Profil na stronie Parlamentu Flamandzkiego. [dostęp 2023-12-01]. (niderl.).

[3] Maria Udrescu, Olivier le Bussy: Élections européennes: quels sont les gagnants et les perdants du scrutin en Belgique?. lalibre.be, 10 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-11]. (fr.).

[1]

[2]

[3]