Cachiagijn Elbegdordż
Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1963 |
---|---|
Prezydent Mongolii | |
Okres |
od 18 czerwca 2009 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Mongolii | |
Okres |
od 20 sierpnia 2004 |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Mongolii | |
Okres |
od 23 kwietnia 1998 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Cachiagijn Elbegdordż (mong. Цахиагийн Элбэгдорж; ur. 30 marca 1963 w somonie Dzereg, ajmak kobdoski) – mongolski polityk, dwukrotny premier Mongolii: w roku 1998 oraz w latach 2004–2006. Prezydent Mongolii od 18 czerwca 2009 do 10 lipca 2017.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Cachiagijn Elbegdordż odebrał staranne wykształcenie dziennikarskie w sowieckiej wojskowej szkole politycznej we Lwowie (1983–1988). W 2001 studiował w Stanach Zjednoczonych na Uniwersytecie Kolorado w Boulder. W 2002 obronił pracę magisterską w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harwarda.
Po powrocie do Mongolii aktywnie włączył się w ruch zmierzający do zamiany dotychczasowego państwa jednopartyjnego w demokrację. Uznanie i popularność zdobył w 1990 roku, wygłaszając płomienne antyrządowe przemówienia. W tym też roku został deputowanym Wielkiego Churału Państwowego, lecz zrezygnował w 1994 na znak protestu wobec skandali, jakie wstrząsały wówczas parlamentem.
W 1996 został deputowanym, obejmując również przywództwo Mongolskiej Partii Narodowo-Demokratycznej. W 1998 po raz pierwszy objął tekę premiera. Na to stanowisko został wybrany przez koalicję kilku partii, w której kierowana przez niego Mongolska Partia Narodowo-Demokratyczna była najbardziej liczącym się uczestnikiem. W grudniu 1998 ze względu na skandal finansowy zmuszony został jednak do rezygnacji z urzędu szefa rządu.
W sierpniu 2004, wyniesiony do władzy dzięki kontrowersyjnym wyborom, ponownie został premierem Mongolii. W połowie stycznia 2006 gabinet Elbegdordża upadł, a na stanowisku premiera zastąpił go Mijeegombyn Enchbold.
W 2008 w czasie kolejnych wyborów parlamentarnych stał na czele opozycyjnej Partii Demokratycznej. Zaraz po zakończeniu głosowania zadeklarował zwycięstwo swojej partii. Po publikacji oficjalnych wyników wyborów, które dawały zwycięstwo Mongolskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej, zarzucił władzy fałszerstwa wyborcze. Rozwścieczeni manifestanci udali się do pobliskiej siedziby partii rządzącej, zdewastowali i podpalili budynek Komitetu Centralnego MPLR i sąsiadującą Filharmonię. Przez miasto przetoczyła się fala grabieży banków i sklepów. Obrabowano i podpalono Galerię Narodową, narodowy zespół tańca, Orkiestrę Narodową i siedziby licznych instytucji prywatnych, spalono wiele samochodów prywatnych. Wprowadzono czterodniowy stan nadzwyczajny, do miasta wkroczyło wojsko. Po wyborach Elbegdordż ogłosił odejście z polityki, nie godząc się na koalicję z MPLR, został pozbawiony funkcji lidera głównej partii opozycyjnej, ale już po kilku miesiącach wznowił aktywną działalność polityczną.
Prezydent
[edytuj | edytuj kod]24 maja 2009 jako kandydat Partii Demokratycznej wziął udział w wyborach prezydenckich. W kampanii wyborczej wielokrotnie odwoływał się do haseł populistycznych, składał obietnice radykalnego podwyższenia zarobków itd. Zdobył w nich 51,2% głosów poparcia i wygrał z urzędującym prezydentem Nambarynem Enchbajarem, kandydatem Mongolskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej[1]. 18 czerwca 2009 został zaprzysiężony na stanowisku szefa państwa[2]. W 2013 uzyskał reelekcję, wygrywając kolejne wybory prezydenckie. W 2017 jego następcą został Chaltmaagijn Battulga[3].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ At 12.06 PM on 18th of June 2009, The New President Swears In. Mongolia-Web, 2009-06-06. [dostęp 2009-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-18)]. (ang.).
- ↑ Mongolia’s new president sworn in. euronews.net, 2009-06-18. [dostęp 2009-06-18]. (ang.).
- ↑ Były judoka wygrał w dogrywce. Mongolia ma nowego prezydenta. TVN24, 2017-07-09. [dostęp 2021-10-28].
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №714/2011 [online], Офіційне інтернет-представництво Президента України [dostęp 2021-08-25] (ukr.).