Carlos Bustos

Carlos Bustos

Pełne imię i nazwisko	Carlos Julio Bustos
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1966 Buenos Aires
Wzrost	176 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1977–1985 Talleres
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1985–1990 Talleres 77 (2) 1990–1992 Deportivo Español 86 (3) 1991 → San Lorenzo (wyp.) 6 (1) 1993 River Plate 17 (1) 1993–1994 Argentinos Juniors 32 (0) 1994–1996 Independiente 34 (1) 1997 Morelia 28 (0) 1998 Pachuca 1998 Huracán 8 (0) 1999 Morelia 4 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2005–2006 Sportivo Belgrano 2008 Talleres (tymcz.) 2012–2013 Neza 2013–2014 Morelia 2014 Guadalajara 2015 Dorados 2016 Atlético San Luis 2016 Cafetaleros 2018–2019 Universidad San Martín 2020 Melgar 2021–2022 Alianza Lima

Carlos Julio Bustos (ur. 16 kwietnia 1966 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy, obecnie trener.

Jego brat Fabián Bustos również był piłkarzem.

Kariera klubowa

Bustos rozpoczynał swoją karierę piłkarską jako jedenastolatek w akademii juniorskiej klubu Talleres de Córdoba, do którego seniorskiej drużyny został włączony osiem lat później. W argentyńskiej Primera División zadebiutował za kadencji szkoleniowca José Omara Reinaldiego, w rozgrywkach 1985/1986. Ogółem w Talleres występował ze zmiennym szczęściem przez pięć lat, nie odnosząc żadnych sukcesów zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. Później przeszedł do Deportivo Español ze stołecznego Buenos Aires, zaś w 1991 roku na zasadzie krótkoterminowego wypożyczenia zasilił San Lorenzo de Almagro, z którym wygrał turniej Liguilla Pre-Libertadores de América, dzięki czemu jego drużyna zakwalifikowała się do najbardziej prestiżowych rozgrywek futbolu południowoamerykańskiego – Copa Libertadores. W styczniu 1993 jego dobre występy w Deportivo Español zaowocowały transferem do jednego z najpopularniejszych klubów w kraju, prowadzonego przez Daniela Passarellę River Plate. Tam spędził sześć miesięcy, będąc podstawowym graczem zespołu. Wziął także udział w turnieju Copa Libertadores, gdzie jednak odpadł z River już w fazie grupowej.

Latem 1993 Bustos podpisał umowę z inną stołeczną drużyną, walczącą o utrzymanie w najwyższej klasie rozgrywkowej Argentinos Juniors. Jej barwy reprezentował ostatecznie przez rok, po czym odszedł do CA Independiente. Tam spędził dwa i pół roku, pełniąc niemal wyłącznie rolę rezerwowego, lecz właśnie z tym zespołem odnosił największe sukcesy w swojej karierze piłkarskiej: w kwietniu 1995 najpierw triumfował z nim w międzynarodowych rozgrywkach Recopa Sudamericana, pokonując w dwumeczu brazylijską ekipę Grêmio, a w grudniu tego samego roku zdobył Supercopa Sudamericana, gdzie tym razem Independiente pokonało w dwumeczu finałowym inny zespół z Brazylii, CR Flamengo. Ponadto podczas jesiennego sezonu ligowego Apertura 1996 wywalczył ze swoim klubem tytuł wicemistrza Argentyny. W Independiente na przestrzeni kilkudziesięciu miesięcy współpracował ponadto z uznanymi w całym kraju szkoleniowcami, jak Miguel Ángel Brindisi, Miguel Ángel López czy César Luis Menotti.

Wiosną 1997 Bustos wyjechał do Meksyku, zostając graczem tamtejszego klubu Monarcas Morelia. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 11 stycznia 1997 w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Leónem i od razu wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowej jedenastce. Po kilku miesiącach jego pozycja w pierwszym składzie zespołu prowadzonego przez Tomása Boya zaczęła słabnąć, wobec czego zdecydował się na odejście do drugoligowego CF Pachuca. Z tą drużyną na koniec sezonu 1997/1998 awansował do pierwszej ligi meksykańskiej, po czym bezpośrednio powrócił do ojczyzny, zostając graczem stołecznego Club Atlético Huracán. Tam grał bez większych sukcesów przez sześć miesięcy, a później wrócił do Monarcas Morelia, gdzie w wieku 33 lat, będąc rezerwowym graczem drużyny, zdecydował się zakończyć karierę.

Kariera trenerska

W 2000 roku, zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej, Bustos znalazł zatrudnienie w swoim macierzystym Talleres de Córdoba, gdzie objął szóstoligową drużynę rezerw, z którą dwukrotnie – w sezonie Apertura i Clausura – wygrał rozgrywki ligowe. W 2001 roku został menadżerem i koordynatorem czwartoligowego klubu Universitario de Córdoba, gdzie spędził kilka miesięcy, za to w latach 2002–2005 pracował jako dyrektor sportowy w drugoligowym Belgrano de Córdoba. W maju 2005 podjął pierwszą samodzielną pracę trenerską, w czwartoligowym zespole Sportivo Belgrano i prowadził go przez następne półtora roku, opuszczając stanowisku w grudniu 2006. Wówczas po raz kolejny wyjechał do Meksyku, gdzie w ekipie Club Atlas z Guadalajary został asystentem swojego byłego przełożonego z Morelii, Tomása Boya. W 2008 roku wrócił do Talleres, gdzie był asystentem różnych szkoleniowców, przez krótki czas pełniąc też rolę tymczasowego trenera pierwszej drużyny, grającej wówczas w drugiej lidze argentyńskiej.

W lutym 2009 Bustos ponownie został asystentem Tomása Boya, tym razem w meksykańskim Monarcas Morelia, którego barwy reprezentował już jako piłkarz. Tam współpracował z nim przez następne trzy i pół roku, w 2010 roku triumfując w rozgrywkach SuperLigi, zaś podczas seezonu Clausura 2011 zdobywając tytuł wicemistrza Meksyku. Posadę tę opuścił w połowie 2012 roku, równolegle do odejścia Boya, lecz ostatecznie pozostał w klubie, zostając szkoleniowcem drugoligowej filii Morelii – Neza FC. Prowadził ją przez kolejne kilka miesięcy, nie odnosząc większych sukcesów, zaś w lutym 2013 zastąpił swojego rodaka Rubéna Omara Romano na stanowisku szkoleniowca Morelii. W jesiennym sezonie Apertura 2013 zdobył z tą ekipą krajowy puchar – Copa MX, bardzo dobre wyniki osiągając również w rozgrywkach ligowych – jego podopieczni zdołali się zakwalifikować do rozgrywek Copa Libertadores. Został zwolniony w styczniu 2014 po serii słabszych wyników (jedno zwycięstwo w sześciu kolejnych meczach).

W maju 2014 Bustos został szkoleniowcem zespołu Chivas de Guadalajara, jednak zrezygnował ze stanowiska już pięć miesięcy później w konsekwencji słabych wyników; jego podopieczni wygrali tylko dwa z dziesięciu ligowych spotkań. W styczniu 2015 objął drugoligową ekipę Dorados de Sinaloa z siedzibą w mieście Culiacán.

Bibliografia

• Carlos Bustos, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01] .
• Statystyki na MedioTiempo (hiszp.)