Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Carlos Diegues

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlos Diegues
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1940
Maceió

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Renata Almeida Magalhães

Lata aktywności

od 1959

Strona internetowa

Carlos Diegues, znany również jako Cacá Diegues (ur. 19 maja 1940 w Maceió) – brazylijski reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Współinicjator ruchu Cinema Novo.

Jego filmy Bye Bye Brasil (1980), Quilombo (1984) oraz Um Trem para as Estrelas (1987) brały udział w Festiwalu Filmowym w Cannes. Sam reżyser kilkukrotnie zasiadał w jury canneńskiego festiwalu. Wyreżyserował filmy Xica da Silva (1976), Dias Melhores Virão (1990) oraz O Maior Amor do Mundo (2006). W 2010 wyprodukował 5 x Favela, Agora por Nós Mesmos, popularny projekt w całości napisany i wyreżyserowany przez młodych twórców filmowych mieszkających w slumsach Rio de Janeiro. Wielki Mistyczny Cyrk (2018), jego najnowszy film, miał premierę w ramach pokazów specjalnych podczas 71. MFF w Cannes[1].

Od 1982 roku jest żonaty z Renatą Marią de Almeida Magalhães, mają jedno dziecko. Jego pierwszą żoną była Nara Leão[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 maja 1940 roku w Maceió, stolicy stanu Alagoas w Północno-Wschodnim Regionie Brazylii. Gdy miał 6 lat, jego rodzina przeprowadziła się do Rio de Janeiro i zamieszkała w dzielnicy Botafogo. Tam spędził dzieciństwo i młodość. Uczył się w jezuickim Colégio Santo Inácio, a następnie studiował prawo na Pontifícia Universidade Católica (PUC) w Rio de Janeiro. W tamtym czasie nie było w Brazylii szkół filmowych. Podczas studiów Diegues był przewodniczącym samorządu studentów, założył klub filmowy i był redaktorem studenckiego dziennika „O Metropolitano”[3].

Diegues był jednym z liderów ruchu Cinema Novo, wraz z Glauberem Rochą, Leonem Hirszmanem, Paulem Cesarem Saracenim, Joaquimem Pedrem de Andrade i innymi. Jego pierwszymi dziełami były filmy krótkometrażowe, wśród których Domingo był jednym z pierwszych dzieł nowego ruchu. Pierwszym profesjonalnym dziełem Dieguesa był odcinek filmu 5 x Favela pt. Escola de Samba Alegria de Viver. Pozostałe odcinki tej serii były nakręcone przez innych młodych twórców[3].

W okresie panowania w Brazylii reżimu wojskowego w latach 1964–1985, Diegues nakręcił swoje trzy pierwsze filmy pełnometrażowe: Ganga Zumba (1964), A Grande Cidade (1966) i Os Herdeiros (1969). Pracował również jako dziennikarz, krytyk oraz eseista w Brazylii i za granicą. W 1969 roku z powodu dyktatury wyjechał z żoną Narą Leão do Włoch, a potem do Francji. W Paryżu urodziła się jego córka Isabel, również związana z kinem. Po powrocie do Brazylii nakręcił takie filmy jak Quando o Carnaval Chegar (1972) i Joanna Francesa (1973), jednak największym sukcesem okazał się film Xica da Silva (1976)[4].

Pod koniec panowania reżimu, Diegues wyreżyserował Chuvas de Verão (1978) i Bye Bye Brasil (1980). W 1981, jako uznany na świecie reżyser, zasiadał w jury konkursu głównego na 34. MFF w Cannes. Wcześniej tego zaszczytu dostąpił tylko jeden Brazylijczyk – poeta Vinicius de Moraes. Potem członkami jury zostali również Jorge Amado, Sonia Braga i Hector Babenco[3].

W czasie prezydentury Fernando Collora de Melo (1990–1992), kinematografia brazylijska podupadła, produkując zaledwie kilka filmów rocznie. Carlos Diegues próbował przetrwać ten trudny okres, nawiązując współpracę z TV Cultura, a także pracując przy produkcji reklam, wideoklipów i filmów dokumentalnych.

W kolejnych latach powstały jego filmy, oparte na wielkich dziełach brazylijskiej literatury: Tieta do Agreste (1996), Orfeu (1999) i Deus é Brasileiro (2002). W 2006 roku wyreżyserował pierwszy film, do którego również sam napisał scenariusz – O Maior Amor do Mundo. W tym samym roku we współpracy z Rafaelem Dragaudem powstał też film dokumentalny Nenhum motivo explica a guerra, opowiadający historię zespołu AfroReggae[3].

Zasiadał w jury sekcji „Cinéfondation” na 63. MFF w Cannes (2010). Przewodniczył obradom jury Złotej Kamery na 65. MFF w Cannes (2012).

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia podane są za stroną internetową reżysera[3]:

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2018 – Wielki Mistyczny Cyrk
  • 2013 – Giovanni Improtta
  • 2006 – O Maior Amor do Mundo
  • 2003 – Deus É Brasileiro
  • 2000 – Carnaval dos 500 anos (film krótkometrażowy)
  • 1999 – Reveillon 2000 (film krótkometrażowy)
  • 1999 – Orfeu
  • 1997 – For All – O Trampolim da Vitória (jako aktor)
  • 1996 – Tieta do Agreste
  • 1994 – Veja Esta Canção
  • 1990 – Exército de Um Homem Só (wideoklip zespołu Engenheiros do Hawaii)
  • 1989 – Dias Melhores Virão
  • 1987 – Um Trem para as Estrelas
  • 1986 – Batalha do Transporte (film krótkometrażowy)
  • 1985 – Batalha da Alimentação (film krótkometrażowy)
  • 1984 – Quilombo
  • 1979 – Bye Bye Brasil
  • 1978 – Chuvas de Verão
  • 1976 – Xica da Silva
  • 1975 – Aníbal Machado (film krótkometrażowy)
  • 1974 – Cinema Íris (film krótkometrażowy)
  • 1973 – Joanna Francesa
  • 1972 – Quando o Carnaval Chegar
  • 1971 – Receita de Futebol (film krótkometrażowy)
  • 1969 – Os Herdeiros
  • 1967 – Oito Universitários (film krótkometrażowy)
  • 1966 – A Grande Cidade
  • 1965 – A Oitava Bienal (film krótkometrażowy)
  • 1964 – Ganga Zumba
  • 1962 – Cinco Vezes Favela (Odcinek: Escola de Samba Alegria de Viver)
  • 1961 – Domingo (film krótkometrażowy)
  • 1960 – Brasília (film krótkometrażowy)
  • 1959 – Fuga (film krótkometrażowy)

Nagrody i wyróżnienia filmowe

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia filmowe podane są za IMDb[5]:

Rok Festiwal Film Nagroda Wynik
1974 Associação Paulista de Críticos de Arte Joanna Francesa APCA – najlepszy scenariusz oryginalny Nagroda
1976 Festival de Brasília Xica da Silva Troféu Candango – najlepszy film i najlepszy reżyser Nagroda
1977 SESC Film Festival Xica da Silva Nagroda krytyków – najlepszy film Nagroda
1978 Festival de Cine Iberoamericano de Huelva Chuvas de Verão Colón de Oro Nagroda
1980 Festiwal Filmowy w Cannes Bye Bye Brasil Złota Palma Nominacja
1981 SESC Film Festival Bye Bye Brasil Nagroda Publiczności Nagroda
1981 Telluride Film Festival Silver Medallion – nagroda dla reżysera Nagroda
1984 Festiwal Filmowy w Cannes Quilombo Złota Palma Nominacja
1987 Festiwal Filmowy w Cannes Um Trem Para As Estrelas Złota Palma Nominacja
1991 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cartagena de Indias Dias Melhores Virão Najlepszy scenariusz Nagroda
1994 Havana Film Festival Veja Esta Canção Najlepszy reżyser Nagroda
1996 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián Tieta do Agreste Złota Muszla Nominacja
1999 Orfeu Nominacja
1997 Taos Talking Pictures Film Festival Cineaste Award Nagroda
2000 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cartagena de Indias Orfeu Najlepszy film Nagroda
2000 Grande Prêmio do Cinema Brasileiro Orfeu Najlepszy reżyser

Najlepsza wersja kinowa

Nominacja
2000 Miami Film Festival Golden Reel Award Nagroda
2003 Festival de Gramado Troféu Eduardo Abelin Nagroda
2003 Tokyo International Film Festival Deus é Brasileiro Tokyo Grand Prix Nominacja
2006 Prêmio Qualidade Brasil O Maior Amor do Mundo Najlepszy reżyser Nominacja
2006 Festiwal Filmowy w Montrealu O Maior Amor do Mundo Grand Prix des Amériques Nagroda
2007 Prêmio ACIE de Cinema O Maior Amor do Mundo Najlepszy film Nominacja
2007 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mar del Plata O Maior Amor do Mundo Nagroda specjalna Nagroda
Najlepszy film Nominacja
2007 Paris Brazilian Film Festival O Maior Amor do Mundo Najlepszy film Nagroda
2011 Prêmio ACIE de Cinema Nagroda specjalna Nagroda
2012 Grande Prêmio do Cinema Brasileiro Nagroda specjalna Nagroda
2012 Recife Cine PE Audiovisual Festival Nagroda specjalna Nagroda
2014 Paulínia Film Festival Nagroda specjalna Nagroda
2018 Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy Wielki Mistyczny Cyrk Odkrycie Nominacja

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wielki Mistyczny Cyrk [online], wff.pl [dostęp 2019-01-03].
  2. Carlos Diegues [online], IMDb [dostęp 2019-01-03].
  3. a b c d e CARLOS DIEGUES – Biografia [online], carlosdiegues.com.br [dostęp 2019-01-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-06].
  4. Cacá Diegues, um dos fundadores do Cinema Novo, chega aos 70 [online], Terra [dostęp 2019-01-03] (port. braz.).
  5. Carlos Diegues [online], IMDb [dostęp 2019-01-03].