Deutsche Presse-Agentur
| |
 Siedziba zarządu Deutsche Presse-Agentur (Hamburg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1949 |
| Forma prawna | |
| Prezes | |
| Dyrektor |
Sven Gösmann (redaktor naczelny)[2] |
| Zatrudnienie |
1000 osób (2022) |
| Dane finansowe | |
| Przychody |
93,9 mln euro (2020)[3] |
| Strona internetowa | |
Deutsche Presse-Agentur (skrótowiec stylizowany: dpa) – największa niemiecka agencja prasowa z korespondentami w stu krajach. Jest czwartą co do wielkości agencją informacyjną na świecie, po Associated Press, Reutersie i Agence France-Presse[4].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Powstała 18 sierpnia 1949 roku z połączenia trzech agencji powołanych tuż po wojnie przez niemieckich wydawców prasy i stacje radiowe. Przed dpa zrzeszali się oni w trzech w agencjach działających w zachodnich strefach okupacyjnych powstałych na terytorium Niemiec. Były to agencje: Deutsche Nachrichtenagentur, Süddeutsche Nachrichtenagentur, Deutscher Pressedienst. Podlegały one administracji narzuconej przez aliantów i początkowo wspomagane były przez rzeczników prasowych nie pochodzących z Niemiec. Do 1960 roku dpa korzystała z dotacji niemieckiego przemysłu, od tego czasu utrzymuje się z własnej działalności. Obecnie agencja publikuje depesze i dłuższe teksty informacyjne w językach niemieckim, angielskim, hiszpańskim, francuskim i arabskim. Zakres tematyczny nie dotyczy jedynie krajów niemieckojęzycznych chociaż koncentruje się na Europie. Serwis informacyjny, jak i repozytorium grafik i multimediów agencji dpa wykorzystywany jest przez wiele redakcji zarówno regionalnych, jak i ogólnokrajowych w Niemczech i na świecie oraz przez portale agregujące informacje jak Yahoo News (w wielu mutacjach językowych), największy niemiecki portal o charakterze nietabloidowym T-online czy w serwisy grupy 1&1. DPA zatrudnia około 1000 osób na całym świecie, w tym 450 reporterów w 50 krajowych biurach w Niemczech. W 2009 roku na 60-lecie istnienia agencja przeszła restrukturyzacje, polegającą m.in. na utworzeniu głównej redakcji w Berlinie do której przeniesiono około 50 dziennikarzy z Hamburga. W ostatnich latach korespondentką dpa w Warszawie jest Natalie Skrzypczak[5][6][7][4][8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Foreword from the President and CEO [online], geschaeftsbericht.dpa.com [dostęp 2022-04-16].
- ↑ Ownership Structure [online], www.dpa.com [dostęp 2022-04-16] (ang.).
- ↑ Annual Report 2020 [online], www.dpa.com [dostęp 2022-04-16] (ang.).
- ↑ a b Deutsche Welle, Germany’s biggest press agency turns 60 | DW | 18.08.2009 [online], DW.COM [dostęp 2022-04-16] (ang.).
- ↑ Deutsche Presse-Agentur, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-04-16].
- ↑ Deutsche-Presse Agentur, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
- ↑ dpa [online], Yahoo News [dostęp 2022-04-16] (ang.).
- ↑ Auswärtiges Amt, Agencje prasowe [online], polen.diplo.de [dostęp 2022-04-16].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dobek-Ostrowska, Bogusława (2007), Media masowe na świecie. Modele systemów medialnych i ich dynamika rozwojowa Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego ISBN 978-83-229-2814-1.
- Adamowski, Janusz (2011), Wybrane zagraniczne systemy medialne Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne ISBN 978-83-627-2633-2.