Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Dobromir

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dobromir, Dobromierstaropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Mogło ono oznaczać „obyś był dobry jako twórca/obrońca pokoju”. Imię to jest notowane od 1265 roku[1], występuje także w języku czeskim, serbskim, chorwackim i bułgarskim[2]. Staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko[3].

Dobromir imieniny obchodzi 4 stycznia, 30 marca.

Podobne imiona staropolskie: Dobrobąd, Dobrociech, Dobrogost, Dobromysł, Dobromysław, Dobrosiodł, Dobrowit, Dobrowoj, Dobrutro oraz Dobrzegniew.

Znane osoby o imieniu Dobromir:

Postaci fikcyjne:

Żeński odpowiednik: Dobromira

Zobacz też:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.
  2. Z. Kaleta, Świat ludzkich wartości odzwierciedlony w nazwach własnych osób (imiona staropolskie z członem Dobr(o)- na tle indoeuropejskim i wartości w nich wyrażone), [w:] Slavia Occidentalis t. 54 (1997), Poznań 1997
  3. A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7