Dyskusja:Ormianie w Polsce

Literatura uzupełniająca

Sekcja wskazuje pozycje niewykorzystane przy tworzeniu artykułu, które mogą być wykorzystane do jego rozbudowy.

• Arakel z Tebryzu, Księga dziejów, Warszawa 1981.
• Balzer O., Sądownictwo ormiańskie w średniowiecznym Lwowie, Lwów 1909.
• Barącz S., Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856.
• Barącz. S., Rys dziejów ormiańskich, Tarnopol 1869.
• Drabina J., Religie na ziemiach Polski i Litwy w średniowieczu, Kraków 1989.
• Gromnicki T., Ormianie w Polsce, ich historia, prawa i przywileje, Warszawa 1889.
• Kaczmarczyk Z., Grzegorz Wielki (2. poł. XIV w.), biskup ormiański lwowski [w:] Polski słownik biograficzny, t. 9, Wrocław–Warszawa–Kraków 1960–1961, s. 81–82.
• Kowalska J., Ormianie polscy, Kraków 1999,
• Lechicki C., Kościół ormiański w Polsce. (Zarys historyczny), Lwów 1928.
• Marciniak T., Ormianie polscy – wczoraj i dziś [w:] Z. Sułkowski, J. Skarbek (red.), Mniejszości narodowe i religijne w Europie Środkowo–Wschodniej w świetle statystyk XIX i XX wieku, Lublin 1995, s. 68–74.
• Modzelewska B., Grzegorz zw. Wielki arcybiskup [w:] Encyklopedia katolicka, t. 6, Lublin 1993, s. 343.
• Nieczuja-Ostrowski P., Ormianie w Polsce. Przeszłość i teraźniejszość, Toruń 2011.
• Obertyński Z., Ormianie [w:] Historia Kościoła w Polsce, t. 1, cz. 1, Poznań–Warszawa 1974, s. 256–258.
• Ormianie między Wenecją a Lwowem. Materiały do dyskusji, pod redakcją Dominiki Marii Macios, Katarzyny Róży Nowak oraz Magdaleny M. Olszewskiej, Ostrawa, Warszawa 2018. http://seriesbyzantina.eu/wp-content/uploads/2019/02/ormianie_lwow_2019.pdf
• Pełczyński G., Ormianie polscy w XX wieku, Warszawa 1997.
• Petrowicz T., Od Czarnohory do Lublina, Lublin 2002.
• Pisowicz A.: Sześćset pięćdziesiąt lat Ormian Polskich
• Roszko K., Braun J., Katalog rękopisów ormiańskich i gruzińskich, Warszawa 1958.
• Stopka K., Odpust bocheński z 1354 roku i jego ormiański kontekst,[w:] Polska i jej sąsiedzi w późnym średniowieczu, pod red. K. Ożoga i S. Szczura, Kraków 2002, s. 50–80.
• Stopka K., Ormianie w Polsce dawnej i dzisiejszej, Kraków 2000.
• Theodorowicz Leon, Nieco o heraldyce i rodach Ormian polskich, Lwów 1925
• Zakrzewska-Dubasowa M., Ormianie w dawnej Polsce, Lublin 1982,
• Ormianie w Polsce – religia i język [w:] M. Kempny, G. Woroniecka (red.), Religia i kultura w globalizującym się świecie, Kraków 1999.
• Krzysztof Stefanowicz, Życie i twórczość Antoniego Stefanowicza, Biul. Orm. Tow. Kult. 48/49 (2007) s. 36-46.
• Emil Biedrzycki, Historia Polaków na Bukowinie, Kraków 1973.
• Krzysztof Stefanowicz, Rotmistrz Kajetan Stefanowicz, „Sowiniec” 2009, nr 34–35, s. 81–86.
• Ziętek.D., Tożsamość i religia. Ormianie w krakowskiej i lwowskiej diasporze, Nomos, Kraków 2008.

uwagi

Po pierwsze - ormianie NIE SĄ bezpośrednimi potomkami mieszkańców państwa Urartu. Królestwo to było najprawdopodobniej zamieszkałe przez ludy semickie (północna Chaldea!), a ormianie są ludem indoeuropejskim, jednym z najwcześniejszych odprysków ludów indoirańskich. To się kupy nie trzyma. Poza tym - diaspory powstawały w ciągu niemal całej 2500-letniej historii tego narodu i wskazywanie jedynie rzezi na początku XX wieku jest poważnym błędem. Polecam "Historię Armenii" Mirosławy Zakrzewskiej-Dubasowej.

Rzeczywiście, Ormianie powstali ze zmieszania się indoeuropejskich Hajów i mieszkańców Uraratu (tak jak tureckie plemię Bułgarów pod wodzą chana Asparucha zmieszało się z ludnością słowiańską tworząc naród bułgarski). Jednym z licznych dowodów jest zachowanie się oryginalnych urartyjskich nazw topograficznych w języku ormiańskim. Pośrednio jest więc naród ormiański spadkobiercą Urartu. Zainteresowanych odsyłam do: David Marshall Lang "Armenia Kolebka Cywilizacji". --Scio (Dyskusja) 20:46, 1 sty 2007 (CET)

ostatnia rozbudowa artykułu

byc moze warto by utworzyc osobny artkul np.: Ormianie na ziemiach Rzeczypospolitej i przeniesc tam stosowne informacje?

pozatym zauwazylem zaskakujaca zbieznosc tekstu z ta strona http://www.lwow.home.pl/ormianie.html, opatrzona slowami

Copyright © 2001 Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo Wschodnich. 
Oddział w Krakowie.
Wszystkie prawa zastrzeżone.

--212.76.33.107 16:59, 22 lip 2006 (CEST)

Wszystko OK tylko, że pewien fragment który został zamieszczony w tym artykule został zamieszczony za wiedzą TML Arturek28

Drobna uwaga

Drodzy wikipedyści. Mam obawy, że kolejny artykuł Arturka28 może być plagiatem. Nie chcę wydawać pochopnych sądów, ale czytając artykuł miałem takie samo uczucie jak podczas Unii Brzeskiej - gdzieś to już chyba czytałem. Po nowym roku zajrzę do paru pozycji literackich i nie omieszkam tego zbadać. Prezesik01

Szkoła ormiańska w Polsce

Brak źródeł potwierdzających takie tezy: Udział w kształceniu dwukulturowym sprzyja rozwojowi dziecka. Dzieci w swoich polskich szkołach osiągają dużo wyższe wyniki niż przeciętne. Iks89 dyskusja 14:29, 1 sty 2008 (CET)

Zwracam uwagę na co innego jest "dziecko dwukulturowe od kształcenia dwukulturowego jakiemu podlegają dzieci w szkole ormiańskiej równocześnie uczące się w szkole polskiej gdzie naprawdę, proszę mi wierzyć, osiągają wyniki bardzo dobre. Drugą przyczyną może tkwi w rodzinie. Rodzina, która dba o wychowanie polskie i ormiańskie na pewno jest bardziej świadoma potrzeby wykształcenia "równoległego". Po trzecie dziecko dwukulturowe, mające dostęp zorganizowany do wiedzy (kultury) dwóch narodów ma możliwość podświadomy porównywania obu kultur, przez co myśli, "a myślenie to potęgi klucz".

DROBNA UWAGA Szkoła Ormiańska istniała przez 3 lata (październik 1994 - czerwiec 1997)! Została zamknięta w 1997 roku! A nie w 1996, jak zasugerował pewien użytkownik. Ja skończyłam tą szkołę właśnie w czerwcu 1997 roku. Taka data figuruje w moich dokumentach ukończenia szkoły. Również taka data istnieje na dokumentach z Ministerstwa Edukacji Narodowej udostępnionych przez Marine Restevanyan (założycielkę szkoły). Taka data jest także w kilku polskich dziennikach np. "Życie Warszawy", które opisały huczne zamknięcie szkoły poprzez koncert muzyczno, taneczno, recytatorski uczniów. (Między innymi i Ja uczestniczyłam w nim).

Zabytki ormiańskie w Polsce

1. Zamość – kamienice ormiańskie (Muzeum Zamojskie)
2. Zamość – dom kupca ormiańskiego Gabriela Bartoszewicza nazywany Pod Aniołem
3. Zamość – wschodnia ściana (pierzeja) rynku (pierwsza piątka kamienic została wybudowana przez Ormian)

Czy te zabytki w Zamościu to nie jest to samo? Nyslion (dyskusja) 12:47, 7 sty 2013 (CET)