Dziennik Franka
Dziennik Franka – zwyczajowa nazwa dziennika prowadzonego w latach 1939–1945 na polecenia Hansa Franka, gubernatora Generalnego Gubernatorstwa na okupowanych ziemiach polskich przez jego urzędników, w którym umieszczali oni szczegółowe zapiski z pracy, łącząc je z przemyśleniami na temat wojny i roli III Rzeszy oraz Franka w okupacji Polski i Europy.
Kształt dziennika
[edytuj | edytuj kod]Dziennik początkowo składał się z 38 oprawionych przez introligatora tomów. Po wojnie dołączono do nich kolejne dwa, skompilowane z odnalezionych w Krakowie, umieszczonych w kilku skoroszytach nieoprawionych dokumentów Franka. W sumie dziennik składał się z 11 367 stron, w tym 10 774 stron właściwego tekstu oraz 593 strony skorowidzów.
Geneza
[edytuj | edytuj kod]Hans Frank już w pierwszych chwilach objęcia stanowiska generalnego gubernatora postanowił przekazać potomności dokument historyczny dający świadectwo osiągnięć jego oraz podległych mu funkcjonariuszy na terenie okupowanej Polski. 18 sierpnia 1942 Frank napisał o swoim dzienniku:
Ten jedyny w swoim rodzaju dokument pracy będzie po wsze czasy świadectwem, z jaką powagą przystąpiłem do powierzonego mi zadania, oraz z jaką gorliwością wypełniali swe zadania wszyscy moi cenni współpracownicy.
Zawartość dzienników
[edytuj | edytuj kod]Frank polecił swoim sekretarzom oraz urzędnikom zapisywać wszystkie swoje wystąpienia publiczne, a także poufne narady aktywu partii nazistowskiej, narady na konferencjach z przedstawicielami Rzeszy i policji, a nawet dyskusje odbywające się wewnątrz rządu Generalnego Gubernatorstwa. Do sprawozdań tych dołączano wiele urzędowych dokumentów, protokoły posiedzeń, rozporządzenia, dekrety, ustawy okupacyjne, wycinki prasowe, teksty mów, relacje Franka z rozmów przeprowadzonych z Adolfem Hitlerem oraz innymi najwyższymi dygnitarzami III Rzeszy, a także jego osobiste notatki, przemyślenia i zapisy pamiętnikarskie.
Ucieczka z Polski i przekazanie dzienników aliantom
[edytuj | edytuj kod]W styczniu 1945, wobec zbliżania się do Krakowa Armii Czerwonej, Hans Frank uciekł do Bawarii, zabierając z sobą także dzienniki. Zamierzał przekazać je bawarskiej Bibliotece Państwowej. W miejscowości Neuhaus am Schliersee (obecnie dzielnica miejscowości Schliersee) utworzył „delegaturę” (Außenstelle) Generalnego Gubernatorstwa w Rzeszy. W dniu 4 maja 1945 został tam aresztowany przez porucznika wywiadu wojskowego USA Waltera Steina, któremu dobrowolnie przekazał swoje okupacyjne zapiski. Stały się one później ważnym materiałem dowodowym w procesie norymberskim. Kiedy prokurator podczas procesu cytował fragmenty przemówień i oświadczeń Franka zapisane w dzienniku, obrońca Franka – doktor Alfred Seidl – skomentował:
Na miłość Boską. Przecież ten człowiek mówił przez całe cztery lata (niem. Um Gotteswillen. Der Man hat doch vier Jahre lang geredet).
Dziennik został przekazany do Polski, a przyczynili się do tego Jan Sehn i Bernard Acht[1][2].
Inne dzieła Hansa Franka
[edytuj | edytuj kod]Po II wojnie światowej dziennik Hansa Franka wydawano zarówno w wersji oryginalnej jak i we fragmentach. W 1953 wdowa po Hansie Franku – Brigitte Frank - opublikowała przeredagowany przez siebie, liczący 643 strony, inny pamiętnik swojego męża, zatytułowany Im Schatten des Galgens (pol. W cieniu szubienicy), napisany w celi w Norymberdze, w którym Frank dokonywał swego rodzaju rozrachunku z epoką i zdaniem krytyków, zdradzał objawy własnej megalomanii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ryszard Kotarba. Dziennik Hansa Franka i okoliczności jego pozyskania przez Polskę w roku 194. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F”. Vol. LX, s. 285-287, 2005.
- ↑ Andrzej Żbikowski (oprac.), Dokumenty, t. T. 5: Friedrich Katzmann. Rozwiązanie kwestii żydowskiej w Dystrykcie Galicja. Nota edytorska, Instytut Pamięci Narodowej, 2001, s. 13, 15 [dostęp 2018-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-07] . Andrzej Żbikowski (oprac.), Dokumenty, t. T. 39: Friedrich Katzmann. Żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje! Przedsłowie, Instytut Pamięci Narodowej, 2009, s. 19 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Hansa Franka, opracował Stanisław Piotrowski, Sprawy Polskie Przed Międzynarodowym Trybunałem Wojennym w Norymberdze (tom 1), Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1956.
- Dziennik Hansa Franka i dowody polskie przeciwko SS, opracował Stanisław Piotrowski, Sprawy Polskie Przed Międzynarodowym Trybunałem Wojennym w Norymberdze (tom 2), Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1970.
- Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, Kto rządził Polską?: nowy poczet władców od początków do XXI wieku, Warszawa: Świat Książki, 2007, ISBN 978-83-7311-867-6, OCLC 830857483 .
- Karol Grünberg, Hans Frank na Wawelu, Bolesław Otręba, Włocławek: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku, 2001, ISBN 83-88500-13-9, OCLC 52279742 .