Eschatologiczna mowa Jezusa

Eschatologiczna mowa Jezusa – jedno z przemówień Jezusa, zapowiadające zburzenie Świątyni Jerozolimskiej i nadejście końca świata.

Mowa zawiera trzy główne tematy:

zburzenie Świątyni Jerozolimskiej
czas pogan
mowa apokaliptyczna^[1]

Zburzenie Jerozolimy

Mowa eschatologiczna zaczyna się po tzw. "Biada!", skierowanych do faryzeuszy.

Jezus mówi:

Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto wasz dom zostanie wam pusty.

Mt 23,37-38

Na skutek odrzucenia przez Żydów przymierza, jakie oferował im Bóg, Jezus zapowiada upadek Świątyni i ostateczne zerwanie z jej kultem.

Dlatego dalej Jezus doprecyzował uczniom:

Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.

Mt 24,2

Benedykt XVI w książce Jezus z Nazaretu opisuje, jak proroctwo Jezusa o zburzeniu Świątyni spełniło się w 70. r. podczas oblężenia i zniszczenia Jerozolimy.

Czas pogan

Powierzchowna lektura mowy Jezusa może prowadzić do wniosku, że zaraz po zburzeniu Jerozolimy ma nastąpić koniec świata. Jednak Jezus zapowiedział jeszcze czas nawracania pogan.

Łk 21,4	Mt 24,14	Mk 13,10
Jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą.	A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.	Lecz najpierw musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom.

Oznacza to, że koniec świata może nastąpić, dopiero gdy Ewangelia zostanie ogłoszona wszystkim narodom.

Pojęcie "czasu pogan" jest znane także św. Pawłowi:

Zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan. I tak cały Izrael będzie zbawiony

Rz 11,25-26

Mowa apokaliptyczna

W ostatnim fragmencie mowy eschatologicznej Jezus ostrzega przed pseudo-Mesjaszami. W kilku przypowieściach, m.in. w przypowieści o słudze wiernym i niewiernym oraz w przypowieści o pannach roztropnych i nieroztropnych, zachęca do czujności i trzeźwości.

Ostatecznie mówi też o końcu świata i swoim powtórnym przyjściu:

W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba.Mk 13,24

Przypisy

↑ Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, cz. 2, s. 35-63. Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011

[1] Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, cz. 2, s. 35-63. Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011

[1]