Franco Reviglio
Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1935 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, ekonomista |
Franco Reviglio (ur. 3 lutego 1935 w Turynie[1]) – włoski polityk, ekonomista i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta i minister.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent studiów ekonomicznych. Od 1959 był wolontariuszem na Uniwersytecie Turyńskim. W latach 1964–1966 pracował w Waszyngtonie w Międzynarodowym Funduszu Walutowym, następnie do 1968 jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie w Urbino. W 1968 został profesorem na Uniwersytecie Turyńskim, był zatrudniony na tej uczelni do czasu przejścia na emeryturę w 2010[2].
Od 1974 był członkiem różnych komitetów rządowych przy ministrze budżetu i finansów. Zaangażował się także w działalność polityczną, w latach 1981–1983 zasiadał w radzie miejskiej Turynu[2]. Od sierpnia 1979 do czerwca 1981 w trzech gabinetach sprawował urząd ministra finansów. W czerwcu 1992 Giuliano Amato powierzył mu stanowisko ministra budżetu i programowania gospodarczego, od lutego do marca 1993 w tym samym rządzie był ponownie ministrem finansów[3]. W latach 1992–1994 z ramienia Włoskiej Partii Socjalistycznej wchodził w skład Senatu XI kadencji[1].
Był także felietonistą włoskiej prasy. Pełnił m.in. funkcję prezesa przedsiębiorstwa energetycznego Aem Torino (2000–2006) i starszego doradcy w banku Lehman Brothers (2002–2007)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Franco Reviglio na stronie Senatu XI kadencji. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
- ↑ a b c CURRICULUM VITAE di Franco Reviglio. fondazionedivenezia.org. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
- ↑ Franco Reviglio. camera.it. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).