Fujarka

fujarki (fujary) z warszawskiej wystawy muzycznej w 1888 r.

Fujarka, fujara (gwarowo: fulara, fuira, fujera; inne staropolskie nazwy to: dudka, dutka, piszczałka) – ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów, fujarki były wykonywane z kory wierzby lub łoziny (salix cinerea) i należą do najstarszych instrumentów muzycznych.

Spotykane są różne wersje, m.in. „z otworami bocznymi lub bez otworów”. Ta druga wersja może być podobna do skandynawskiego „fletu z wierzby” (ang. willow flute).

Tradycyjne dawne wiejskie fujary czy fujarki robione były wyłącznie z wierzby, na wiosnę, gdy kora wierzbowa była świeża i elastyczna „uliniano” paski tejże kory, rolowano je („kręcono”), by uzyskać dłuższą lub krótszą tubkę rezonansową, następnie tworzono rodzaj wierzbowego ustnika „buczkę”.

Cytat z tłumaczenia z roku 1774 księdza Ignacego Nagurczewskiego Bukolików Wergiliusza:

Zacznij fujaro moja, zacznij śpiewać ze mną,
Którą się sławi Menal,
zacznij pieśń przyjemną.

Muzycy wykorzystujący muzykę fujarową (fujarkową)

• Anna Maria Jopek
• Gribojedow
• Jennifer Lopez
• Joszko Broda
• Maleo Reggae Rockers
• Trebunie Tutki
• Golec uOrkiestra

Współcześnie spotykane modyfikacje

• fujara bezotworowa
• fujara postna
• fujara sałaśnikowa
• fujara słacka
• fujara wielkopostna

Zobacz też

• Przyjaciel wesołego diabła – film z tytułowym bohaterem o imieniu Piszczałka
• żalejka
• piszczałka karpacka

Linki zewnętrzne

• Nowoczesna polska fujarka góralska, gra Krzeptowski podczas koncertu symfonicznego i góralskiego „The Pride of Poland” w Toronto (Foto: Robert Rozowski).
• Piszczałki (fujarki) z polskich kolekcji muzealnych prezentowane na portalu Polskie ludowe instrumenty muzyczne