Georg Gänswein

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 stycznia 2013
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Benedykt XVI
Współkonsekratorzy	Tarcisio Bertone; Zenon Grocholewski
Współkonsekrowani biskupi
Peter Birkhofer	15 kwietnia 2018

Georg Gänswein
	Arcybiskup tytularny Urbs Salvia
	; Georg Gänswein (2017)
	Testimonium Perhibere Veritati; Dać Świadectwo Prawdzie
Kraj działania	Niemcy, Watykan, Litwa, Estonia, Łotwa
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1956 ; Riedern am Wald
	Nuncjusz apostolski na Litwie, w Estonii i na Łotwie
Okres sprawowania	od 2024
	Prefekt Domu Papieskiego
Okres sprawowania	2012–2023
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	19 grudnia 1982
Prezbiterat	31 maja 1984
Nominacja biskupia	7 grudnia 2012
Sakra biskupia	6 stycznia 2013
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Georg Gänswein (ur. 30 lipca 1956 w Riedern am Wald^[1]) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, osobisty sekretarz papieża Benedykta XVI w latach 2005–2022, prefekt Domu Papieskiego w latach 2012–2023, nuncjusz apostolski na Litwie, w Estonii i na Łotwie od 2024.

Życiorys

Gänswein jest synem wiejskiego kowala, najstarszym spośród pięciorga rodzeństwa. Przed podjęciem studiów pracował jako instruktor narciarstwa i listonosz.

Studiował teologię katolicką we Fryburgu Bryzgowijskim i 31 maja 1984 został wyświęcony na prezbitera przez arcybiskupa Fryburga, Oskara Saiera. Dwa lata później rozpoczął w Monachium studia doktoranckie z dziedziny prawa kanonicznego, zakończone uzyskaniem doktoratu w 1993^[2]. W 1994 został mianowany referentem arcybiskupa i proboszczem parafii katedralnej.

W 1995 na zaproszenie kardynała Antonio Marii Javierre Ortasa przybył do Rzymu i rozpoczął pracę w Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a następnie, od 1996 w Kongregacji Nauki Wiary. Jest ponadto profesorem Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża (prałatury Opus Dei) – gdzie wykłada prawo kanoniczne.

W 2000 został obdarzony tytułem kapelana honorowego Jego Świątobliwości. W 2003 został osobistym sekretarzem kardynała Josepha Ratzingera. Po konklawe 2005 i wyborze kard. Ratzingera na papieża nadal pełnił tę funkcję, aż do śmierci Benedykta XVI w 2022. W 2006 został obdarzony tytułem prałata honorowego Jego Świątobliwości.

7 grudnia 2012 papież Benedykt XVI prekonizował go arcybiskupem tytularnym Urbs Salvia i mianował prefektem Domu Papieskiego^[3]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 2013 w bazylice św. Piotra w Rzymie. Udzielił mu ich sam papież, któremu asystowali kardynał Tarcisio Bertone, sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej, i kardynał Zenon Grocholewski, prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej. Jako dewizę biskupią przyjął słowa Testimonium Perhibere Veritati (Dać Świadectwo Prawdzie), wypowiedziane według Ewangelii Jana przez Jezusa do Piłata. 15 czerwca 2023 Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej poinformowało, że przestał pełnić funkcję prefekta Domu Papieskiego z dniem 28 lutego 2023^[4].

24 czerwca 2024 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim na Litwie, w Estonii i na Łotwie^[5]^[6]^[7]. 6 września 2024 na ręce prezydenta Litwy złożył listy uwierzytelniające, oficjalnie rozpoczynając urząd^[8]^[9].

Jego ulubionym hobby jest tenis, jazda na nartach i wędrówki górskie^[10]. Znany jest we Włoszech jako Don Giorgio.

Przypisy

↑ Erzbischof Dr. Georg Gänswein. kloster-riedern.de, 2023-01-01. [dostęp 2023-01-01]. (niem.).
↑ Osobisty sekretarz Papieża: ks. Georg Gänswein. ekai.pl, 2005-04-25. [dostęp 2023-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-13)].
↑ Nomina del prefetto della Casa Pontificia l [online], press.vatican.va [dostęp 2012-12-07] (wł.).
↑ Comunicato della Santa Sede [online], press.vatican.va [dostęp 2023-06-15] (wł.).
↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Lituania, Estonia e Lettonia [online], press.vatican.va [dostęp 2024-06-24] .
↑ Franciszek podjął decyzję ws. byłego sekretarza Benedykta XVI. Wiemy, czym się zajmie. stacja7.pl. [dostęp 2024-06-24].
↑ Abp Gänswein: Jeśli Bóg chce mnie na linii frontu, pójdę tam. ekai.pl, 2024-07-14. [dostęp 2024-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-16)].
↑ Šalies vadovas priėmė Šventojo Sosto apaštališkojo nuncijaus skiriamuosius raštus. lrp.lt, 6 września 2024. [dostęp 2024-09-13]. (lit.).
↑ Abp Gänswein objął stanowisko nuncjusza w krajach bałtyckich. serwiskai.pl, 9 września 2024. [dostęp 2024-09-13].
↑ Abp Gänswein udzielił „wywiadu bez słów”. niedziela.pl, 2017-07-01. [dostęp 2020-01-01].

Linki zewnętrzne

Georg Gänswein [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-12-07] (ang.).

[Arcybiskup_Dr._Georg_Gänswein-1] Erzbischof Dr. Georg Gänswein. kloster-riedern.de, 2023-01-01. [dostęp 2023-01-01]. (niem.).

[2] Osobisty sekretarz Papieża: ks. Georg Gänswein. ekai.pl, 2005-04-25. [dostęp 2023-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-13)].

[3] Nomina del prefetto della Casa Pontificia l [online], press.vatican.va [dostęp 2012-12-07] (wł.).

[4] Comunicato della Santa Sede [online], press.vatican.va [dostęp 2023-06-15] (wł.).

[5] Nomina del Nunzio Apostolico in Lituania, Estonia e Lettonia [online], press.vatican.va [dostęp 2024-06-24] .

[6] Franciszek podjął decyzję ws. byłego sekretarza Benedykta XVI. Wiemy, czym się zajmie. stacja7.pl. [dostęp 2024-06-24].

[7] Abp Gänswein: Jeśli Bóg chce mnie na linii frontu, pójdę tam. ekai.pl, 2024-07-14. [dostęp 2024-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-16)].

[8] Šalies vadovas priėmė Šventojo Sosto apaštališkojo nuncijaus skiriamuosius raštus. lrp.lt, 6 września 2024. [dostęp 2024-09-13]. (lit.).

[9] Abp Gänswein objął stanowisko nuncjusza w krajach bałtyckich. serwiskai.pl, 9 września 2024. [dostęp 2024-09-13].

[10] Abp Gänswein udzielił „wywiadu bez słów”. niedziela.pl, 2017-07-01. [dostęp 2020-01-01].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Biografia	Georg Ratzinger Moje życie Konklawe 2005 herb Vatileaks rezygnacja 2013 (8661) Ratzinger Konklawe 2013 Pogrzeb
Pontyfikat	kalendarium pontyfikatu podróże apostolskie beatyfikowani i kanonizowani wykład ratyzboński Rok św. Pawła Rok Kapłański Rok wiary Nagroda Ratzingera
Dokumenty papieskie	Encykliki Adhortacje apostolskie Motu propria konstytucje apostolskie
Książki Benedykta XVI	Boża rewolucja Jezus z Nazaretu Światłość świata Benedykt XVI. Ostatnie rozmowy
Współpracownicy	Georg Gänswein Alfred Xuereb Tarcisio Bertone Guido Marini kardynałowie z nominacji Benedykta XVI

Biografia	konklawe 2013 dewiza herb inauguracja pontyfikatu Domus Sanctae Marthae
Pontyfikat	kalendarium pontyfikatu podróże apostolskie beatyfikowani i kanonizowani Rok wiary Rok Życia Konsekrowanego Rok Miłosierdzia Rok Świętego Józefa Rada Kardynałów Efekt Franciszka Jubileusz Światowych Dni Młodzieży Rok Jubileuszowy 2025
Dokumenty papieskie	Adhortacje apostolskie Bulle Encykliki Konstytucje apostolskie Listy apostolskie Listy Motu propria Reskrypty Statuty
Książki Franciszka	Jezuita W niebie i na ziemi
Współpracownicy	Pietro Parolin Giuseppe Bertello Gonzalo Aemilius Georg Gänswein Guido Marini Konrad Krajewski Luis Ladaria Ferrer Marc Ouellet Lazarus You Heung-sik João Braz de Aviz Arthur Roche Luis Antonio Tagle Leonardo Sandri Marcello Semeraro Giuseppe Versaldi Dominique Mamberti Kuria Rzymska kardynałowie z nominacji Franciszka

Delegaci apostolscy	Edward O’Rourke (1920–1921) Antonio Zecchini (1922–1924)
Nuncjusze apostolscy na Litwie	Antonio Zecchini (1924–1925) Lorenzo Schioppa (1927-1928) Riccardo Bartoloni (1928-1933) Giovanni Battista Federico Vallega (1939) Luigi Centoz (1940-1941)
Nuncjusze apostolscy na Łotwie	Antonio Zecchini (1924–1935) Antonino Arata (1935–1948)
Nuncjusze apostolscy w Estonii	Antonio Zecchini (1924–1931) Eduard Profittlich (1931–1942)
Nuncjusze apostolscy na Litwie, Łotwie i w Estonii	Justo Mullor García (1991–1997) Erwin Josef Ender (1997–2001) Peter Zurbriggen (2001–2009) Luigi Bonazzi (2009–2013) Pedro López Quintana (2014–2019) Petar Rajič (2019–2024) Georg Gänswein (od 2024)