Georges Didi-Huberman

Georges Didi-Huberman
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1953 ; Saint-Étienne
Narodowość	francuska
Język	francuski
Dziedzina sztuki	literatura, historia sztuki
	Multimedia w Wikimedia Commons

Georges Didi-Huberman (ur. 13 czerwca 1953 w Saint-Étienne) – francuski filozof i historyk sztuki.

Wykładowca (maître de conférences) École des hautes études en sciences sociales w Paryżu. Jest uznany za jednego z najlepszych badaczy teorii obrazów^[1]. Laureat nagrody przyznawanej przez College Art Association za nieprzeciętne osiągnięcia w pisaniu o sztuce^[2].

Analizie poglądów Didi-Hubermana Andrzej Leśniak poświęcił publikację pt. Obraz płynny. Georges Didi-Huberman i dyskurs historii sztuki (Universitas, 2010).

Dzieła

Na język polski zostały przetłumaczone cztery jego książki: Images malgré tout, 2004 (Obrazy mimo wszystko, 2008), L’Œil de l’histoire – Tome 1, 2009 (Strategie obrazów - Oko historii 1, 2011), Devant l’image (Przed obrazem, 2011) i Écorces, 2011 (Kora, 2013).

Écorces, Minuit, 2011 (wyd. pol. Kora, tłum. T. Swoboda, Wydawnictwo w Podwórku, 2013).
L'Œil de l'histoire - Tome 2, Remontages du temps subi, Minuit, 2010. ISBN 978-2-7073-2136-7
La Survivance des lucioles, Minuit, 2009.
L'Œil de l'histoire - Tome 1 : Quand les images prennent position, Minuit, 2009 (wyd. pol. Strategie obrazów - Oko historii 1, tłum. J. Margański, ha!art, 2011).
La Ressemblance par contact, Minuit, 2008.
L'Image ouverte. Motifs de l'incarnation dans les arts visuels, Gallimard, 2007.
Le Danseur des solitudes, Minuit, 2006.
Gestes d’air et de pierre, Minuit, 2005.
Images malgré tout, Minuit, 2004 (wyd. pol. Obrazy mimo wszystko, tłum. M. Kubiak Ho-Ch, Universitas, 2008).
Ninfa moderna. Essai sur le drapé tombé, Gallimard, 2002.
L’Image survivante, Minuit, 2002.
Génie du non-lieu, Minuit, 2001 (o Claudiu Parmiggianim).
L’Homme qui marchait dans la couleur, Minuit, 2001 (o Jamesie Turrellu).
Être crâne, Minuit, 2000 (o Giuseppem Penonem).
Devant le temps, Minuit, 2000.
La Demeure, la souche, Minuit, 1999 (o Pascalu Couvercie).
L’Étoilement, Minuit, 1998 (o Simonie Hantaïm).
Phasmes. Essais sur l'apparition, Minuit 1998.
La Ressemblance informe, ou Le gai savoir visuel selon Georges Bataille, Macula, 1995.
L'Empreinte du ciel, prezentacja Caprices de la foudre, Éditions Antigone, 1994.
Le Cube et le visage. Autour d’une sculpture d’Alberto Giacometti Macula, 1992.
Ce que nous voyons, ce qui nous regarde, Minuit, 1992.
Devant l’image. Questions posées aux fins d'une histoire de l'art, Minuit, 1990 (wyd. pol. Przed obrazem, słowo/obraz terytoria, 2011; ponadto ostatni rozdział książki Obraz jako rozdarcie i śmierć wcielonego Boga ukazał się w "Artium Quaestiones" X, 2000, s. 244, 248, 249, tłum. M. Loba).
Fra Angelico. Dissemblance et figuration, Flammarion, 1990.
La Peinture incarnée, Chef-d'œuvre inconnu, Minuit, 1985.
Mémorandum de la peste. Le fléau d’imaginer, Christian Bourgois, 1983.
Invention de l’hystérie. Charcot et l’Iconographie photographique de la Salpêtrière, Macula, 1982 (o École de la Salpêtrière).

Przypisy

↑ Osoby - Georges Didi-Huberman - Kulturalna Warszawa [online], www.kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-04] (pol.).
↑ Nowy Wspaniały Świat - Wydarzenia. [dostęp 2011-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)].

Linki zewnętrzne

Recenzja książki Obrazy mimo wszystko ("Obieg")

[1] Osoby - Georges Didi-Huberman - Kulturalna Warszawa [online], www.kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-04] (pol.).

[2] Nowy Wspaniały Świat - Wydarzenia. [dostęp 2011-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)].

[1]

[2]