Giovanni Coppa

Giovanni Coppa

Kardynał diakon
Sobria ebrietas spiritus Trzeźwe upojenie ducha
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1925 Alba
Data i miejsce śmierci	16 maja 2016 Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
Nuncjusz apostolski w Czechach
Okres sprawowania	1990-2001
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	2 stycznia 1949
Nominacja biskupia	1 grudnia 1979
Sakra biskupia	6 stycznia 1980
Kreacja kardynalska	24 listopada 2007 Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Lino

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	6 stycznia 1980
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Eduardo Martínez Somalo Ferdinando Maggioni
Współkonsekrowani biskupi František Rábek 27 lipca 1991 Milan Chautur 29 lutego 1992 Andrej Imrich 11 lipca 1992 Josef Kajnek 12 grudnia 1992 Ivan Ljavinec 30 marca 1996 Jiří Paďour 11 stycznia 1997 Václav Malý 11 stycznia 1997 Dominik Duka 26 września 1998 Petr Esterka 11 września 1999

Giovanni Coppa (ur. 9 listopada 1925 w Albie, zm. 16 maja 2016 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański.

Życiorys

Po studiach w seminarium diecezjalnym w Alba przyjął święcenia kapłańskie 2 stycznia 1949 i został inkardynowany do diecezji Alba, gdzie pracował jako kapelan sióstr zakonnych oraz Akcji Katolickiej. W lutym 1954 ukończył studia z zakresu filologii nowożytnej i filozofii na Katolickim Uniwersytecie Sacro Cuore w Mediolanie i obronił doktorat na podstawie rozprawy o ikonografii Trójcy Świętej do XIV wieku. 1 maja 1952 rozpoczął pracę w Kancelarii Apostolskiej, a 1 stycznia 1958 w Sekretariacie Stanu w Watykanie. Uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II, gdzie był ekspertem ds. języka łacińskiego. W 1965 został mianowany honorowym kanonikiem kapituły bazyliki watykańskiej, a w 1968 kierownikiem biura Sekretariatu Stanu. 1 listopada 1975 został mianowany asesorem Sekretariatu Stanu.

1 grudnia 1979 został mianowany arcybiskupem tytularnym Serty (do czasu kreacji kardynalskiej tą tytularną stolicę biskupią zajmował Polak Władysław Rubin); sakry biskupiej udzielił mu 6 stycznia 1980 papież Jan Paweł II, z towarzyszeniem arcybiskupa Eduardo Martíneza Somalo i biskupa Ferdinando Maggioniego. Został wówczas delegatem ds. papieskich przedstawicielstw. W czerwcu 1990 został powołany na stanowisko nuncjusza apostolskiego w Czechosłowacji, a po rozpadzie tego państwa był od 1 stycznia 1993 nuncjuszem w Czechach i na Słowacji; pracę na Słowacji pełnił do marca 1994 (zastąpił go arcybiskup Luigi Dossena), natomiast w Czechach pracował do 2001, czyli do osiągnięcia wieku emerytalnego (przekazując nuncjaturę w Czechach Niemcowi Erwinowi Enderowi). 30 maja 2001 został mianowany kanonikiem bazyliki św. Piotra. 29 października tegoż roku został konsultorem Sekretariatu Stanu. Był członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych (2002-2005), kapelanem sióstr franciszkanek w rzymskim kościele Maryi Niepokalanej na Monte del Gallo (1952-1980), a w latach 1970-1976 pierwszym asystentem kościelnym Stowarzyszenia Świętych Piotra i Pawła, założonego przez Pawła VI dla byłych członków Gwardii Palatyńskiej.

Na konsystorzu z dnia 24 listopada 2007, z nominacji Benedykta XVI, został włączony do grona kardynałów, bez możliwości udziału w konklawe, ponieważ ukończył już 80 lat.

Był autorem wielu ważnych prac poświęconych zwłaszcza Soborowi i św. Ambrożemu. Opublikował też wiele artykułów, m.in. o Ojcach Kościoła, na łamach „L’Osservatore Romano”, „Latinas”, „Studi Romani” i innych, również w czasopismach religijnych w Czechach i na Słowacji.

Bibliografia

• Sylwetka w internetowym słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Giovanni Coppa [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-23]  (ang.).