Granat (broń)

Przykłady granatów:
ręczny (F-1)
nasadkowy (Wurfgranate 48)
granatnikowy (40 × 46 mm SR)
artyleryjski (XIX w.)

Granat (z łac. → wł. lub hiszp. granada) – rodzaj pocisku rażącego energią wybuchu i odłamkami. Granaty mogą być również wykorzystywane jako broń obezwładniająca lub zapalająca, a także do innych celów jak np. stawianie zasłon dymnych.

Współcześnie pojęcie granat najczęściej odnosi się do granatów ręcznych miotanych za pomocą ludzkich mięśni, lub do pocisków wystrzeliwanych z ręcznych granatników. Dawniej nazwę tę stosowano również do wybuchowych pocisków artyleryjskich.

Podział

• granat artyleryjski
• granat nasadkowy
• granat karabinowy
• granat ręczny
  • granat ćwiczebny
  • granaty bojowe:
    • granat odłamkowy
      • granat obronny np. F-1
      • granat zaczepny np. RG-42, RGZ-89
      • granat uniwersalny np. DM 51
    • granat przeciwpancerny np. RPG-43, RPG-6, RPG-40
    • granaty specjalne:
      • granat dymny
      • granat zapalający
      • granat hukowo-błyskowy

Historia

Dawne granaty ręczne, stosowane od XV wieku, były cienkościennymi metalowymi skorupami, wypełnionymi prochem oraz kamieniami lub drobnymi kulkami. Były zawodne i niebezpieczne w użyciu, jednak celnie rzucone mogły dokonać znacznych spustoszeń w szeregach przeciwnika. W połowie XVII wieku pojawiły się granaty artyleryjskie – pociski wybuchowe, wystrzeliwane z dział. W XVIII wieku granaty ręczne zaczęły wychodzić z użycia, a w II połowie XIX w. stosowano je już rzadko. Reinkarnacja granatów ręcznych, szeroko używanych w wojnach nowoczesnych nastąpiła podczas wojny rosyjsko-japońskiej (1904-1905).

Zobacz też

• Odznaka Grenadierska

Bibliografia

• PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9