Heinkel
Heinkel Flugzeugwerke – niemiecka wytwórnia lotnicza założona przez Ernsta Heinkla. W latach 30. i 40. produkowała samoloty bojowe, głównie bombowce, dla Luftwaffe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Wytwórnia Heinkel została założona 1 grudnia 1922 roku w Warnemünde po złagodzeniu restrykcji dotyczących przemysłu lotniczego nałożonych na Niemcy na mocy traktatu wersalskiego[1]. Powstały pierwsze konstrukcje własne – He 1 oraz He 2, ponadto uruchomiono produkcję licencyjną samolotów firmy Svenska Aero A.B[2]. Rozwój firmy umożliwiły zamówienia z zagranicy. W 1925 r. Henkel otrzymał zamówienia z Japonii, a w 1930 z ZSRR. Spowodowało to konieczność rozbudowy macierzystych zakładów w Warnemünde oraz budowę dwóch małych w Rostocku[3]. Pierwszym sukcesem firmy było skonstruowanie w 1932 roku szybkiego samolotu pocztowego Heinkel He 70 Blitz. Maszyna ta ustanowiła wiele rekordów prędkości i stała się podstawą do skonstruowania większego, dwusilnikowego samolotu Heinkel He 111 Doppel-Blitz. Głównymi inżynierami fabryki Heinkla byli bracia Siegfried i Walter Günter, oraz Heinrich Hertel, konstruktorzy obu wymienionych maszyn. W 1935 r. zbudowano nową fabrykę w Rostock-Marienehe oraz kolejną w Oranienburgu[4].
Firma Heinkel jest najbardziej znana jako producent samolotów bojowych dla niemieckiej Luftwaffe używanych podczas II wojny światowej. Pierwszymi bombowcami Heinkla były przebudowane do tej roli samoloty He 70 i He 111, który stał się podstawą niemieckiego lotnictwa bombowego. Wytwórnia dostarczyła także najcięższy bombowiec Luftwaffe Heinkel He 177 Greif, który jednak nie został wyprodukowany w dużych ilościach.
Wytwórnia Heinkel Flugzeugwerke próbowała również swoich sił w konstrukcji samolotów myśliwskich, ale z dużo mniejszym powodzeniem. Pierwsza maszyna Heinkel He 112 przegrała rywalizację z konstrukcją Messerschmitta Bf 109, a jego wersja rozwojowa Heinkel He 100 nie została przyjęta na uzbrojenie ze względu na nieprzychylną opinię Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy (niem. Reichsluftfahrtministerium)[5].
Kolejnym projektem firmy był nocny myśliwiec He 219 Uhu, który również ze względu na nieprzychylne opinie polityczne nie został wdrożony do masowej produkcji, a był budowany jedynie w ograniczonych ilościach.
W 1941 roku firma Heinkel połączyła się z wytwórnią silników lotniczych Hirth, dzięki czemu jako Heinkel-Hirth, zyskała możliwość produkcji własnych jednostek napędowych.
Firma Heinkel zaznaczyła swój udział także na polu pionierskich technologii samolotów napędzanych silnikami odrzutowymi i rakietowymi. Już w 1939 roku wzbił się w powietrze pierwszy w świecie samolot z napędem rakietowym Heinkel He 176, a wkrótce po nim Heinkel He 178, pierwszy samolot turboodrzutowy[6]. Do znaczących sukcesów firmy należy również pierwszy dwusilnikowy myśliwiec odrzutowy Heinkel He 280, który został oblatany i mimo bardzo obiecujących wyników testów nie wszedł do uzbrojenia ze względu na brak zainteresowania Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy[7].
Pod koniec wojny wprowadzono do uzbrojenia kolejny myśliwiec odrzutowy konstrukcji Heinkla He 162 Volksjäger, który jednak nie odegrał znaczącej roli w walkach przed kapitulacją Niemiec[7].
Po zakończeniu działań wojennych ze względu na zakaz budowy samolotów firma Heinkel rozpoczęła produkcję motocykli, skuterów i małych samochodów. Ostatecznie w latach 50. wznowiono produkcję samolotów, budując licencyjne myśliwce Lockheed F-104 Starfighter dla potrzeb zachodnioniemieckiej Luftwaffe.
W 1965 roku firma została wchłonięta przez Vereinigte Flugtechnische Werke (VFW), która z kolei została w 1980 roku przejęta przez Messerschmitt-Bölkow-Blohm GmbH.
Samoloty produkowane przez zakłady Heinkla
[edytuj | edytuj kod]- Heinkel He 12 – wodnosamolot
- Heinkel He 37 – myśliwiec
- Heinkel He 38 – myśliwiec
- Heinkel He 42 – wodnosamolot
- Heinkel He 43 – myśliwiec
- Heinkel He 45 – bombowiec szkolno-treningowy
- Heinkel He 46 – rozpoznawczy
- Heinkel He 49 – myśliwiec
- Heinkel He 50 – dwupłatowy samolot rozpoznawczy, bombowiec nurkujący
- Heinkel He 51 – dwupłatowy myśliwiec i samolot bliskiego wsparcia
- Heinkel He 57 Heron –
- Heinkel He 58 –
- Heinkel He 59 – dwupłatowy wodnosamolot rozpoznawczy
- Heinkel He 60 – pokładowy wodnosamolot rozpoznawczy, dwupłatowiec
- Heinkel He 70 Blitz – pasażersko-pocztowy
- Heinkel He 72 Kadett – szkolny
- Heinkel He 74 – prototypowy myśliwiec i samolot zaawansowanego szkolenia
- Heinkel He 100 – myśliwiec
- Heinkel He 111 – bombowiec
- Heinkel He 112 – myśliwiec
- Heinkel He 113 – alternatywne oznaczenie He 100
- Heinkel He 114 – rozpoznawczy
- Heinkel He 115 – wodnosamolot torpedowo-bombowy
- Heinkel He 116 – transportowo-rozpoznawczy
- Heinkel He 118 – bombowiec nurkujący
- Heinkel He 119 – szybki jednosilnikowy bombowiec (prototyp), samolot rozpoznawczy 1937 rok.
- Heinkel He 120 – projekt czterosilnikowego długodystansowego wodnosamolotu pasażerskiego 1938 rok.
- Heinkel He 162 Volksjäger – myśliwiec odrzutowy
- Heinkel He 170 – rozpoznawczy
- Heinkel He 172 – szkolny
- Heinkel He 176 – samolot rakietowy
- Heinkel He 177 – bombowiec
- Heinkel He 178 – samolot z napędem turboodrzutowym
- Heinkel He 219 Uhu – nocny myśliwiec
- Heinkel He 274 – bombowiec
- Heinkel He 277 – bombowiec czterosilnikowy
- Heinkel He 280 – prototyp myśliwca odrzutowego
- Heinkel He 343 – odrzutowy bombowiec czterosilnikowy
- Heinkel He 519 – projekt jednosilnikowego bombowca
- Heinkel He P.1078A – projekt myśliwca o napędzie odrzutowym
- Heinkel He P.1078B – projekt myśliwca o napędzie odrzutowym w konfiguracji bezogonowej
- Heinkel He P.1078C – projekt myśliwca o napędzie odrzutowym w konfiguracji bezogonowej 1944
- Heinkel He P.1079A – projekt dwusilnikowego odrzutowego myśliwca nocnego
- Heinkel He P.1079B/I – ciężki myśliwiec odrzutowy w konfiguracji latającego skrzydła, zdolny do działań w każdych warunkach pogodowych
- Heinkel He P.1079B/II – wersja rozwojowa samolot Heinkel He P.1079B/I 1945 rok.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Vajda, Dancey 1998 ↓, s. 201.
- ↑ Nowarra, t.2 1993 ↓, s. 158.
- ↑ Vajda, Dancey 1998 ↓, s. 203.
- ↑ Vajda, Dancey 1998 ↓, s. 204.
- ↑ Fleischer 2002 ↓, s. 30.
- ↑ Nowarra, t.2 1993 ↓, s. 159.
- ↑ a b Nowarra, t.2 1993 ↓, s. 243.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Seweryn Fleischer: Heinkel 100. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2002. 169. ISBN 83-7219-149-2. OCLC 749784259.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 2: Flugzeugtypen Erla - Heinkel. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 978-3-7637-5464-9. OCLC 722044430.
- Ferenc A. Vajda, Peter Dancey: German aircraft industry and production, 1933-1945. Shreswbury: Airlife, 1998. ISBN 978-1-85310-864-8. OCLC 52402738.