Hesperydy

Hesperydy
Ἑσπερίδες
	nimfy
	; Frederic Leighton: Ogród Hesperyd, 1892
Występowanie	mitologia grecka

Hesperydy (gr. Ἑσπερίδες Hesperídes, łac. Hesperides ‘wieczornice’) – w mitologii greckiej nimfy Zachodzącego Słońca; strażniczki jabłoni o złotych jabłkach; trzy siostry o imionach:

Ajgle (gr. Αἴγλη Aiglē, łac. Aegle ‘Jasność’),
Eryteja (Eris, gr. Ερύθεια Erýthookia, łac. Erythia ‘Czerwona’),
Hesperetuza (Hesperaretuza, gr. Ἑσπερέθουσα Hesperethoúsa, łac. Hesperethusa; Hesperia, gr. Ἑσπερία Hespería, łac. Hesperia; Aretuza, gr. Ἀρέθουσα Aréthousa, łac. Arethusa)^[a]^[1]^[2].

Według Teogonii Hezjoda uchodziły za córki Nyks. Z czasem zaczęto je również uważać za córki Zeusa i Temidy lub Forkosa i Keto albo Atlasa i Hesperii (lub Nyks)^[1]^[2].

Mit

Mieszkały na zachodnich krańcach świata (różnie umiejscawiano kraj Hesperyd; w końcu umieszczono go w pobliżu Atlasu)^[1]. Opiekowały się ogrodem bogów, w którym rosło drzewo (lub drzewa) rodzące złote jabłka, dar ślubny ofiarowany Herze przez Gaję^[1]^[2]. W pilnowaniu jabłek pomagał im smok Ladon^[1]^[2].

Zdobycie złotych jabłek było jedną z 12 prac Heraklesa (11. praca).

Obecność w sztuce i nauce

Herakles u Hesperyd – relief z II połowy V wieku p.n.e.

Zobacz też

Uwagi

↑ Autorzy nie są zgodni co do liczby Hesperyd. Najczęściej jest mowa o trzech Hesperydach: Ajgle, Erytei i Hesperetuzie (Hesperaretuza). Imię Hesperaretuza (Hesperetuza) bywa dzielone na dwa (Hesperia i Aretuza) i nadawane dwu różnym Hesperydom. Według euhemerystycznej interpretacji było siedem Hesperyd.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 144. ISBN 83-04-04673-3.
↑ ^a ^b ^c ^d Początki ludzkości. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 95. ISBN 83-7391-077-8.

Bibliografia

Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2003, s. 418. ISBN 83-7399-022-4.
Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 318. ISBN 83-01-03529-3.
Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 186–187. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).

[Hesperetuza-1] Autorzy nie są zgodni co do liczby Hesperyd. Najczęściej jest mowa o trzech Hesperydach: Ajgle, Erytei i Hesperetuzie (Hesperaretuza). Imię Hesperaretuza (Hesperetuza) bywa dzielone na dwa (Hesperia i Aretuza) i nadawane dwu różnym Hesperydom. Według euhemerystycznej interpretacji było siedem Hesperyd.

[P._Grimal_(83-04-04673-3)-2] Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 144. ISBN 83-04-04673-3.

[Z._Kubiak_(83-7391-077-8)-3] Początki ludzkości. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 95. ISBN 83-7391-077-8.

[a]

[1]

[2]