Huta Bobrek

Huta Bobrek
Vulkan, Moritz, Julia
	; Huta Julia przed 1940 rokiem
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Siedziba	Bytom-Bobrek
Adres	ul. Konstytucji 61
Data założenia	1856
Data likwidacji	1994
Forma prawna	przedsiębiorstwo państwowe
Nr KRS	0000072402
	Położenie na mapie Polski Huta Bobrek
	Położenie na mapie województwa śląskiego Huta Bobrek
	Położenie na mapie Bytomia Huta Bobrek
	50°20′29,0″N 18°52′15,9″E/50,341389 18,871083
	Multimedia w Wikimedia Commons

Huta Bobrek (pierwotnie Vulkan, od 1870 Moritz, od 1883 Julia^[2], niem. Julienhütte) – huta żelaza w Bytomiu-Bobrku, która działała w latach 1856–1994. Pracowały w niej trzy wielkie piece i osiem pieców martenowskich.

Historia

Huta powstała w 1856 na terenie wykupionego majątku Elisenruh jako Julienhütte. W 1859 wybudowano koksownię. Po 1870 huta należała do Oberschlesische Huettenwerke. W latach 70. XX wieku, czasach świetności zakładu zatrudnionych było ok. 5000 osób, pracowały trzy wielkie piece i osiem pieców martenowskich. W 1883 roku huta została zakupiona przez Oscara i Georga Caro^[3].

Przy hucie w latach 40. XX wieku działał obóz pracy przymusowej. W grudniu 1946 roku znajdowało się w nim 65 osób^[4].

Huta działała do 1994^[5], kiedy to ogłoszono upadłość przedsiębiorstwa^[1]. Na bazie jednego z wydziałów huty utworzono firmę Duo-Stal, która również ogłosiła upadłość^[5]. W 2003 powstała także firma Carbo-Koks, która przejęła część budynków dawnej huty oraz koksownię^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b Robert Brudzyński: Krótka historia procesu upadłości Huty Bobrek w Bytomiu. W: Charakterystyka wybranych sektorów infrastrukturalnych i wrażliwych w gospodarce polskiej oraz możliwości ich prywatyzacji. CASE, 1999, s. 85. ISBN 83-7178-177-6.
↑ Bytom *Komin koksowni b. Huty Bobrek* (obiekt historyczny). RadioPolska. [dostęp 2018-08-23].
↑ Caro Oscar. Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. [dostęp 2018-08-23].
↑ Miroszewski Kazimierz: Obozy pracy przymusowej w Bytomskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w latach 1945–1949. W: Bytomskie martyrologium powojennych lat 1945-1956. Ofiary komunistycznego terroru i ich pomnik. Jan Drabina (red.). Bytom: Urząd Miejski w Bytomiu, 2009, s. 85. ISBN 978-83-922322-9-2.
↑ ^a ^b MOD: Hutnicy dwa razy upadli. [w:] naszemiasto.pl Bytom [on-line]. Polska Press, 2002-08-20. [dostęp 2020-06-11].
↑ Carbo-Koks: Kilka informacji o koksowni Carbo-Koks. [dostęp 2016-09-16]. (pol.).

[case-1] Robert Brudzyński: Krótka historia procesu upadłości Huty Bobrek w Bytomiu. W: Charakterystyka wybranych sektorów infrastrukturalnych i wrażliwych w gospodarce polskiej oraz możliwości ich prywatyzacji. CASE, 1999, s. 85. ISBN 83-7178-177-6.

[2] Bytom *Komin koksowni b. Huty Bobrek* (obiekt historyczny). RadioPolska. [dostęp 2018-08-23].

[3] Caro Oscar. Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. [dostęp 2018-08-23].

[4] Miroszewski Kazimierz: Obozy pracy przymusowej w Bytomskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w latach 1945–1949. W: Bytomskie martyrologium powojennych lat 1945-1956. Ofiary komunistycznego terroru i ich pomnik. Jan Drabina (red.). Bytom: Urząd Miejski w Bytomiu, 2009, s. 85. ISBN 978-83-922322-9-2.

[hd-5] MOD: Hutnicy dwa razy upadli. [w:] naszemiasto.pl Bytom [on-line]. Polska Press, 2002-08-20. [dostęp 2020-06-11].

[6] Carbo-Koks: Kilka informacji o koksowni Carbo-Koks. [dostęp 2016-09-16]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]