Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Ion Monea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ion Monea
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1930
Tohanu Vechi

Data i miejsce śmierci

1 marca 2011
Bukareszt

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rumunia
Igrzyska olimpijskie
srebro Meksyk 1968 boks
(waga półciężka)
brąz Rzym 1960 boks
(waga średnia)
Mistrzostwa Europy
srebro Moskwa 1963 waga średnia
srebro Bukareszt 1969 waga półciężka
brąz Rzym 1967 waga półciężka

Ion Monea (ur. 30 listopada 1940 w Tohanu Vechi, zm. 1 marca 2011 w Bukareszcie[1]) – rumuński bokser, dwukrotny medalista olimpijski.

Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie zdobył brązowy medal w wadze średniej (do 75 kg), przegrywając w półfinale z Edwardem Crookiem ze Stanów Zjednoczonych[1]. Podczas mistrzostw Europy w 1961 w Belgradzie przegrał w ćwierćfinale wagi średniej z Jewgienijem Fieofanowem z ZSRR. Na mistrzostwach Europy w 1963 w Moskwie zdobył srebrny medal w wadze średniej, przegrywając w finale z Walerijem Popienczenko z ZSRR. Zwyciężył w tej wadze w spartakiadzie gwardyjskiej w Bukareszcie w 1964[2].

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio odpadł w ćwierćfinale wagi średniej (pokonał go Niemiec Emil Schulz). Zdobył brązowy medal w wadze półciężkiej (do 81 kg) na mistrzostwach Europy w 1967 w Rzymie (przegrał w półfinale z Danasem Pozniakasem z ZSRR)[3].

Został wicemistrzem olimpijskim w wadze półciężkiej na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku. W półfinale pokonał Stanisława Dragana, ale złamał wówczas nos i nie stanął do finałowej walki z Danem Pozniakasem[1]. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Bukareszcie zdobył srebrny medal w wadze półciężkiej, po raz kolejny przegrywając z Pozniakasem[4].

Jedenaście razy był mistrzem Rumunii w boksie: w latach 1960-1964 w wadze średniej i w latach 1965-1970 w wadze półciężkiej. W 1963 dwa razy walczył w meczach reprezentacji Rumunii z Polską, przegrywając w wadze średniej ze Zbigniewem Pietrzykowskim i Tadeuszem Walaskiem[5].

W 1971 zakończył karierę zawodniczą i zaczął pracę jako trener bokserski. Zmarł 1 marca 2011 na zator płuc.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ion Monea [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-02] (ang.).
  2. Osmólski 1989 ↓, s. 228.
  3. 17.European Championships – Rome, Italy – May 25 – June 2 1967 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2020-07-02] (ang.).
  4. 18.European Championships – Bucharest, Romania – May 30 – June 8 1969 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2020-07-02] (ang.).
  5. Osmólski 1989 ↓, s. 110.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989. ISBN 978-83-217-2680-9. (pol.).
  • Jan Skotnicki: Mistrzowskie pasy. Kask, 2000.