Isaj Babicz

Isaj Babicz
Исай Яковлевич Бабич
Pogromca pancerniaków
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	26 września 1902 ; Borysław
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1948 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1920–1948
Formacja	Armia Czerwona; Czeka; GPU; NKWD
Jednostki	Smiersz
Stanowiska	zastępca naczelnika GUKR
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR
	Odznaczenia
	;

Isaj Jakowlewicz Babicz, ros. Исай Яковлевич Бабич (ur. 13 września^?/26 września 1902 w Borysławiu, zm. 9 grudnia 1948 w Moskwie) – radziecki generał porucznik, funkcjonariusz Czeka, GPU i NKWD.

Życiorys

Ukończył szkołę podstawową oraz uczył się przez dwa lata w chederze. W latach 1915–1919 kształcił się w zawodzie zecera. W 1920 roku, po krótkim okresie bezrobocia, podjął pracę jako zecer.

W kwietniu 1920 roku wstąpił w szeregi WKP(b), a następnie do sowieckich organów bezpieczeństwa Czeka. Po rozwiązaniu Czeka był członkiem GPU i NKWD.

Zajmował m.in. następujące stanowiska:

asystent przewodniczącego Czeka w obwodzie mikołajowskim w miejscowej jednostce (OACz^[a] CzK) – 1920 – 1922
inspektor OACz w obwodzie mikołajowskim przy oddziale GPU^[b] (1922 – 1923)
pomocnik (asystent) pełnomocnika oddziału GPU guberni mikołajowskiej (1923 – 1925)
pełnomocnik GPU w Mołdawskiej ASRR^[c] (1925 – 1927)
szef bałtowskiego wydziału GPU; oficjalną stolicą Mołdawskiej ASRR był Kiszyniów, natomiast władze rezydowały w Bałcie (obecnie leżącej na terytorium Ukrainy)
naczelnik 25. Pogranicznego Wydziału OGPU (1927 – 1930)
szef SOU^[d] sektora charkowskiego GPU (1930 – kwiecień 1931)
szef SPO^[e] przy Charkowskim Sektorze Operacyjnym GPU i naczelnik SPO przy obwodzie charkowskim oddziału GPU (kwiecień 1931 – 1933)
szef SPO przy obwodzie charkowskim oddziału GPU, następnie obwodzie winnickim (1933 – 10 lipca 1934)
szef SPO UGB^[f] UNKWD^[g] obwodu winnickiego (15 lipca 1934 – 27 sierpnia 1934)
szef oddziału UGB UNKWD obwodu odeskiego (27 sierpnia 1934 – 22 lipca 1935)
szef SPO UGB UNKWD obwodu kijowskiego (22 lipca 1935 – 25 grudnia 1936)
szef Oddziału IV^[h] UGB UNKWD obwodu kijowskiego (25 grudnia 1936 – 4 sierpnia 1937)
zastępca szefa UNKWD obwodu odeskiego (4 sierpnia 1937 – 22 października 1937)
zastępca szefa UNKWD obwodu kijowskiego (22 października 1937 – 26 lutego 1938)
pełniący obowiązki szefa UNKWD obwodu kijowskiego (10 stycznia 1938 – 26 lutego 1938)
szef Oddziału II^[i] Zarządu 2 Oddziałów Specjalnych (UOO)^[j] NKWD ZSRR (28 marca 1938 – 20 sierpnia 1938)
szef Oddziału III Zarządu 2 Oddziałów Specjalnych NKWD ZSRR (20 sierpnia 1938 – 29 września 1938)
szef Oddziału IV Wydziału Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (29 września 1938 – 3 stycznia 1939)
szef Oddziału IV^[k] (Wydział IV)^[l] Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (3 stycznia 1939 – 24 września 1940)
szef OO Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego (24 września 1940 – luty 1941)^[m]
szef Oddziału III ds. Kontrwywiadu przy Specjalnym Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym (luty 1941 – lipiec 1941)
zastępca szefa OO Frontu Północno-Zachodniego (lipiec 1941 – 21 maja 1942)
szef OO Frontu Północno-Zachodniego (21 maja 1942 – kwiecień 1943)
zastępca szefa GUKR Smiersz przy NKO^[n] ZSRR (kwiecień 1943 – maj 1946); będąc na tym stanowisku, koordynował działania oddziałów Smiersz przy Froncie Zabajkalskim po ataku ZSRR na wojska japońskie w Mandżurii
zastępca szefa III Zarządu Głównego ds. Kontrwywiadu Wojskowego MGB ZSRR (4 czerwca 1946 – 9 grudnia 1948)
wykładowca tematu ofensywnego kontrwywiadu wojskowego (sierpień 1947 – 9 grudnia 1948)
szef Wyższej Szkoły MGB ZSRR (sierpień 1947 – 9 grudnia 1948).

Zmarł w stopniu generała porucznika 9 grudnia 1948 roku.

Awanse

kapitan bezpieczeństwa państwowego^[o] – 8 stycznia 1936
major bezpieczeństwa państwowego – 17 listopada 1937
komdiw
starszy major bezpieczeństwa państwowego – 26 maja 1942
komisarz bezpieczeństwa państwowego – 14 lutego 1943
generał porucznik – 26 maja 1943

Odznaczenia

Honorowy pracownik Czeka-GPU (XV) – 20 grudnia 1932
Order Czerwonej Gwiazdy – 19 grudnia 1937
Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie: 1942, 28 października 1943, 3 listopada 1944 i 8 września 1945
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Kutuzowa I klasy – 25 marca 1945
Order Lenina – 6 listopada 1945

Uwagi

↑ Jednostka Ogólno-Administracyjna.
↑ GPU (Państwowy Zarząd Polityczny) 1922-1923 patrz GPU, po 1923 - komórka terenowa OGPU w republikach związkowych, autonomicznych, obwodach autonomicznych, okręgach narodowościowych, guberniach itd.
↑ W terenie działały od 1921 roku Pełnomocne Przedstawicielstwa CzeKa, GPU, OGPU, zamienione w 1934 roku na Zarządy Bezpieczeństwa Państwowego UGB.
↑ SOU – Zarząd Tajno-Operacyjny (Siekrietno-Opieratiwnoje Uprawlenije), jeden z najważniejszych i największych zarządów w końcowej organizacji CzeKa, GPU przy NKWD RFSRR; jego kontynuacją był Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego NKWD. SOU został utworzony 14 stycznia 1921, naczelnikiem był Wiaczesław Mienżyński. Podlegały mu wszystkie tzw. oddziały operacyjno-czekistowskie, jak kontrwywiad wewnętrzny (KRO), wojskowy (OO) i wywiad zagraniczny (INO).
↑ SPO – Oddział Tajno-Polityczny (Siekrietno-Politiczeskij Otdieł).
↑ UGB – Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego, terenowe komórki Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD.
↑ UNKWD – Zarząd Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych, terenowe komórki NKWD.
↑ Po zmianie organizacyjnej oddziałom nadano numerację, która zmieniła się w tym czasie trzykrotnie; Oddział VI odpowiedzialny był za Służbę Bezpieczeństwa (dawny Oddział Tajno Polityczny).
↑ Oddział II odpowiedzialny był za kontrwywiadowcze zabezpieczenie wojsk pancernych i technicznych.
↑ Podczas kolejnej reorganizacji na szczeblu centralnym NKWD Wydział Specjalny (wówczas Wydział V Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD) kontrwywiadu wojskowego został podniesiony do statusu Zarządu i nadano mu nr II; jego pełna nazwa: Drugi Zarząd (Wydziałów Specjalnych) Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR.
↑ Był odpowiedzialny za kontrwywiadowcze zabezpieczenie wojsk technicznych.
↑ Wydział IV – Specjalny (OO).
↑ W ankiecie personalnej zanotowano, że stanowisko objął już w maju 1940 roku.
↑ NKO – Ludowy Komisariat Obrony.
↑ Rangi bezpieczeństwa państwowego posiadali tylko funkcjonariusze oddziałów Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego; można ich było rozpoznać po znakach Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego na rękawie, a od 1936 na obydwu rękawach.

Bibliografia

Н. В. Петров, К. В. Скоркин: БАБИЧ ИСАЙ ЯКОВЛЕВИЧ. [w:] Мемориал. Руководящие кадры НКВД 1934–1941 гг. (fragm. książki «Кто руководил НКВД. 1934–1941») [on-line]. Мемориал. memo.ru > Бабич И.Я.. [dostęp 2014-03-07]. (ros.).
Vadim J. Birstein: Smersh: Stalin's Secret Weapon, Soviet Military Counterintelligence in WWII. Nigel West (przedm.). ISBN 978-184954-108-4. (ang.).
Jan Larecki: Wielki leksykon służb specjalnych świata. Wyd. I. Warszawa: Książka i Wiedza, 2007. ISBN 978-83-05-13484-2. (pol.).
Jan Rutkiewicz, Walerij N. Kulikow: Wojska NKWD 1917–1946. Warszawa: Wydawnictwo „Lampart”, 1998, seria: Barwa i Broń. ISBN 83-86121-30-0. (pol.).

[uwaga1-1] Jednostka Ogólno-Administracyjna.

[uwaga2-2] GPU (Państwowy Zarząd Polityczny) 1922-1923 patrz GPU, po 1923 - komórka terenowa OGPU w republikach związkowych, autonomicznych, obwodach autonomicznych, okręgach narodowościowych, guberniach itd.

[uwaga3-3] W terenie działały od 1921 roku Pełnomocne Przedstawicielstwa CzeKa, GPU, OGPU, zamienione w 1934 roku na Zarządy Bezpieczeństwa Państwowego UGB.

[uwaga4-4] SOU – Zarząd Tajno-Operacyjny (Siekrietno-Opieratiwnoje Uprawlenije), jeden z najważniejszych i największych zarządów w końcowej organizacji CzeKa, GPU przy NKWD RFSRR; jego kontynuacją był Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego NKWD. SOU został utworzony 14 stycznia 1921, naczelnikiem był Wiaczesław Mienżyński. Podlegały mu wszystkie tzw. oddziały operacyjno-czekistowskie, jak kontrwywiad wewnętrzny (KRO), wojskowy (OO) i wywiad zagraniczny (INO).

[uwaga5-5] SPO – Oddział Tajno-Polityczny (Siekrietno-Politiczeskij Otdieł).

[uwaga6-6] UGB – Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego, terenowe komórki Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD.

[uwaga7-7] UNKWD – Zarząd Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych, terenowe komórki NKWD.

[uwaga8-8] Po zmianie organizacyjnej oddziałom nadano numerację, która zmieniła się w tym czasie trzykrotnie; Oddział VI odpowiedzialny był za Służbę Bezpieczeństwa (dawny Oddział Tajno Polityczny).

[uwaga9-9] Oddział II odpowiedzialny był za kontrwywiadowcze zabezpieczenie wojsk pancernych i technicznych.

[uwaga10-10] Podczas kolejnej reorganizacji na szczeblu centralnym NKWD Wydział Specjalny (wówczas Wydział V Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD) kontrwywiadu wojskowego został podniesiony do statusu Zarządu i nadano mu nr II; jego pełna nazwa: Drugi Zarząd (Wydziałów Specjalnych) Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR.

[uwaga11-11] Był odpowiedzialny za kontrwywiadowcze zabezpieczenie wojsk technicznych.

[uwaga12-12] Wydział IV – Specjalny (OO).

[uwaga13-13] W ankiecie personalnej zanotowano, że stanowisko objął już w maju 1940 roku.

[uwaga14-14] NKO – Ludowy Komisariat Obrony.

[uwaga15-15] Rangi bezpieczeństwa państwowego posiadali tylko funkcjonariusze oddziałów Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego; można ich było rozpoznać po znakach Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego na rękawie, a od 1936 na obydwu rękawach.

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[j]

[k]

[l]

[m]

[n]

[o]