Język tombulu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
60 tys. (1981) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tom | ||
| IETF | tom | ||
| Glottolog | tomb1243 | ||
| Ethnologue | tom | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tombulu, także minahasa[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Północny w Indonezji, w okolicach miasta Manado. Należy do grupy języków filipińskich[1][3].
Według danych z 1981 roku posługuje się nim 60 tys. ludzi[1]. Wyróżnia się dwa dialekty – taratara i tomohon[4].
Nazwa „tombulu” oznacza „ludność z regionu bambusa”[5]. Pochodzi od słów tou („ludzie”) i wulu (pewien typ bambusa); określenie to miałoby odnosić się do roślinności napotkanej przez pierwszych osadników[6].
Podobnie jak pozostałe języki minahaskie jest zagrożony wymarciem. Znajduje się pod presją malajskiego miasta Manado i języka indonezyjskiego[7]. Ma niski prestiż wśród samych użytkowników. Nie jest często używany w miastach, jedynie starsze pokolenie zachowuje dobrą jego znajomość, a osoby wykształcone unikają posługiwania się rodzimym językiem. Według doniesień z 2008 i 2010 r. pozostaje w szerszym użyciu na terenach wiejskich[4]. Jednocześnie w latach 90. XX w. odnotowano, że w wielu wsiach nie jest przyswajany przez dzieci[8].
Został udokumentowany w literaturze. Sporządzono słownik (Kamus Tombulu-Indonesia, 1979/1980)[9], a także opisy jego gramatyki (Bahasa Tombulu di Minahasa, 1991[10]; Struktur bahasa Tombulu, 1993[11]). Podjęto działania na rzecz ochrony tego języka, powstały m.in. materiały do użytku szkolnego[4]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tombulu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Tombulu. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
- ↑ Wil Lundström-Burghoorn: Minahasa Civilization: A Tradition of Change. Göteborg: Acta Universitatis Gothoburgensis, 1981, s. 19, seria: Gothenburg studies in social anthropology 2. ISBN 91-7346-095-8. OCLC 8165475. (ang.).
- ↑ a b c David Mead: Tombulu. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-24)]. (ang.).
- ↑ Merrifield i Salea 1996 ↓, s. 35.
- ↑ Sahulata i in. 1993 ↓, s. 6.
- ↑ Sahulata i in. 1993 ↓, s. 2–3.
- ↑ Merrifield i Salea 1996 ↓, s. 134.
- ↑ M. Salea-Warouw, W.H.C.M. Lalamentik, R. Waani-Rumokoy, J.W. Semen: Kamus Tombulu-Indonesia: suatu hasil penelitian leksikografi. Manado: Proyek Peningkatan/Pengembangan Perguruan Tinggi, Universitas Sam Ratulangi, 1979/1980. OCLC 20335761. [dostęp 2022-09-17]. (indonez.).
- ↑ Muhammad Anwar Yahya: Bahasa Tombulu di Minahasa. KITLV, 1991. OCLC 1223348123. (indonez.).
- ↑ Sahulata i in. 1993 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Scott Merrifield, Martinus Salea: North Sulawesi Language Survey. Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1996, seria: Publications in Sociolinguistics 1. ISBN 1-55671-000-3. OCLC 36657959. (ang.).
- D. Sahulata, M.A. Yahya, S.V. Moningkey R., J. Nanlohy P.: Struktur bahasa Tombulu. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1993. ISBN 979-459-274-9. OCLC 29411864. [dostęp 2023-01-25]. (indonez.).