Jan Feliks Szaniawski

Sukcesja apostolska
Konsekrator	nieznany
Konsekrowani biskupi
Józef Olszański	1728
Współkonsekrowani biskupi
Jan Joachim Tarło	1719
Stanisław Józef Hozjusz	1719
Walenty Konstantyn Czulski	1721
Andrzej Stanisław Załuski	1724
Michał de la Mars	1725

Jan Feliks Szaniawski
Data urodzenia	ok. 1677
Data śmierci	17 grudnia 1733
Miejsce pochówku	Kościół św. Katarzyny w Zamościu
	Biskup diecezjalny chełmski
Okres sprawowania	1725–1733
	Biskup pomocniczy lwowski
Okres sprawowania	1717–1725
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 maja 1713
Nominacja biskupia	12 kwietnia 1717
Sakra biskupia	brak danych

Jan Feliks Szaniawski z Szaniaw herbu Junosza (ur. ok. 1677 roku^[1] – zm. 17 grudnia 1733 roku^[2]) – biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lwowski w latach 1717–1725, biskup diecezjalny chełmski w latach 1725–1733, archidiakon lwowski w 1721 roku, kanonik kapituły katedralnej lwowskiej w latach 1710–1728^[3].

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 22 maja 1713. Sprawował funkcję opata wąchockiego.

Nominację na biskupa wraz z powierzeniem mu obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji lwowskiej otrzymał 12 kwietnia 1717.

29 stycznia 1725 został biskupem diecezjalnym diecezji chełmskiej. W związku z pełnionym urzędem przypadł mu tytuł kanclerza Akademii Zamojskiej. Uporządkował sprawy majątkowe i gospodarcze diecezji. Zajmował się też literaturą, której bogaty zbiór posiadał we własnej bibliotece, przekazanej później zapisem testamentowym reformatom z Zamościa.

W 1729 został mianowany przez Augusta II Mocnego biskupem diecezjalnym wileńskim, lecz kapituła sprzeciwiła się kategorycznie jego kandydaturze, ponieważ nie był Litwinem.

W 1728 konsekrował kościół Św. Józefa i Niepokalanego Poczęcia NMP w Józefowie, a w 1733 kościół Kapucynów w Lublinie. Tuż przed śmiercią na elekcji w 1733, wygłosił kazanie w kolegiacie św. Jana w Warszawie. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym^[4]. W czasie elekcji w 1733 jako deputat małopolski podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego^[5].

Został pochowany w kryptach kościoła reformatów pw. św. Katarzyny w Zamościu.

Bibliografia

Chodyński S., Chełmskie biskupstwo obrządku łacińskiego, [w:] Encyklopedia kościelna, t. III, wyd. M. Nowodworski, Warszawa 1874.
Kokosiński M., Chełmska Diecezja łacińska 1359–1807, [w:] „Propatria”, czerwiec 2002 nr 1 (82).
Kumor B., Chełmska diecezja, [w:] Encyklopedia katolicka, t. III, Lublin 1985, szp. 128.

Linki zewnętrzne

Jan Feliks Szaniawski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-19] (ang.).

Przypisy

↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 427.
↑ Bolesław Kumor, Archidiecezja lwowska porządku łacińskiego w świetle schematyzmu archidiecezjalnego z 1939 r., w: Folia Historica Cracoviensia, t. 3 (1996), s. 269.
↑ Przyjaciel Chrześciańskiey Prawdy. Czasopismo teologiczne dla oświecenia i zbudowania kapłanów nayprzód, a potem katolickich chrześcian. 1839 Przemyśl R.VII z.III, s. 83.
↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 31.
↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 44.

[1] Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 427.

[2] Bolesław Kumor, Archidiecezja lwowska porządku łacińskiego w świetle schematyzmu archidiecezjalnego z 1939 r., w: Folia Historica Cracoviensia, t. 3 (1996), s. 269.

[3] Przyjaciel Chrześciańskiey Prawdy. Czasopismo teologiczne dla oświecenia i zbudowania kapłanów nayprzód, a potem katolickich chrześcian. 1839 Przemyśl R.VII z.III, s. 83.

[4] Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 31.

[5] Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 44.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]