Jan Janiszowski
pułkownik piechoty | |
Pełne imię i nazwisko |
Jan Władysław Janiszowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 czerwca 1874 |
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1893–1927 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Władysław Janiszowski (ur. 15 czerwca[a] 1874 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 15 czerwca 1874 w Warszawie, w rodzinie Lucjana i Julii z Bubrkowskich[2][3]. Ukończył sześć oddziałów w warszawskiej szkole miejskiej i zdał egzamin z zakresu sześciu klas szkoły realnej, który uprawniał go do odbycia służby wojskowej w armii rosyjskiej na prawach wolontariusza[2]. 1 stycznia 1893 wstąpił jako wolontariusz do 29 czernichowskiego pułku piechoty[4]. Od 1 lipca 1894, po ukończeniu ośmiomiesięcznego kursu szkoły podoficerskiej, pełnił służbę w jednej z kompanii pułku[5]. 15 lipca 1895 został odkomenderowany do Odesskiej Szkoły Junkrów Piechoty[6]. 15 sierpnia 1897, po ukończeniu szkoły, został mianowany chorążym i wcielony do 50 białostockiego pułku piechoty na stanowisko młodszego oficera kompanii[4].
27 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii rosyjskiej i byłych Korpusów Wschodnich z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem od dnia 11 października 1914[7]. Od stycznia do 10 września 1920 dowodził 24 pułkiem piechoty[8][9]. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[10]. Od 25 kwietnia do 18 czerwca 1921 był słuchaczem kursu informacyjnego dla wyższych dowódców w Warszawie.
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 83. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1923–1924 był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Siedlce, pozostając na ewidencji 22 pułku piechoty w Siedlcach[11][12]. Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Siedlcach. Posiadał wówczas przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr IX i był „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14].
W nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w jednym z masowych grobów w Piatichatkach[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[15].
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień generała brygady[16][17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18][19].
Był żonaty (nazwisko panieńskie Egiersdorff), miał córkę Wandę (ur. 22 listopada 1910)[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą[2]
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami[2]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami[2]
- Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą dwukrotnie[2]
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą[2]
- Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem na szabli „Za odwagę”[2]
- Srebrny Medal Pamiątkowy za Wojnę z Japonią (ros. Медаль «В память русско-японской войны»)[2]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według źródeł rosyjskich urodził się 3 lipca 1874[1]. Jeżeli data 3 lipca 1874 jest faktyczną datą urodzenia z kalendarza juliańskiego to, zgodnie z kalendarzem gregoriańskim był to dzień 15 lipca 1874. Zobacz daty nowego i starego porządku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Янишовский Иван Лукьянович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2024-02-04]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 183.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 12 z 4 lutego 1919, poz. 422.
- ↑ Pałac 1930 ↓, s. 22, jako Janiszewski.
- ↑ Księga chwały piechoty wymienia go pod nazwiskiem Janiszewski.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920, s. 499.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188, 396, 1478.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177, 339, 1347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 215.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 1026.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 2 [dostęp 2024-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Władysław Janiszowski. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.754 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-04].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Józef Pałac: Zarys historji wojennej 24-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.
- Dowódcy 24 Pułku Piechoty (II RP)
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Oficerowie – ofiary zbrodni katyńskiej – mianowani generałami Wojska Polskiego III Rzeczypospolitej
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza
- Polacy w wojnie rosyjsko-japońskiej
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Urodzeni w 1874
- Zmarli w 1940
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie