Joannette Kruger
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 września 1973 |
| Wzrost |
179 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1989 |
| Zakończenie kariery |
2003 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
21 (4 maja 1998) |
| Australian Open |
3R (1998) |
| Roland Garros |
3R (1994) |
| Wimbledon |
2R (1997) |
| US Open |
4R (1997) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA |
| Najwyżej w rankingu |
91 (29 kwietnia 2002) |
| Australian Open |
2R (1995) |
| Roland Garros |
2R (1995) |
| Wimbledon |
1R (1995) |
| US Open |
1R (1994–1996, 2001, 2003) |
Joannette Kruger (ur. 3 września 1973 w Johannesburgu) – południowoafrykańska tenisistka, dwudziesta pierwsza zawodniczka rankingu WTA, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji i na letnich igrzyskach olimpijskich.
Joannette jest córką Gerritta (inżyniera) i Petro. Matka była jej trenerką w latach 1979–1998. Ma młodszą siostrę, Etresię, która amatorsko gra w tenisa, jest menedżerem marketingu. Starsza siostra, Ronel, i jej mąż są pastorami w Południowej Afryce.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Od 1989 roku Kruger występowała w turniejach rangi ITF. Wymierne wyniki w tych zawodach zapewniły jej awans do czołowej setki rankingu tenisistek w 1992 roku. Wówczas też zadebiutowała w turnieju głównym WTA w San Marino. W roku 1993 regularnie występowała w zawodowych turniejach, rozpoczynając też swoją wielkoszlemową przygodę podczas turnieju Australian Open w Melbourne. Osiągnęła półfinał w San Marino, przegrywając 6:7 w trzecim secie z najwyżej rozstawioną Barbarą Rittner. W 1994 zacięcie walczyła z Conchitą Martínez w Hilton Head, przegrywając 5:7 w trzeciej odsłonie; na Roland Garros rozegrała trzysetowy mecz ze Steffi Graf. Pokonała także Janę Novotną. W ciągu dwóch miesięcy awansowała z drugiej setki rankingu na miejsce 59. Jako zawodniczka nierozstawiona w 1995 roku w Portoryko wygrała swój pierwszy zawodowy turniej singlowy, pokonując po drodze trzy rozstawione tenisistki. Odniosła cenne zwycięstwa nad Anke Huber i Lindsay Davenport, a jej wyrównane wyniki pozwoliły na awans do czołowej pięćdziesiątki rankingu WTA.
Osiągnęła dwudziestą siódmą pozycję rankingową, gdy przytrafiła się jej choroba, która wyeliminowała ją z rozgrywek przez znaczną część sezonu i zepchnęła do drugiej setki rankingu tenisistek. Powróciła w roku 1997 wygrywając swój drugi turniej gry pojedynczej w Pradze, będąc zawodniczką nierozstawioną. Odniosła sześć zwycięstw nad zawodniczkami z czołowej dwudziestki świata, między innymi trzykrotnie ogrywając Karinę Habšudovą. Sezon zakończyła wśród trzydziestu najlepszych tenisistek cyklu WTA.
Najważniejsze zwycięstwa w karierze Kruger odniosła w 1998 roku, eliminując z turnieju w Indian Wells Serenę Williams, a potem przegrywając z jej siostrą, Venus. Po turnieju w chorwackim Bol, gdzie uzyskała ćwierćfinał, awansowała na najwyższe w karierze – 21 miejsce w rankingu WTA.
Z powodu kontuzji kostki straciła ponad cztery miesiące sezonu 1999, powróciła w maju, ale przez dalszą część roku nie uzyskała znaczących wyników (jeden półfinał i jeden ćwierćfinał). W 2001 po raz pierwszy od trzech lat zagrała we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. Doszła do finału turnieju na Bali, ale uległa Angelique Widjai, która została szóstą zawodniczką w historii, triumfującą w turnieju WTA w swoim debiucie (wcześniej tytuł dzierżyła Justine Henin, a wywalczyła go w 1999 roku w Antwerpii). Wygrała turniej gry podwójnej po raz pierwszy w karierze; miało to miejsce w Sopocie u boku Francesci Schiavone, z którą grała debla po raz pierwszy. W listopadzie poślubiła Abri Krugera.
Po kilku nieznaczących wynikach na początku 2002 roku znów musiała zrezygnować z występów, lecząc kolejną kontuzję.
Korzystając ze specjalnego rankingu dla kontuzjowanych gwiazd, powróciła w 2003 w Acapulco. Kolejne występy turniejowe nie były jednak udane; odpadała we wczesnych fazach turniejów. Od tego czasu nie występuje na światowych kortach.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra pojedyncza 4 (2-2)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 5 marca 1995 | San Juan | Twarda |  Kyōko Nagatsuka
|
7:6, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 2. | 20 lipca 1997 | Praga | Ceglana |  Marion Maruska
|
6:1, 6:1 |
| Finalistka | 1. | 1 marca 1998 | Oklahoma | Twarda |  Venus Williams
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 30 września 2001 | Bali | Twarda |  Angelique Widjaja
|
6:7, 6:7 |
Gra podwójna 3 (1-2)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 3 maja 1998 | Bol | Ceglana |  Mirjana Lučić
|
 Laura Montalvo Paola Suárez
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 1. | 29 lipca 2001 | Sopot | Ceglana |  Francesca Schiavone
|
 Tetiana Perebyjnis Anastasija Rodionowa
|
6:4, 6:0 |
| Finalistka | 2. | 5 sierpnia 2001 | Bazylea | Ceglana |  Marta Marrero
|
María José Martínez Sánchez Anabel Medina Garrigues
|
6:7, 2:6 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-03-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-03-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-03-06] (ang.).