Johannes Joachim Degenhardt
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1926 | ||
Data i miejsce śmierci |
25 lipca 2002 | ||
Arcybiskup Paderborn | |||
Okres sprawowania |
1974–2002 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
6 sierpnia 1952 | ||
Nominacja biskupia |
12 marca 1968 | ||
Sakra biskupia |
1 maja 1968 | ||
Kreacja kardynalska |
21 lutego 2001 | ||
Kościół tytularny |
S. Liborio | ||
Odznaczenia | |||
Data konsekracji |
1 maja 1968 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Johannes Joachim Degenhardt (ur. 31 stycznia 1926 w Schwelm, zm. 25 lipca 2002 w Paderborn) – niemiecki duchowny katolicki, arcybiskup Paderborn, kardynał.
Zarys biografii
[edytuj | edytuj kod]Studiował filozofię i teologię w seminariach w Paderborn i Monachium, przyjął święcenia kapłańskie 6 sierpnia 1952 w Paderborn z rąk Lorenza Jägera, arcybiskupa Paderborn i późniejszego kardynała. Uzupełniał studia w seminarium w Würzburgu, gdzie obronił doktorat z teologii. Pełnił funkcję prefekta Seminarium Teologicznego w Paderborn, prowadził pracę duszpasterską wśród studentów, od 1966 kierował dekanatem Hochstift.
12 marca 1968 został mianowany biskupem pomocniczym Paderborn; otrzymał stolicę tytularną Vico di Pacato, sakry udzielił mu 1 maja 1968 kardynał Jäger. W lipcu 1973 po przejściu Jägera w stan spoczynku Degenhardt został powołany na wikariusza kapitulnego Paderborn, a 4 kwietnia 1974 papież Paweł VI mianował go kolejnym arcybiskupem. W ciągu ponad 25-letniej pracy na arcybiskupstwie Degenhardt brał udział w watykańskich sesjach Światowego Synodu Biskupów, a także uczestniczył aktywnie w pracach Episkopatu Niemiec (kierował m.in. komisją ds. ekumenizmu). W 1991 cofnął prawo nauczania teologii katolickiej księdzu Eugenowi Drewermannowi[1].
W lutym 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Liborio. Kardynał Degenhardt zmarł półtora roku później na zawał serca i został pochowany w krypcie katedry metropolitalnej w Paderborn. Jego następcą na stolicy arcybiskupiej został po rocznym wakacie dotychczasowy biskup pomocniczy, Hans-Josef Becker (któremu Degenhardt udzielił w 1977 święceń kapłańskich).
Kuzynem kardynała był Franz Josef Degenhardt, niemiecki poeta, piosenkarz, działacz praw człowieka.
W 2001 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dariusz Zalewski, Katolewica, czyli wyśniony „Kościół” bezbożnika. Wydawnictwo Antyk Komorów, 1998, s. 122.
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 11, poz. 195.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)].
- Johannes Joachim Degenhardt [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-22] (ang.).
- Niemieccy kardynałowie
- Biskupi i arcybiskupi Paderborn
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Doktorzy honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu
- Absolwenci uczelni w Niemczech
- Kardynałowie z nominacji Jana Pawła II
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Orderem Grobu Świętego
- Odznaczeni Orderem Zasługi Hesji
- Urodzeni w 1926
- Zmarli w 2002