Juliusz Teodor Heinzel

Juliusz Teodor Heinzel

Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1861 Łódź
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1922 Łódź
Zawód, zajęcie	fabrykant
Małżeństwo	Anna Emilia Geyer
Dzieci	Juliusz Roman, Roman Cezary, Irma Olga Rzewuska, Melita Anna Karsch
Odznaczenia

Juliusz Teodor Heinzel baron von Hohenfels (ur. 7 stycznia 1861 w Łodzi, zm. 21 sierpnia 1922, tamże) – łódzki fabrykant pochodzenia niemieckiego.

Życiorys

Urodził się 7 stycznia 1861 roku. Był synem Juliusza Heinzla, twórcy imperium Heinzlów w Łodzi, a także Pauliny Volkmann, był mężem Anny Emilii Geyer. Mieli 4 dzieci, w tym synów: Juliusza Romana Piotra Ryszarda Heinzla (ofiara zbrodni katyńskiej), Romana Cezarego Ludwika Heinzla oraz córki: Irmę Olgę Paulinę Wikorię Rzewiską i Melitę Annnę Rafaelę Karsch. Zmarł 21 sierpnia 1922 roku. Spoczywa na Starym Cmentarzu w Łodzi w kaplicy Henizlów.

Działalność biznesowa

Juliusz Teodor Heinzel ukończył w 1881 roku liceum w Rydze, a następnie do 1888 roku studiował chemię na Politechnice Ryskiej. Uzyskał prawo do używania herbu Cesarstwa Rosyjskiego na wyrobach wełnianych i bawełnianych. Jako przedstawiciel przemysłu rosyjskiego na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 roku został odznaczony medalem za produkty swojej fabryki. Do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku istniały trzy spółki akcyjne, w których najwięcej udziałów posiadał Heinzel wraz z dziećmi: Spółka Akcyjna wyrobów bawełnianych przy ul. Piotrkowskiej 104 w Łodzi, towarzystwo akcyjne „Heinzel i Kunitzer” na Widzewie przy ul. Rokicińskiej 81, a także farbiarnia i wykończalnia przy ul. Piotrkowskiej 226. Heinzel był uczestnikiem spotkania 26 września 1884 roku z carem Aleksandrem II i jego żoną podczas wycieczki do zameczku myśliwskiego w Spale. Był on, tak jak jego ojciec, zwolennikiem cara. Otrzymał Order św. Stanisława i tytuł honorowego radcy dworu cesarskiego oraz kolegialnego i rzeczywistego radnego Cesarstwa Rosyjskiego.

Pozostała działalność

Juliusz Teodor Heinzel był filantropem, przewodniczył komitetowi budowy szpitala przy ul. Pańskiej (współcześnie szpital im. WAM). Był koncesjonariuszem Kolei Elektrycznej Łódzkiej, a następnie Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych, przyczynił się do powstania linii tramwajowych do Zgierza i Pabianic. W swoim pałacu na Julianowie gościł osoby takie jak: Eugeniusz Bodo, ks. bp Wincenty Tymieniecki, Franciszek Żwirko, sam też bywał gościem Ignacego Daszyńskiego. W 1916 roku w pałacu przy ul. Piotrkowskiej 104 urządził kwestę na rzecz pomocy dzieciom, połączoną z wystawą sztuki, na której wystawił swoje zbiory, w tym m.in. obraz pt. „Patrol powstańczy” Maksymiliana Gierymskiego. Heinzel został prezesem komitetu budującego archikatedrę w Łodzi, a jego rodzina ufundowała w 1912 roku ołtarz główny.