Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Karol Jonscher (pastor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Józef Jonscher
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1809
Płock

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1887
Łódź

Miejsce pochówku

cmentarz ewangelicko-augsburski przy ul. Lipowej w Lublinie

Pastor parafii ewangelicko-augsburskiej św. Trójcy w Lublinie
Okres sprawowania

1838–1884

Wyznanie

Ewangelicko-Augsburskie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski w Rzeczypospolitej Polskiej

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie)

Karol Józef Jonscher[1][2][3] (ur. 4 marca?/16 marca 1809 w Płocku[1][3], zm. 6 stycznia 1887 w Łodzi[1][3]) – pastor luterański i nauczyciel. W latach 1838–1884 pastor parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Lublinie[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości początkowo pobierał naukę w domu rodzinnym[3], następnie ukończył ewangelicką szkołę elementarną[4] oraz gimnazjum w Płocku (1829). W 1830 rozpoczął studia w sekcji nauk pięknych na Akademii Warszawskiej[3], lecz z powodu wybuchu powstania listopadowego przerwał naukę i powrócił do domu. W latach 1832–1836 studiował na Wydziale Teologicznym na Uniwersytecie w Dorpacie. Był także stypendystą rządowym i członkiem Konwentu Polonia (1832)[3].

Po ukończeniu studiów wyjechał do Płocka, gdzie przez 2 lata był substytutem przy superintendencie płockim. W kwietniu 1838 został ordynowany na pastora w Warszawie[4], a następnie do października 1838 był wikariuszem parafii ewangelicko-augsburskiej we Włocławku. Następnie, w 1838[3], objął parafię w Lublinie, jednocześnie zarządzając, założonym w 1841, filiałem w Końskowoli i pełniąc funkcję kapelana szpitali wojskowych w Lublinie[3]. Był również nauczycielem religii w Gimnazjum Lubelskim oraz opiekował się elementarną szkołą ewangelicką. Niniejsze funkcje pełnił do sierpnia 1885, po czym przeniósł się do Łodzi, gdzie mieszkał u syna[4]Karola Jonschera[3].

Był prezesem Lubelskiego Towarzystwa Dobroczynności oraz zarządzał ochronką Towarzystwa, a także pełnił funkcję sędziego rozjemcy sądów polubownych. Był także zaangażowany w utworzenie parafii w Kamieniu[4].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa Jonchera – burmistrza Płocka i kupca oraz Anny z domu Bonsch[3]. Jego żoną była Agata Karolina z domu Hovelke[3] z rodu Jana Heweliusza[2] – córka Jana Karola Hovelke. Mieli 9 dzieci, do których należeli:

  • Karol Otton (1850–1907) – lekarz łódzki i działacz społeczny, ojciec lekarza i profesora pediatrii Karola Jonschera (1889–1955),
  • Maria Wilhelmina – żona superintendenta kościoła ewangelicko–augsburskiego – Karola Gustawa Manitiusa,
  • Eugenia Berta – nauczycielka,
  • Brunon,
  • Aldona Krystyna,
  • Zofia Wanda,
  • Ferdynand Rudolf,
  • Władysław Adam,
  • Rudolf Józef[3].

Został pochowany 9 stycznia 1887 w grobie rodzinnym[5] na cmentarzu ewangelicko-augsburskim pry ul. Lipowej w Lublinie[3][5] (sektor 1, rząd 16, numer grobu 3)[1]. W grobowcu spoczywa wraz z żoną oraz córką Zofią[3].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W kościele ewangelickim Św. Trójcy w Lublinie znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona Karolowi Jonscherowi. Inskrypcje na niej sporządzono w języku łacińskim[3].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Karol Józef Jonscher [online], lublinewangelicki.grobonet.com [dostęp 2023-11-01].
  2. a b Niemieckimi śladami po „Ziemi Obiecanej”, praca zbiorowa pod red. Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s. 190, ISBN 83-87080-43-8.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p Grzegorz Błaszczyk, Dorpatczycy. Polscy studenci na Uniwersytecie Dorpackim w latach 1802–1918 i ich dalsze losy. Słownik biograficzny. Tom II: I–M, Wydawnictwo Naukowe FNCE, 12 lutego 2023, ISBN 978-83-67372-61-9 [dostęp 2023-11-01] (pol.).
  4. a b c d e Ks. pastor Karol Jonscher, „Głosy Kościelne w sprawie Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego” (2), Łódź, styczeń 1887, s. 15.
  5. a b Odprowadzenie zwłok, „Dziennik Łódzki” (6), bc.wbp.lodz.pl, 9 stycznia 1887, s. 3 [dostęp 2023-11-01].