Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Kevin Krawietz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kevin Krawietz
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1992
Coburg

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2010

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Lukas Wolff

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

211 (17 grudnia 2018)

Australian Open

1Q (2019)

Roland Garros

1Q (2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

7 (4 listopada 2019)

Australian Open

QF (2024)

Roland Garros

W (2019, 2020)

Wimbledon

SF (2023)

US Open

SF (2019)

Strona internetowa

Kevin Krawietz (ur. 24 stycznia 1992 w Coburgu) – niemiecki tenisista, zwycięzca French Open 2019 i 2020 w grze podwójnej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Startując w gronie juniorów, Krawietz wygrał Wimbledon 2009 w grze podwójnej chłopców wspólnie z Pierre’em-Huguesem Herbertem. Razem z Dominikiem Schulzem został finalistą Australian Open 2010 w tej samej konkurencji.

Karierę zawodową Niemiec rozpoczął w 2010. Podczas Wimbledonu 2017 zadebiutował w Wielkim Szlemie w turnieju deblowym mężczyzn. Partnerował mu Igor Zelenay i najpierw przeszli przez eliminacje. Para Krawietz–Zelenay odpadła w pierwszej rundzie pokonana przez Olivera Maracha i Mate Pavicia.

Wspólnie z Andreasem Miesem w 2019 roku wygrali French Open. W trzeciej rundzie wyeliminowali Olivera Maracha i Mate Pavicia, natomiast w finale Jérémy’ego Chardy’ego i Fabrice’a Martina 6:2, 7:6(3). W 2020 roku niemieccy tenisiści obronili trofeum, w finale pokonując Mate Pavicia i Bruna Soaresa wynikiem 6:3, 7:5.

Jest zwycięzcą ośmiu turniejów o randze ATP Tour w grze podwójnej z trzynastu rozegranych finałów.

Od roku 2019 reprezentant Niemiec w Pucharze Davisa.

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 211. miejscu (17 grudnia 2018), a w klasyfikacji gry podwójnej na 7. pozycji (4 listopada 2019).

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (8–5)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 17 lutego 2019 Nowy Jork Twarda (hala) Niemcy Andreas Mies Meksyk Santiago González
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6:4, 7:5
Zwycięzca 2. 8 czerwca 2019 French Open, Paryż Ceglana Niemcy Andreas Mies Francja Jérémy Chardy
Francja Fabrice Martin
6:2, 7:6(3)
Zwycięzca 3. 20 października 2019 Antwerpia Twarda (hala) Niemcy Andreas Mies Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
7:6(1), 6:3
Zwycięzca 4. 10 października 2020 French Open, Paryż Ceglana Niemcy Andreas Mies Chorwacja Mate Pavić
Brazylia Bruno Soares
6:3, 7:5
Finalista 1. 25 października 2020 Kolonia Twarda (hala) Niemcy Andreas Mies Południowa Afryka Raven Klaasen
Japonia Ben McLachlan
2:6, 4:6
Finalista 2. 7 marca 2021 Rotterdam Twarda (hala) Rumunia Horia Tecău Chorwacja Nikola Mektić
Chorwacja Mate Pavić
6:7(7), 2:6
Finalista 3. 25 kwietnia 2021 Barcelona Ceglana Rumunia Horia Tecău Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
4:6, 2:6
Zwycięzca 5. 2 maja 2021 Monachium Ceglana Holandia Wesley Koolhof Belgia Sander Gillé
Belgia Joran Vliegen
4:6, 6:4, 10–5
Zwycięzca 6. 20 czerwca 2021 Halle Trawiasta Rumunia Horia Tecău Kanada Félix Auger-Aliassime
Polska Hubert Hurkacz
7:6(4), 6:4
Finalista 4. 18 lipca 2021 Hamburg Ceglana Rumunia Horia Tecău Niemcy Tim Pütz
Nowa Zelandia Michael Venus
3:6, 7:6(3), 8–10
Zwycięzca 7. 24 kwietnia 2022 Barcelona Ceglana Niemcy Andreas Mies Holandia Wesley Koolhof
Wielka Brytania Neal Skupski
6:7(3), 7:6(5), 10–6
Zwycięzca 8. 1 maja 2022 Monachium Ceglana Niemcy Andreas Mies Brazylia Rafael Matos
Hiszpania David Vega Hernández
4:6, 6:4, 10–7
Finalista 5. 23 kwietnia 2023 Monachium Ceglana Niemcy Tim Pütz Austria Alexander Erler
Austria Lucas Miedler
3:6, 4:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]