Kingsajz
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1987 |
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
105 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Juliusz Machulski |
| Główne role |
Jacek Chmielnik |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Nagrody | |
| Janusz Sosnowski, za najlepszą scenografię – festiwal filmowy w Gdyni | |
Kingsajz – polska komedia fantasy z 1987 roku, wyreżyserowana przez Juliusza Machulskiego.
Scenariusz filmowy reżyser opracował wespół z Jolantą Hartwig-Sosnowską[1]. Tytuł filmu (ang. king size, „królewski rozmiar”) nawiązuje do pojawiającego się w filmie napoju dającego krasnoludkom wymiary zwyczajnego człowieka, czyli dla nich właśnie „królewski rozmiar”.
Filmowa Szuflandia mieściła się w willi Edwarda Hetschela przy ul. Wólczańskiej 17 w Łodzi[2].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]W Szuflandii (nieznanej nikomu krainie znajdującej się w podziemiach Instytutu Badań Czwartorzędu) panuje nadszyszkownik Kilkujadek. Kilkujadek wraz ze swoją zaufaną świtą kontroluje mieszkańców Szuflandii, by przypadkiem nie wykryli sekretu kingsajzu – eliksiru, który pozwala krasnoludkom zyskać rozmiary człowieka i zamieszkać w krainie ludzi, gdzie istnieje wolność, kobiety i inne atrakcje. Alchemik Adaś – dysydent – samodzielnie uzyskuje kingsajz. Poznanie formuły pozwoliłoby innym uciekinierom pozostawanie w Kingsajzie bez konieczności picia Polo Cockty, która jest tymczasowym substytutem eliksiru. Tymczasem słudzy Kilkujadka śledzą Adasia. Nadszyszkownik wysyła swoich ludzi, by sprowadzili alchemika z powrotem. Na pomoc wyruszają Olo, przyjaciel Adasia oraz Ala, piękna projektantka mody (będąca córką krasnoludka). Po wielu przygodach Olo z Adasiem wracają do kingsajzu, a ojciec Ali (będący wcześniej królikiem) wraca do ludzkiej postaci[3].
Scenografia
[edytuj | edytuj kod]Sceny z występowaniem krasnoludków wykreowano w oparciu o utworzone w skali 20:1 rekwizyty. Wykorzystano ponad 200 makro obiektów, wśród których znalazła się m.in. wyprodukowana przez sandomierską hutę szkła szklanka wysokości blisko 2 metrów. W realizacji tych scen nawiązano współpracę z czechosłowackim studiem Barrandov[1].
Obsada[3]
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Chmielnik jako Olgierd „Olo” Jedlina
- Jerzy Stuhr jako nadszyszkownik Kilkujadek
- Katarzyna Figura jako Alicja „Ala”
- Grzegorz Heromiński jako Adam „Adaś” Haps
- Witold Pyrkosz jako Zenona Bombalina
- Jan Machulski jako Kwintek
- Leonard Pietraszak jako Kramerko
- Marek Walczewski jako ojciec Ali
- Ryszard Kotys jako Nosacz, więzień
- Jan Paweł Kruk jako Muchomor, więzień
- Mariusz Saniternik jako Małolat, więzień
- Joachim Lamża jako Zyl
- Leon Charewicz jako Gil
- Maciej Kozłowski jako Waś
- Bronisław Wrocławski jako Pycio
- Olgierd Łukaszewicz jako Paragraf
- Włodzimierz Musiał jako barman w Szuflandii
- Zbigniew Bielski jako cinkciarz w Szuflandii
- Zbigniew Szczapiński jako Duchownik
- Wiesław Wieremiejczyk jako oprawca
- Mariusz Wilczyński jako kat (nie występuje w napisach)
- Jerzy Czupryniak jako członek prezydium posiedzenia krasnoludków (nie występuje w napisach)
- Tadeusz Dałek jako członek prezydium posiedzenia krasnoludków (nie występuje w napisach)
- Wojciech Skibiński jako mówca przemawiający w imieniu sekcji koźlaków
- Juliusz Lubicz-Lisowski jako krasnal dyktujący „Szuflandio, ojczyzno moja...”
- Liza Machulska jako Ewa, modelka
- Halina Machulska jako matka Ewy
- Sławomir Kryński jako mężczyzna w fezie
- Małgorzata Foremniak jako dziewczyna na pokazie mody (nie występuje w napisach)
- Zdzisław Kuźniar jako mężczyzna w berecie
- Beata Tyszkiewicz jako kobieta na bazarze
- Wiktoria Padlewska jako córka kobiety na bazarze
- Elżbieta Jasińska jako kierowniczka sklepu
- Zofia Plewińska jako ekspedientka
- Stanisław Jaskułka jako dłużnik
- Józef Jaworski jako reporter telewizyjny
- Jan Mayzel jako portier w „Victorii” (nie występuje w napisach)
- Ryszard Mróz jako lekarz pogotowia
- Rafał Olejnik jako sanitariusz pogotowia
- Juliusz Machulski jako pasażer w przedziale restauracyjnym pociągu (nie występuje w napisach)
- Janusz Sosnowski jako pasażer przeglądający album w przedziale pociągu (nie występuje w napisach)
- Andrzej Sołtysik jako żołnierz w przedziale pociągu (nie występuje w napisach)
- Borys Michalak jako krasnoludek (wymieniony w napisach jako statysta)
Plan filmowy
[edytuj | edytuj kod]
- Jako redakcja czasopisma „Pasikonik” posłużył rektorat Politechniki Łódzkiej[4] (wnętrza redakcji to Klub Nauczyciela – ulica Piotrkowska 137/139, pałac Juliusza Kindermanna[potrzebny przypis]).
- Jako Szuflandia – tak na zewnątrz jak i wewnątrz – posłużyła (w scenach, gdzie postaci mają ludzki rozmiar) willa przy ulicy Wólczańskiej 17 w Łodzi[4][5].
21 sierpnia 2021 przed budynkiem filmowej Szuflandii w Łodzi, odsłonięto pomnik krasnala Ola (w rolę którego wcielił się Jacek Chmielnik). Autorami rzeźby są łódzcy rzeźbiarze, Magdalena Walczak i Marcin Mielczarek. W uroczystości brali udział Katarzyna Figura oraz Grzegorz Heromiński.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b "Kingsajz" – zalety nieśmiertelnej Polo Cockty [online], polskieradio24.pl [dostęp 2022-08-26].
- ↑ Paweł Rutkiewicz, Prace w Szuflandii na finiszu. Na otwarcie przyjadą gwiazdy filmu Kingsajz [online], lodz.wyborcza.pl, 15 listopada 2019 [dostęp 2019-11-19].
- ↑ a b Kingsajz w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b Kingsajz. filmowalodz.pl. [dostęp 2017-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Zabytkowa willa z filmu „Kingsajz” odzyska blask. dzienniklodzki.pl. [dostęp 2017-11-05].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kingsajz w bazie IMDb (ang.)
- Kingsajz w bazie Filmweb
- Kingsajz w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Kingsajz w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
| 1970–1979 | |
|---|---|
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 |
|
| 2000–2009 | |
| 2010–2019 | |
| Seriale TV |
