Klaun

Klaun

Klaun, klown (ang. clown) – artysta komediowy występujący najczęściej w cyrku.

Etymologia

Termin ukształtował się w XVI wieku; „grać klauna na scenie” co w potocznym rozumieniu miało oznaczać „zachowywać się niewłaściwie”. Słowo „clown” może wywodzić się od islandzkiego słowa „klunni” i szwedzkiego „kluns”, co miało oznaczać osobę niezdarną. Znaczenie słowa „clown” jako głupca, błazna przybrało na początku XVII wieku.

Od słowa klaun pochodzi termin koulrofobia (ang. coulrophobia), oznaczający lęk przed klaunami.

Historia

Najstarszy ślad klauna znaleziono w czasach piątej dynastii Egiptu, około 2400 roku p.n.e.. W przeciwieństwie do błaznów dworskich, klaun odgrywał ważną rolę społeczno-religijną i psychologiczną, często jego rola wiązała się z kapłanem i odgrywała ją ta sama osoba.

Opis klauna

Klaun wyróżnia się specjalnym makijażem, w którym dominuje biel i czerwień. Klauni nie mówią podczas występów. Co najwyżej wydają dźwięki odzwierciedlające nastrój niebędące słowami. Bardzo ważną rolę odgrywa mimika. Biały puder pokrywający całą twarz, szminka wykraczająca poza usta i rumieńce pozwalają dostrzegać niewerbalne przekazy nawet tym widzom, którzy siedzą na odległych miejscach. Inne cechy to strój, którego charakterystyczne elementy to: groteskowo duże buty oraz luźne lub w inny sposób niedopasowane ubranie, sztuczny nos w kształcie czerwonej kuli jakby miał katar. Może być maleńki kapelusik z kwiatkiem na długiej antence, peruka lub sztuczna łysina. Całe ubranie powinno składać się z wielu jaskrawych kolorów. Może być jednolitym kombinezonem imitującym ogromny brzuch i uda. Skecze klaunów stanowią zwykle przerywnik głównego przedstawienia. Zawierają one najczęściej elementy slapstickowe i wymagające zdolności akrobatycznych.

Zobacz też

• Insane Clown Posse
• mim

Bibliografia

• Dymphna Callery: Through the Body: A Practical Guide to Physical Theatre, Nick Hern Books 2001, ISBN 1-85459-630-6.

Linki zewnętrzne

• World Clown Association. [dostęp 2019-02-02]. (ang.).