Koczkodan górski
Allochrocebus lhoesti | |||
(P.L. Sclater, 1899) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
koczkodan górski | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Koczkodan górski[5] (Allochrocebus lhoesti) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1899 roku angielski zoolog Philip Lutley Sclater nadając mu nazwę Cercopithecus l’hoesti[1]. Miejsce typowe według oryginalnego opisu „Kongo” (ang. Congo)[1], ograniczone w 1907 roku przez Reginalda Innesa Pococka do rejonu rzeki Tschepo, w pobliżu Kisangani, Demokratyczna Republika Konga[6][7][8]. Holotyp to dorosła samica (sygnatura BMNH Mammals 1908.5.7.4) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[9], która żyła w menażerii Londyńskiego Towarzystwa Zoologicznego od lipca 1898 do marca 1902[6], otrzymana w zamian za inny okaz z Zoo w Antwerpii[1].
A. ihoesti jest sympatryczny z Cercopithecus hamlyni i C. mitis w miejscach w których nachodzą na siebie ich zasięgi występowania[7].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Allochrocebus: gr. αλλοχρως allokhrōs, αλλοχρωτος allokhrōtos „obco wyglądający”, od αλλος allos „inny”, χρως khrōs „skóra i ciało, cera, karnacja”; κηβος kēbos „długoogoniasta małpa”[10].
- ihoesti: Francois L’Hoest (1839–1904), dyrektor Zoo w Antwerpii w latach 1888–1904[11].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Koczkodan górski występuje we wschodniej Demokratycznej Republice Konga (od rzeki Lualaba na wschód do Lasu Równikowego Ituri, z dodatkową populacją na południe od dolnego biegu rzeki Lindi), w południowo-zachodniej Ugandzie, Rwandzie i północnym Burundi[7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) samic 45–55 cm, samców 54–70 cm, długość ogona samic 46–67 cm, samców 50–76 cm; masa ciała samic 3–4,5 kg, samców 6–10 kg[12][13].
Status zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (ang. vulnerable ‘narażony’)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d P.L. Sclater. Reports on the Additions to the Society’s Menagerie in June, July, August, September, and October 1898. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1898, s. 586, 1898. (ang.).
- ↑ P. Matschie. Einige anscheinend neue Meerkatzen. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1905, s. 262, 1905. (niem.).
- ↑ L. Lorenz. Vier neue Affen aus Kamerun und aus dem Kongo-Urwald. „Anzeiger”. 52, s. 172, 1915. (niem.).
- ↑ a b T. Ukizintambara , W. Olupot & J. Hart , Allochrocebus lhoesti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-2 [dostęp 2021-09-03] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 45. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b R.I. Pocock. A monographic revision of monkeys of the genus Cercopithecus. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1907 (3), s. 714, 1907. (ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 234. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Allochrocebus lhoesti (W. L. Sclater, 1899). [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
- ↑ 1908.5.7.4. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
- ↑ D.G. Elliot: A review of the primates. Cz. 2: Anthropoidea: Aotus to Lasiopyga. New York: American Museum of Natural History, 1913, s. 296, seria: Monograph series (American Museum of Natural History), cz. 1. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 242. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 675. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 152. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).