Konstandinos Tsatsos
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 października 1987 |
| Prezydent Republiki Greckiej | |
| Okres |
od 20 czerwca 1975 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Konstandinos Tsatsos (gr. Κωνσταντίνος Τσάτσος; ur. 1 lipca 1899 w Atenach, zm. 8 października 1987 tamże[1]) – grecki prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, profesor, minister, deputowany, a w latach 1975–1980 prezydent Grecji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Pracował początkowo w dyplomacji, kształcił się następnie na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1929 został wykładowcą szkoły prawa na macierzystej uczelni[2]. W 1932 objął stanowisko profesorskie. Zajmował się też literaturą klasyczną i współczesną[3]. W 1939 w okresie dyktatury Joanisa Metaksasa został aresztowany, deportowany na wyspę Skiros i zwolniony z uniwersytetu[2][3]. W trakcie niemieckiej okupacji działał w ruchu oporu. W 1944 w obliczu zagrożenia aresztowaniem uciekł na Bliski Wschód[2]. Był doradcą funkcjonującego na uchodźstwie rządu[1]. Po wyzwoleniu powrócił na uczelnię[3].
Zaangażował się wkrótce w działalność polityczną w ramach Partii Liberalnej. Między 1945 a 1949 oraz 1956 a 1963 obejmował liczne stanowiska ministerialne, był ministrem zabezpieczenia społecznego, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości, lotnictwa, prasy i informacji, spraw religijnych i edukacji, ministrem odpowiedzialnym za prezydium rządu. Był też m.in. wiceministrem do spraw koordynacji (1951). Wybierany na posła do greckiego parlamentu. Stał się bliskim współpracownikiem Konstandinosa Karamanlisa, w 1956 dołączył do założonej przez niego Narodowej Unii Radykalnej[1][2][3].
W okresie junty czarnych pułkowników współpracował z przedsiębiorstwem wydawniczym i z Akademią Ateńską (od 1961 członek, później wiceprzewodniczący i przewodniczący tej instytucji)[2][3]. Był aktywnym opozycjonistą wobec reżimu. Po jego upadku w 1974 brał udział w opracowaniu nowej konstytucji[1]. W tym samym roku objął urząd ministra kultury[3], a także uzyskał mandat posła do Parlamentu Hellenów I kadencji z listy Nowej Demokracji[4]. W następnym roku wybrany na prezydenta Grecji[2]. Urząd ten sprawował w okresie od czerwca 1975 do maja 1980[5]. W ostatnich latach życia zajmował się działalnością dydaktyczną i publicystyczną[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był mężem Joany Tsatsu, siostry Jorgosa Seferisa[2]. Miał dwie córki[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Tsatsos, Konstantinos (Dimitriou). rulers.org. [dostęp 2020-01-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Tsatsos Constantinos. hri.org. [dostęp 2020-01-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Κωνσταντίνος Τσάτσος. presidency.gr. [dostęp 2020-01-17]. (gr.).
- ↑ Tsatsos Konstantinos. hellenicparliament.gr. [dostęp 2020-01-17]. (ang.).
- ↑ Leaders of Greece. zarate.eu. [dostęp 2020-01-17]. (ang.).
| 1924–1935 |
|
|---|---|
| 1973–1974 |
|
| od 1974 |
|
