Konstantyn (Diakow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 września 1924
Konsekrator	Tichon
Konsekrowani biskupi
Porfiry (Gulewicz)	25 czerwca 1928
Współkonsekrowani biskupi
Mikołaj (Murawjow-Uralski)	29 marca 1931

Konstantyn
Константин
	Konstantyn Diakow; Константин Дьяков
	Metropolita kijowski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	21 maja 1871 / 1875 ; gubernia czernihowska
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1937 ; Kijów
Miejsce pochówku	Cmentarz Łukianowski
	Metropolita kijowski
Okres sprawowania	1934–1937
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia kijowska
Śluby zakonne	1924
Prezbiterat	1891
Chirotonia biskupia	8 września 1924
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konstantyn, imię świeckie Konstantin Grigoriewicz Diakow (ur. 9 maja^?/21 maja 1871 lub 1875 w guberni czernihowskiej, zm. 10 listopada 1937 w Kijowie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, nowomęczennik.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Charkowie, po czym przyjął święcenia kapłańskie jako kapłan żonaty i został skierowany do pracy duszpasterskiej w Czuhijewie, a następnie w cerkwi Narodzenia Pańskiego w Charkowie. Miał córkę Melitynę.

W 1922 został na krótko aresztowany przez Czekę. W 1924, po śmierci żony, złożył śluby zakonne i natychmiast otrzymał godność archimandryty. 8 września tego samego roku miała miejsce jego chirotonia na biskupa sumskiego, wikariusza eparchii charkowskiej, tymczasowo zarządzającego nią z braku biskupa ordynariusza. 12 listopada 1927 podniesiony do godności arcybiskupiej z tytułem arcybiskupa charkowskiego i achtyrskiego, egzarchy całej Ukrainy. 2 kwietnia 1931 nagrodzony za osiągnięcia w pracy duszpasterskiej prawem noszenia krzyża na kłobuku. Od 18 maja 1932 metropolita. 26 czerwca 1934 objął katedrę kijowską, zachowując tytuł egzarchy Ukrainy.

We wrześniu 1937 został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu łukianowskim w Kijowie. 10 listopada tego samego roku zmarł w czasie przesłuchania.

W 1993 kanonizowany przez Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego jako nowomęczennik.

Bibliografia

Biogram w portalu prawosławia rosyjskiego
S. Reczinskij, Церковь во времена испытаний
Митрофан (Божко), архім. Документи 1929 року про призначення архієпископа Костянтина (Дьякова) тимчасово виконуючим обов’язки Патріаршого Екзарха України // Церковно-історичний збірник Волинської духовної семінарії. — Випуск 4. — Харків: Укр-Паблішер, 2023. — С.148–156.

[1] de facto do 1924

[A]

Słobodzko-ukraińscy i charkowscy	Krzysztof (Sułyma) (1799–1813) Apollo (Tereszkewicz) (1813–1817) Paweł (Sabbatowski) (1817–1826) Witalis (Borisow-Żegaczow) (1826–1832) Innocenty (Aleksandrow) (1832–1835)
Charkowscy i achtyrscy	Melecjusz (Leontowicz) (1835–1840) Smaragd (Kryżanowski) (1840–1841) Innocenty (Borisow) (1841–1848) Elpidifor (Bieniediktow) (1848) Filaret (Gumilewski) (1848–1859) Makary (Bułgakow) (1859–1868) Nektariusz (Nadieżdin) (1869–1873) Sawa (Tichomirow) (1874–1879) Justyn (Ochotin) (1879–1882) Ambroży (Kluczariow) (1882–1901) Flawian (Gorodiecki) (1901–1903) Arseniusz (Briancew) (1903–1914) Antoni (Chrapowicki) (1914–1918) Nataniel (Troicki)^[A] (1921–1927) Konstantyn (Diakow) (1927–1935) Innocenty (Letiajew) (1935–1936) Innocenty (Tichonow) (1937) Aleksander (Pietrowski) (1937–1938)
Charkowscy i bohoduchowscy	Stefan (Procenko) (1945–1960) Nestor (Tuhaj) (1961–1964) Leonid (Łobaczow) (1964–1967) Leoncjusz (Gudimow) (1967–1970) Nikodem (Rusnak) (1970–1984) Ireneusz (Seredni) (1984–1989) Nikodem (Rusnak) (1989–2011) Onufry (Łehki) (od 2012)

Podporządkowani Patriarchatowi Konstantynopolitańskiemu	Teofilakt (988–1018) Michał (988–992 ?) Leoncjusz, (lata 90. X wieku) Jan (1018–1035) Teopempt (1035–1051) Hilarion (ok. 1051 – ok. 1054) Efrem (ok. 1054–1061) Jerzy (1062–1076) Jan II (1077–1089) Jan III (1090–1091) Efrem II (1091–1093) Mikołaj (1093–1104) Nikifor (1104–1122) Nikita (1122–1126) Michał II (1128–1147) Klemens (1147–1156) Konstanty I (1156–1159) Teodor (1160–1163) Jan IV (1163–1166) Konstanty I (1167–1170) Michał III, 1171–1173 Jan V (1174–1179) Konstanty III (1179–1183) Nikifor II (1183–1201) Mateusz (1201–1220) Cyryl (1224–1233) Józef (1236–1242) Piotr I (1243–1247) Cyryl II (1247–1281) Maksym (1283–1305) Piotr II (1305–1326) Teognost (1328–1353) Aleksy (1354–1377) Cyprian (1377–1406) Focjusz (1408–1415) Grzegorz (1415–1419) Focjusz, 1419–1431 Gerazym (1433–1435) Izydor, 1437–1447 Jonasz, 1448–1458 Grzegorz II, 1458–1473 Mizael (1475–1480) Symeon (1480–1488) Jonasz II (1489–1494) Makary (1495–1497) Józef II (1499–1501) Jonasz III (1502–1507) Józef III (1507–1521) Józef IV (1522–1534) Makary II (1534–1556) Sylwester I (1556–1567) Jonasz IV (1568–1577) Eliasz (1577–1579) Onezyfor Dziewoczka (1579–1588) Michał Rahoza (Rahoża) 1588–1596 Hiob (Borecki) (1620–1631) Izajasz (Kopiński) (1631–1632) Piotr Mohyła (1632–1647) Sylwester Kossow (1647–1657)
Rezydujący w Czehryniu, nieuznani przez lewobrzeżną starszyznę kozacką	Dionizy Bałaban (1657–1663) Józef Nielubowicz-Tukalski (1663–1676) Antoni Winnicki (1663–1679)
Piastujący urząd metropolity w Kijowie i na lewobrzeżnej Ukrainie	Łazarz (Baranowicz) (1659–1661) Metody (Filimonowicz) (1661–1668) Łazarz (Baranowicz) (1670–1685)
Podporządkowani bezpośrednio Patriarchatowi Moskiewskiemu	Gedeon (Czetwertyński) (1686–?) Warłaam (Jasiński) (1690–1707) Joazaf (Krokowski) (1708–1718) Warłaam (Wonatowicz) (1722–1730) Rafał (Zaborowski) (1731–1747) Tymoteusz (Szczerbacki) (1748–1757) Arseniusz (Mohylański) (1757–1770) Gabriel (Kremenecki) (1770–1783) Samuel (Mysławski) (1783–1796) Hieroteusz (Malicki) (1796–1799) Gabriel (Bănulescu-Bodoni) (1799–1803) Serapion (Aleksandrowski) (1803–1822) Eugeniusz (Bołchowitinow) (1822–1837) Filaret (Amfitieatrow) (1837–1857) Izydor (Nikolski) (1858–1860) Arseniusz (Moskwin) (1860–1876) Filoteusz (Uspienski) (1876–1882) Platon (Gorodiecki) (1882–1891) Joannicjusz (Rudniew) (1891–1900) Teognost Lebiediew (1900–1903) Flawian (Gorodiecki) (1903–1915) Włodzimierz (Bogojawleński) (1915–1918)
W jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, w Egzarchacie Ukraińskim	Antoni (Chrapowicki) (1918–1919) Michał (Jermakow) (1924–1929) Dymitr (Werbycki) (1930–1932) Sergiusz (Griszyn) (1932–1934) Konstantyn (Diakow) (1934–1937) Mikołaj (Jaruszewicz) (1941–1944) Jan (Sokołow) (1944–1964) Joazaf (Leluchin) (1964–1966) Filaret (Denysenko) (1966–1990)
W jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, w Ukraińskim Kościele Prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego	Filaret (Denysenko) (1990–1992) Włodzimierz (Sabodan) (1992–2014) Onufry (Berezowski) (od 2014)
Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego	Filaret (Denysenko) (1995–2018)
W jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy	Epifaniusz (Dumenko) (od 2018)

Eparchia słowiańska i chersońska	Jewgienij (Bułgaris) (1775–1779) Nikifor (Theotokis) (1779–1786) Ambroży (Sieriebriennikow) (1786–1792) Hiob (Potiomkin) (1793)
Eparchia noworosyjska	Gabriel (Bănulescu-Bodoni) (1793–1799)
Eparchia jekaterynosławska	Atanazy (Iwanow) (1799–1805) Platon (Lubarski) (1805–1811) Hiob (Potiomkin) (1812–1823) Teofil (Tatarski) (1823–1827)
Eparchia dniepropetrowska	Onezyfor (Borowik) (1827–1828) Gabriel (Rozanow) (1828–1837) Anastazy (Kluczariew) (1837–1838) Innocenty (Aleksandrow) (1838–1853) Leonid (Zariecki) (1853–1864) Płaton (Trojepolskij) (1864–1868) Aleksij (Nowosiełow) (1868–1871) Teodozjusz (Makariewski) (1871–1885) Serapion (Majewski) (1885–1891) Augustyn (Gulanicki) (1891–1892) Włodzimierz (Szymkowicz) (1892–1896) Symeon (Pokrowski) (1896–1911) Agapit (Wisznewski) (1911–1919) Dymitr (Werbycki) (1919) Hermogen (Maksimow) (1919–1920) Jewłampij (Krasnokutskij) (1920-1921) Włodzimierz (Sokołowski-Awtonomow) (1921–1925) Makary (Karmazin) (1925-1928) Jerzy (Dielijew) (1928-1937) Konstantyn (Diakow) (1929) Sergiusz (Griszyn) (1931) Dymitr (Magan) (1942–1943) Andrzej (Komarow) (1944–1955) Szymon (Iwanowski) (1955) Guriasz (Jegorow) (1955–1959) Joazaf (Leluchin) (1959–1961) Alipiusz (Chotowicki) (1961) Warłaam (Iljuszczenko) (1990) Gleb (Sawin) (1990–1992) Kronid (Miszczenko) (1992–1993) Agatangel (Sawwin) (1993) Ireneusz (Seredni) (od 1993)