Krystyna Kersten

Krystyna Kersten

Jan Bujnowski

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1931 Poznań
Data i miejsce śmierci	10 lipca 2008 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski

Grób Krystyny Kersten na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Krystyna Kersten z domu Goławska, pseudonim „Jan Bujnowski” (ur. 25 maja 1931 w Poznaniu, zm. 10 lipca 2008 w Warszawie), polska historyk, profesor Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, autorka prac dotyczących najnowszej historii Polski, publicystka; żona Adama Kerstena. W czasach PRL jedna z najpopularniejszych autorek wydawanych przez opozycyjne wydawnictwa podziemne.

Życiorys

Ukończyła w 1954 studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracowała w Instytucie Historii PAN. Zajmowała się historią najnowszą Polski, zwłaszcza okresem 1944–1956. Była także członkinią Collegium Invisibile.

Od 1948 do 1957 należała do Związku Młodzieży Polskiej. Po śmierci Bolesława Bieruta i objęciu władzy przez Władysława Gomułkę wstąpiła w 1956 roku do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Była członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy Polskiej Akademii Nauk. Z partii wystąpiła demonstracyjnie 22 sierpnia 1968 roku po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. W 1975 roku podpisała tzw. List siedmiu do Edwarda Gierka, w którym krytykowała stosunki wewnętrzne w PRL. Od 1977 działaczka organizowanego przez opozycję w prywatnych mieszkaniach Uniwersytetu Latającego, przekształconego w 1978 roku w Towarzystwa Kursów Naukowych. 20 VIII 1980 sygnatariuszka apelu 64 intelektualistów popierającego postulaty strajkujących stoczniowców. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami. Od września 1980 roku w Solidarności. W latach 1980–1981 publikowała w „Tygodniku Solidarność” teksty ujawniające sposób przejęcia władzy w Polsce przez komunistów oraz zbrodnie UB. Badała w szczególności kwestie spraw polskich w dyplomacji przed i po jałtańskiej konferencji trzech mocarstw, wojenne i powojenne przesiedlenia polskiej ludności, polskie podziemie wojskowe i cywilne w oporze przeciw władzy komunistycznej, ewolucja postaw polskiej inteligencji w latach powojennych. Jej książka „Narodziny systemu władzy. Polska 1943–1948” została w 1986 roku uhonorowana Nagrodą Kulturalną „Solidarności”. W 1990 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1994 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. W 1997 autorka raportu o stanie wojennym.

Została pochowana na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie.

Uczniowie

Do uczniów Krystyny Kersten należą: Jan Żaryn, Dariusz Libionka, Paweł Kowal.

Bibliografia podmiotowa

• Repatriacja ludności polskiej po II wojnie światowej. Studium historyczne
• Historia polityczna Polski 1944–1956 (liczne wydania, jedynie w II obiegu Muzeum Wolnego Słowa)
• Narodziny systemu władzy. Polska 1943–1948 (1985)
• Polska – probierz porozumień jałtańskich (1987)
• Jałta w polskiej perspektywie (1989)
• Między wyzwoleniem a zniewoleniem. Polska 1944–1956 (1993)
• Polacy–Żydzi–Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968 (1992)
• Rok pierwszy (1993)
• Pogrom Żydów w Kielcach 4 lipca 1946 r.
• Pisma rozproszone (2005)
• wstęp do polskiego wydania Czarnej księgi komunizmu (1999)

Linki zewnętrzne

• "Królowa najnowszej historii Polski" - o Krystynie Kersten (1931-2008), "Gazeta Wyborcza", 11.07.2008.