Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Krzysztof Lisek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Lisek
Ilustracja
Krzysztof Lisek (2010)
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1967
Gdańsk

Zawód, zajęcie

polityk, przedsiębiorca

Alma Mater

Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni

Stanowisko

poseł na Sejm V i VI kadencji (2005–2009), poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2009–2014)

Partia

Platforma Obywatelska

Odznaczenia
Order Zwycięstwa Świętego Jerzego

Krzysztof Lisek (ur. 28 maja 1967 w Gdańsku) – polski polityk i przedsiębiorca, poseł na Sejm V i VI kadencji, poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po nauce w liceum ogólnokształcącym rozpoczął (ostatecznie nieukończone) studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. W 2013 obronił licencjat na kierunku stosunki międzynarodowe w Szkole Wyższej Prawa i Dyplomacji w Gdyni, a w 2017 uzyskał tytuł zawodowy magistra na kierunku bezpieczeństwo narodowe na Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni[1].

Był jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów, w latach 1991–1993 pełnił funkcję przewodniczącego tej organizacji. W 1993 poprzez Gdańską Fundację Integracji Europejskiej wprowadził w Polsce popularną kartę młodzieżową EURO<26[2].

W 1990 wstąpił do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, był członkiem władz wojewódzkich i krajowych tej partii. Później należał do Unii Wolności, z której przeszedł w 2001 do Platformy Obywatelskiej. Był sekretarzem regionu pomorskiego PO, a w 2006 został jego wiceprzewodniczącym. W latach 2005–2006 pełnił funkcję komisarza regionu warmińsko-mazurskiego PO (po rezygnacji złożonej przez przewodniczącego Marka Żylińskiego).

W 2005 z listy Platformy Obywatelskiej wybrano go na posła V kadencji w okręgu elbląskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 25 548 głosów. W Sejmie VI kadencji był przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych.

W 2009 z listy PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu wyborczym Olsztyn został eurodeputowanym VII kadencji[3]. W 2010 Europarlament uchylił jego immunitet w związku z zarzutami dotyczącym domniemanego niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki prawa handlowego, w której przez kilka lat był prezesem zarządu[4]. W czerwcu 2011 prokurator Prokuratury Okręgowej w Koszalinie przedstawił mu w związku z tą sprawą zarzuty[5]. W lutym 2014 za jeden z czynów został nieprawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i na karę grzywny[6], a w pozostałym zakresie uniewinniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku[7]. Ostatecznie w marcu 2019 został uniewinniony także od ostatniego ze stawianych mu zarzutów[8].

W 2014 Krzysztof Lisek nie ubiegał się o reelekcję do PE. Od 2015 zatrudniony jako doradca w firmie Fipra International w Brukseli[1]. W wyborach parlamentarnych w 2019 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 został odznaczony gruzińskim Orderem Zwycięstwa Świętego Jerzego[10].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ma dwoje dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Krzysztof Lisek. linkedin.com. [dostęp 2017-10-13]. (ang.).
  2. Platforma Obywatelska 133 posłów. „Rzeczpospolita”, 2005-10-19. 
  3. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2013-07-24].
  4. PE uchylił immunitet Liska. tvn24.pl, 2010-11-11. [dostęp 2013-07-24].
  5. Krzysztof Lisek, europoseł z PO, usłyszał zarzuty prokuratury. Grozi mu 10 lat więzienia. poranny.pl, 2011-06-03. [dostęp 2013-07-24].
  6. Europoseł PO skazany. Nie wystartuje. rp.pl, 2014-03-14. [dostęp 2014-03-14].
  7. Oświadczenie. krzysztoflisek.pl, 2014-03-14. [dostęp 2014-03-14].
  8. Piotr Białczyk: Były europoseł PO niewinny. Sąd oczyszcza go z ostatniego zarzutu. wp.pl, 2019-03-29. [dostęp 2019-09-03].
  9. Krzysztof Lisek (Koalicja Obywatelska). dziennikbaltycki.pl, 2019-10-15. [dostęp 2019-12-11].
  10. Саакашвили наградил автора резолюции Европарламента об оккупации Абхазии и Южной Осетии. ekhokavkaza.com, 2011-11-25. [dostęp 2013-07-24]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]