Laila Freivalds
 Laila Freivalds (2004) | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1942 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Szwecji | |
| Okres |
od października 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Laila Ligita Freivalds, łot. Laila Freivalde (ur. 22 czerwca 1942 w Rydze[1]) – szwedzka polityk i prawniczka łotewskiego pochodzenia, w latach 1988–1991 i 1994–2000 minister sprawiedliwości, od 2003 do 2006 minister spraw zagranicznych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1944 jej rodzina, po ucieczce przed wkraczającymi na teren Łotwy wojskami radzieckimi, znalazła się w obozie dla uchodźców w Niemczech. W 1947 osiedliła się w Landskronie. W 1970 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie w Uppsali. Pracowała w sądownictwie i w administracji parlamentarnej. W 1976 została zatrudniona w Konsumentverket, szwedzkiej agencji konsumenta. W 1983 objęła stanowisko dyrektora generalnego tej instytucji[2]. Dołączyła do Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej[3].
Od października 1988 do października 1991 sprawowała urząd ministra sprawiedliwości w rządzie Ingvara Carlssona[4]. Później praktykowała jako prawniczka[2]. Na funkcję ministra sprawiedliwości powróciła w październiku 1994 w nowym gabinecie Ingvara Carlssona, pozostała na stanowisku również w utworzonym w marcu 1996 rządzie Görana Perssona. Zakończyła urzędowanie we wrześniu 2000[4]. Podała się do dymisji w atmosferze skandalu związanego z wykupem mieszkania[5]. Zajmowała następnie dyrektorskie stanowisko w Svensk Scenkons, organizacji pracodawców branży kulturalnej[6].
Do rządu Görana Perssona powróciła w październiku 2003, gdy po zabójstwie Anny Lindh premier powierzył jej stanowisko ministra spraw zagranicznych[4]. Naraziła się na krytykę za brak reakcji na wydarzenia związane z tsunami w Azji w grudniu 2004, czego symbolem stała się jej wizyta w teatrze wkrótce po katastrofie, w której zginęło wielu obywateli Szwecji[5][7]. W marcu 2006 zrezygnowała z funkcji ministra w związku ze sprawą nacisków ze strony MSZ na dostawcę usług internetowych, mających doprowadzić do zamknięcia strony ugrupowania Sverigedemokraterna, na której zaprezentowano duńskie karykatury Mahometa. Polityk twierdziła, że nie wiedziała o tych działaniach urzędnika jej resortu, choć później ujawniono, że prowadziła z nim rozmowę na ten temat[5]. Kierownictwo ministerstwa przejął tymczasowo wicepremier Bosse Ringholm[4]. Po odejściu z rządu została prezesem Dansalliansen, organizacji branży artystycznej[6].
Odznaczona m.in. Orderem Trzech Gwiazd II klasy (1997). Zamężna, ma córkę Letti, która również zajęła się działalnością polityczną[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The International Who’s Who of Women 2002, Londyn: Europa Publications Limited, 2002, s. 189 [dostęp 2020-04-23] (ang.).
- ↑ a b Flyktingflickans väg till makten [online], aftonbladet.se, 22 września 2000 [dostęp 2020-04-23] (szw.).
- ↑ Laila Freivalds (S) [online], riksdagen.se [dostęp 2020-04-23] (szw.).
- ↑ a b c d Rulers: Sweden: Ministries, etc. [online], rulers.org [dostęp 2020-04-23] (ang.).
- ↑ a b c Därför avgick Laila Freivalds [online], aftonbladet.se, 21 marca 2006 [dostęp 2020-04-23] (szw.).
- ↑ a b Freivalds ordförande för Dansalliansen [online], svd.se, 10 października 2006 [dostęp 2020-04-23] (szw.).
- ↑ Freivalds regrets suffering of tsunami Swedes [online], thelocal.se, 16 lutego 2006 [dostęp 2020-04-23] (ang.).
- ↑ „Politiken är gubbig och kan kännas trög”, metro.se, 4 lipca 2006 [zarchiwizowane 2016-05-15] (szw.).
