Legitymacja procesowa

Ten artykuł od 2022-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Legitymacja procesowa – oznacza wynikające z przepisów prawa materialnego bądź prawa procesowego uprawnienie do uczestniczenia w konkretnym postępowaniu cywilnym w charakterze powoda (legitymacja czynna) lub pozwanego (legitymacja bierna) lub dokonania określonej czynności procesowej.

Brak legitymacji biernej nie stanowi przesłanki do odrzucenia pozwu, lecz do oddalenia powództwa^[1]. Legitymacja procesowa należy do przesłanek materialnych, przez które należy rozumieć okoliczności stanowiące w świetle norm prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Legitymacja procesowa jest przesłanką merytoryczną, o której istnieniu przesądzają przepisy prawa materialnego, mające zastosowanie w konkretnym stanie faktycznym, nie zaś przepisy procesowe, jej brak nie prowadzi do odrzucenia pozwu, lecz do oddalenia powództwa^[2].

Przypisy

↑ Wyrok Sądu Najwyższego z 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt I CK 628/03.
↑ Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23.11.2016 r., I ACa 1908/15.

Bibliografia

Jędrejek Grzegorz, Pojęcie i rodzaje legitymacji procesowej, [w:] Legitymacja procesowa w postępowaniu cywilnym, Warszawa 2019, Warszawa 2019.

[1] Wyrok Sądu Najwyższego z 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt I CK 628/03.

[2] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23.11.2016 r., I ACa 1908/15.

[1]

[2]