Limahl

Limahl

Limahl (2006)
Imię i nazwisko	Christopher Hamill
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1958 Wigan
Gatunki	pop, synth pop, nowa fala
Zawód	piosenkarz
Aktywność	od 1974
Zespoły
Kajagoogoo (1982–1983, 2003, 2008–2011)
Strona internetowa

Limahl, właśc. Christopher Hamill (ur. 19 grudnia 1958 w Wigan) – brytyjski piosenkarz popowy. W latach 1982–1983 wokalista zespołu Kajagoogoo, w którym śpiewał okazjonalnie również w późniejszych latach. W 1984 wylansował przebój „The NeverEnding Story”, piosenkę przewodnią do filmu Niekończąca się opowieść.

Jego pseudonim artystyczny to ananim nazwiska – Hamill.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Wigan jako syn Erica – górnika i Cynthii Hamill. Dorastał wraz z trojgiem rodzeństwa, dwoma braćmi, Paulem i Anthonym oraz siostrą Caroline. Kiedy miał siedem, lat zaczął intensywnie śpiewać.

Uczęszczał do Mesnes High School w Wigan.

Kariera

Należał do Westcliff-on-Sea Palace Theatre Repertory Company. Występował w musicalu biblijnym Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat). W wieku 16 lat porzucił szkołę i uciekł do Boltonu, gdzie rozpoczął naukę fryzjerstwa. Następnie pobierał lekcje śpiewu. Przez krótki okres był punkiem w zespole Vox Deus, a następnie śpiewał w grupie Crossword i formacji Brooks z Mikiem Nolanem.

W 1982 odpowiedział na anons dotyczący wokalisty poszukiwanego dla zespołu muzycznego. Po przesłuchaniu został wokalistą zespołu pop Art Nouveau, przekształconego wkrótce na Kajagoogoo, a jego karierą pokierował jako współproducent pierwszych nagrań Nick Rhodes z zespołu Duran Duran. Wylansowany przebój „Too Shy” szybko znalazł się na miejscu pierwszym w Wielkiej Brytanii i dotarł do miejsca piątego amerykańskiej listy Billboard Hot 100. Piosenka stała się symbolem pop kultury lat 80. i zyskała ogromną popularność. Również Kajagoogoo z Limahlem szybko stali się jednymi z najbardziej popularnych wykonawców w Wielkiej Brytanii. Znani byli z charakterystycznego stylu, który tworzyły kolorowe fryzury i kolorowe ubiory. Odejście Limahla od Kajagoogoo w 1983 spowodowane było wewnętrznym konfliktem w zespole, w związku ze stale rosnącą popularnością artysty. Rok potem grupa zmieniła nazwę z Kajagoogoo na Kaja i działała do 1986.

W 1983 rozpoczął karierę solową, a jego pierwszy utwór – „Only for Love” – trafił na dwudzieste miejsce listy przebojów w Wielkiej Brytanii. W następnym roku odniósł sukces przebojami „Too Much Trouble” i „Never Ending Story” – muzycznym motywem przewodnim baśniowego filmu fantasy Wolfganga Petersena Niekończąca się opowieść (Die Unendliche Geschichte, 1984) z Noahem Hathawayem oraz debiutanckim albumem Don't Suppose…. Jego kolejne płyty Colour All My Days (1986) i Love Is Blind (1992) oraz singel „Tell Me Why” (2006) nie cieszyły się tak wielkim powodzeniem. W 2004 wystąpił w muzycznym reality show PRO 7 Comeback – Die grosse Chance, a rok później pojawił się w programie ITV Hit Me Baby One More Time.

We wrześniu 2004 był gościem programu Wideoteka dorosłego człowieka. W tym samym dniu odwiedził Program 3 Polskiego Radia i Marka Niedźwieckiego w jego programie Markomania. 30 września 2005 był gościem TVP2 i Steffena Möllera w programie Załóż się.

W lutym 2008 grupa KajaGooGoo reaktywowała się w oryginalnym składzie: Limahl (wokal), Nick Beggs (wokal, gitara basowa, Chapman stick), Jez Strode (perkusja), Steve Askew (gitara) oraz Stuart Croxford Neale (klawisze). 24 sierpnia tego samego roku z zespołem KajaGooGoo wystąpił na Sopot Festival.

26 lipca 2012 wystąpił na koncercie Disco Fever w ramach Sunrise Festival w Kołobrzegu. 29 sierpnia 2013 wystąpił na stadionie w Iłowie, w ramach imprezy „Wielkie Pożegnanie Lata”. W 2008 i 2019 był gościem programu TVP1 Jaka to melodia?. Wystąpił gościnnie w filmie biograficznym Jana Hryniaka Zenek (2020), wykonując swój przebój „Never Ending Story”.

Dyskografia

Single

Z Kajagoogoo

• „Too Shy” (1982)
• „Ooh to Be Aah” (1983)
• „Hang On Now” (1983)
• „Space Cadet” (2009)

Solo

• „Only For Love” (1983)
• „Too Much Trouble” (1984)
• „The NeverEnding Story” (1984)
• „Tar Beach” (1984)
• „Love in Your Eyes” (1986)
• „Inside to Outside” (1986)
• „Colour All My Days” (1986)
• „Stop” (wydany tylko w Japonii, 1990)
• „Maybe This Time” (1991)
• „Too Shy – 92” (1992)
• „Love is Blind” (1992)
• „Love That Lasts” (2002)
• „Tell Me Why” (2006)
• „1983” (2012)
• „London for Christmas” (2012)
• „Still in Love” (2020)

Albumy

Z Kajagoogoo

• White Feathers (1983)
• EP: Death Defying Headlines (2008)
• EP: Death Defying Headlines – The Dancing Remixes (2009)

Solo

• Don't Suppose (1984)
• Colour All My Days (1986)
• Love Is Blind (1992)
• Kajagoogoo & Limahl. The Singles and More (1993)
• The Best of Limahl (1996)
• The Very Best of Kajagoogoo & Limahl (2003)
• Limahl Never Ending Story (2006)

Zobacz też

• Limal

Bibliografia

• Paul Gambaccini, Tim Rice, Jonathan Rice (1993), British Hit Singles, Guinness Publishing Ltd.
• Paul Gambaccini (1983), Kajagoogoo Songbook, Hal Leonard Publishing

Linki zewnętrzne

• Limahl w bazie IMDb (ang.)
• Limahl w bazie Notable Names Database (ang.)
• Limahl w bazie Filmweb