MGM-134A Midgetman
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Inne nazwy |
SICBM |
| Typ | |
| Przeznaczenie |
pocisk strategiczny |
| Wyrzutnia |
mobilny-drogowy (HML) |
| Status |
program anulowany w trakcie rozwoju |
| Długość |
14 m |
| Średnica |
1,17 m |
| Masa startowa |
13 600 kg |
| Zasięg |
11 000 km |
| Udźwig |
180 kg, 1 MIRV |
| Celność |
CEP: 90 m |
| Głowica |
W87-0/Mk-21 300 Kt |
MGM-134A Midgetman – amerykański lekki, międzykontynentalny rakietowy pocisk balistyczny ICBM na platformie samochodowej, przenoszący jedną termojądrową głowicę bojową MIRV W87-0/Mk-21 o mocy 300 kT z możliwością zwiększenia do 475 kT. System ten powstawał jako mobilne uzupełnienie stacjonujących w podziemnych, super utwardzonych silosach ciężkich pocisków LGM-30 Minuteman III oraz LGM-118A Peacekeeper (MX)
Geneza
[edytuj | edytuj kod]Program lekkiego międzykontynentalnego pocisku balistycznego (SICBM) rozpoczęty został w 1986 roku na skutek raportu Komisji Scowcrofta z marca 1983 roku, na zamówienie Kongresu Stanów Zjednoczonych analizującej możliwości przetrwania przez amerykański arsenał jądrowy pierwszego, zaskakującego uderzenia jądrowego Związku Radzieckiego. Zgodnie z wnioskami tego raportu, Stany Zjednoczone powinny przygotować lekki międzykontynentalny pocisk balistyczny (Small ICBM) na platformie samochodowej o bardzo dobrych własnościach mobilnych, zdolnej do szybkiego przemieszczania się po terytorium kraju.
W grudniu 1986 roku, Prezydent Ronald Reagan autoryzował pełnoskalowy program rozwoju tego systemu, zaś pierwszy prawidłowy start i lot testowy nowego pocisku miał miejsce 18 kwietnia 1991 r. SICBM został wystrzelony z bazy Vandenberg AFB w Kalifornii i osiągnął swój cel na Polu Testowym Kwajalein na Wyspach Marshala. W związku ze zmianą sytuacji międzynarodowej spowodowana upadkiem Związku Radzieckiego i zakończeniem zimnej wojny, w styczniu 1992 roku Prezydent George H.W. Bush anulował jednak program.
Mimo anulowania programu, jego skutkiem było m.in. opracowaniu niezwykle nowoczesnej drogowej platformy systemu Small ICBM Hard Mobile Launcher (HML) o całkowitej masie 108 500 kg, zdolnej do rozwijania prędkości 88 km/h z pełnym obciążeniem bojowym, wyposażonej także w pług umożliwiający jej samoczynne zakopanie się w celu lepszej ochrony przed uderzeniem falą uderzeniową wybuchu jądrowego. Platforma ta została dostarczona siłom powietrznym w 1988 roku do 1991 r. testowana w bazie Malmstrom AFB w Montanie
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Claremont Institute: Small ICBM. missilethreat.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-17)]. (ang.)