Maszt (architektura)
Maszt – konstrukcja o wymiarach poprzecznych znacznie mniejszych od wysokości opierająca się przegubowo na fundamencie[1], w której obciążenie poziome jest przenoszone przez liny odciągowe. Trzon masztu jest belką ciągłą na sprężystych podporach, w której występuje siła podłużna ściskająca oraz siły poprzeczne i momenty zginające oraz skręcające[2]. Obciążenie masztu składa się z działania wiatru w kierunku poziomym oraz obciążenia grawitacyjnego (od ciężaru własnego konstrukcji, urządzeń i osprzętu oraz oblodzenia).
Zasady obliczeń statycznych stalowych wież oraz masztów regulują normy PN-B-03204:2002 Konstrukcje stalowe. Wieże i maszty. Projektowanie i wykonanie[3] oraz PN-EN 1993-3-1:2006 Eurokod 3 – Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 3 -1: Wieże, maszty i kominy – Wieże i maszty.
Konstrukcje typu masztowego są wykorzystywane głównie jako maszty radiowe.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spotyka się także maszty utwierdzone w fundamencie.
- ↑ Mieczysław Łubiński, Wojciech Żółtowski: Konstrukcje Metalowe Część II. Warszawa: Arkady, 2004, s. 353-354,393. ISBN 83-213-4328-7.
- ↑ BIP: Polski Komitet Normalizacyjny.