Matt Horwich

Matt Horwich

Pełne imię i nazwisko	Matthew Peter Horwich
Pseudonim	Suave
Data i miejsce urodzenia	2 października 1978 Seattle
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	180 cm
Masa ciała	84 kg
Styl walki	MMA
Debiut	2003
Kategoria wagowa	średnia
Klub	Kings MMA
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	56
Zwycięstwa	30
Przez nokauty	6
Przez poddania	21
Przez decyzje	3
Porażki	25
Remisy	1
Nieodbyte	0

Matthew Peter Horwich (ur. 2 października 1978 w Seattle) − amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Walczył w organizacjach Strikeforce, UFC, KSW i Bellator. Były mistrz International Fight League z 2007. Posiadacz purpurowego pasa w brazylijskim jiu jitsu. Od 2016 roku związany z polską organizacją PLMMA.

Życiorys

Horwich urodził się i wychował w Seattle, w stanie Waszyngton. W przeszłości oglądał wiele filmów związanych z Bruce’em Lee i uczęszczał na zajęcia koreańskich tradycyjnych sztuk walki Dojo Kai. Dorastając, nie interesował się szkołą z powodu niskiej oceny swoich nauczycieli. Niezmotywowany, zagubiony i bez konkretnej drogi, na którą mógłby wkroczyć, zaczął eksperymentować z narkotykami i alkoholem. W wieku 17 lat zainteresował się brazylijskim jiu-jitsu i udał się na treningi do Royce'a Gracie. Potem podjął nierozważną decyzję i trafił do więzienia na trzydzieści dni za bójkę i wybijanie szyb. Po wyjściu z więzienia postanowił przenieść się do Seattle z zamiarem założenia zespołu. Ostatecznie przeszedł religijne nawrócenie jako samookreślający się "duchowy" chrześcijanin i ponownie poświęcił się udanej, skoncentrowanej karierze w sztukach walki.

Kariera MMA

Horwich doskonalił swoje umiejętności parterowe w renomowanym klubie Team Quest pod okiem mistrza UFC B.J. Penna i czarnego pasa Eddiego Bravo. Równocześnie rozwijał swoje umiejętności stójkowe w zakresie boksu tajskiego. Pierwszą zawodową walkę w formule MMA zanotował 6 września 2003, poddając poprzez duszenie Cory'ego Develę. Do końca roku stoczył jeszcze dwie walki, notując remis i porażkę. W 2004 stoczył aż dziesięć pojedynków, wygrywając osiem z nich, m.in. z Joshem Burkmanem i Jasonem MacDonaldem oraz przegrywając z Gloverem Teixeirą. W latach 2005–2006 walczył na lokalnych amerykańskich i kanadyjskich galach, notując ważne zwycięstwa nad Krzysztofem Soszyńskim i Vernonem White'em.

W 2006 związał się z International Fight League (IFL) dołączając do drużyny Portland Wolfpack gdzie głównym trenerem był srebrny medalista olimpijski w zapasach Matt Lindland. W debiucie przegrał z Jamalem Pattersonem. Do końca roku stoczył jeszcze trzy pojedynki (bilans 2-1) pokonując przed czasem m.in. Mike'a Pyle'a. W listopadzie 2007 wziął udział w World Grand Prix mającym wyłonić inauguracyjnych mistrzów IFL w poszczególnych kategoriach wagowych. W półfinale Horwich poddał dźwignią Briana Fostera, a w wielkim finale 29 grudnia znokautował Benji Radacha zostając mistrzem IFL w wadze średniej. Tytuł stracił w pierwszej obronie na rzecz Ryana McGiverna 29 lutego 2008.

Pod koniec 2008 IFL zbankrutowało i większość zawodników zostało zakontraktowanych przez UFC w tym Horwich. W debiucie na UFC 90 uległ Danowi Millerowi na punkty. Następną walkę również przegrał (z Ricardo Almeidą) po czym został zwolniony z organizacji. 14 sierpnia 2010 pokonał byłego pretendenta do pasa mistrzowskiego UFC Thalesa Leitesa poddając go w 4. rundzie i zdobywając pas Powerhouse World Promotions. W 2011 związał się z KSW tocząc w debiucie walkę z Michałem Materlą, którą przegrał na punkty. Od marca 2011 do marca 2012 nie zdołał wygrać żadnego z czterech pojedynków. Zwycięską niemoc przełamał na kolejnej gali w Polsce (KSW 19) 12 maja 2012, pokonując doświadczonego Antoniego Chmielewskiego. Kolejny zwycięski pojedynek zanotował na KSW 21, wygrywając przez TKO z Terrym Martinem. 7 grudnia 2013 przegrał z Piotrem Strusem na KSW 25.

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki

• 2004: mistrz SportFight w wadze półciężkiej
• 2007: IFL World Grand Prix – 1. miejsce w wadze średniej (-84 kg)
• 2007-2008: mistrz International Fight League w wadze średniej
• 2010: mistrz Powerhouse World Promotions w wadze średniej

Linki zewnętrzne

• Statystyki i lista walk zawodowych